انجمن های تخصصی فلش خور

زندگی داد یاد دو چیز بم .. 1 ایمان اعتماد 2 ر*ـدم بش :/

مَن بآزندم .. نمیشه عَوض آیندم ..

فقط اَ دردام نوشتم ، فک کَردی آخر تو بهشتم ؟

نه این نیست سَرنوشتم .. این چیزا نیست تو سرشتم !

این منم با ی مغز پُر از درد ..

همه دردام یهو از یادم رفت !

هر چی آدمه شده بی درک و فهم

دیگه نمونده از این دنیا برام سهم !

:|

نه رو هوا نه که رو زمینم ، تا زیر گلو تو قرض و قوله گیرم

واسه نا امیدی یه کم هنو جوونم ، واسه آرزو داشتن بگی نگی پیرم

دنیا یه جنگل بی رحمه ، من تو یه باغ وحش اسیرم

خیلی راحت ترم هر وقت از تو دورم ،تو گل پلاستیکی و من مثل زنبورم

صبح صادق گفتی هاله نوری ،تاریک بود نشناختمتون ، آخه من شب کورم

می دونم یه حرفایی رو نبایست زد ، شرمنده این دفعه مجبورم

حوصله کسیو ندارم ، ولی نمی خوام که تنها باشم

خشکیو دوست ندارم ، ولی نمی تونم زیر دریا باشم

از این بدم میاد ،طرفدار اون هم نیستم ،تا کی باید گرفتار امثال این آدما باشم

اون از دیروز ، امروزم که قربانت ، مگه مزقلم ، که نگران فردا باشم

دیگه حرف نزن همه چی تمومه ..

بدجور عوض شده این زمونه !

کُلی خونه توی ذهنمون ساختیم ..

ولی باز آخرشم تو این بازی باختیم ..

داشتمش داشت مَنو .. اومد گرفت جای بنده رو :|

رُفقایی که زَدن تو خط فانتزیو لآو ..

به خیال خودشون هَستن نآبِ ناب ..

دوروَریاتم میدن مغزتو تآب ..

کُل روزت شُده گشت زَنی تو وآتس آپ ! ..

باز منم با ی روح و جسم خسته

ی دختری ک درو رو ب همه بسته ..

گوشه ی دیوار تک و تنها نشسته ..

بش فک نکن اون دیگه واسه همیشه رفته

میگی از جنگ و کشاکش
میگی از حریق نفتکش
مجری اخبار و گزارش
یه آدم دروغگوی ** کش

یه برنامه واسه جوونی
روزاتون سبز و آسمونی
قدر میکروفنو می‌دونی
اشوه نیا آی بچه **نی

ارتباط مستقیم و زنده
بین یه شهر و چند تا ده
مجری جنگ خانواده
جیغ نزن اینقدر زنیکه‌ی **ده


از زیر چشم همدیگه رو می‌پاییدن
چیزای رئیساشونو می‌مالیدن
با صداشون روحمونو ساییدن
با دروغاشون اعصابمونو **ییدن

دکورای جلف و پر از گل
گلای گلایل و سنبل
کلاغ با ادای بلبل
اینا رو از کجا گیر آوردن یه مشتی ** خل

همه برنامه‌ها پر غصه
مصاحبه با آدمای چرک و نشسته
فکر می‌کنه خیلی کاردرسته
خجالت نمیکشه مرتیکه‌ی**** سه


کتهای قهوه‌ای خنده‌های لوس
مجری‌های بی‌معنی و چاپلوس
میگه همه دزدن بقیه جاسوس
لعنت به هر چی آدم ****موس

من عذابارو به جون خودَم خریدم ..

جلو بقیه رو صورتم لبخند کشیدم ..

بسه زندگی ، دیگه بُریدم ..

جسمم زِندس ، ولی [مَن] مُردم !