23-05-2014، 17:03
پاپ کره‌ای یا کی-پاپ ( به انگلیسی: K-pop، به کره ای: 가요، کایو ) یک سبک موسیقی شامل پاپ، بابلگام پاپ، رقص، الکترونیک، الکتروپاپ، هیپ هاپ، راک و ریتم اند بلوز است که ریشۀ آن به کره جنوبی بر می‌گردد. این سبک به شکل یک خرده‌فرهنگ در میان نوجوانان و جوانانِ سرتاسر جهان در آمده و محبوبیت بسیاری کسب کرده است.
از ترانه‌های این سبک که همه‌گیر شده‌اند می‌توان به گانگنام استایل اشاره کرد.
اگرچه در کرۀ جنوبی کی-پاپ، دیگر سبک های «معروف موسیقی» را نیز دربر می گیرد، امّا در خارج از این کشور واژۀ کی-پاپ معمولاً در تعریف ترانه هایی بکار می رود که توسط آیدل های کره ای اجرا می گردد، این ترانه ها بیشتر سبک های رقص، الکترونیک، رپ، هیپ هاپ و آراندبی را دربر می گیرند. از گروه سو تای‌جی اند بویز به عنوان آغازگر کی-پاپ مدرن یاد می شود که موجب افزایش محبوبیت رقص و رپ در این کشور شد.سبک هایی همچون بلد و راک امروزه نیز پر طرفدار می باشند.
از اواسط سال ۲۰۰۰ میلادی، موج کره ای بطور چشمگیری در کشورهای حاشیۀ اقیانوس آرام رواج یافت و متعاقباً قاره آمریکا، اوراسیا و آفریقای شمالی را درنوردید. براساس گزارش رویترز، محبوبیت تک آهنگ «گانگنام استایل»، ورود جی‌وای‌جی، بیگ بنگ، جی-دراگون، گرلز جنریشن به جدول موسیقی بیلبورد، راه را برای موفقیت هر چه بیشتر دیگر هنرمندان کره ای در صنعت موسیقی ایالات متحده گشود. همچنین نیویورک تایمز، اجرای نیوجرسیِ گروه تواِنی‌وان را به عنوان یکی از «برترین کنسرت های سال ۲۰۱۲» برگزید. با استفاده از شبکه های ارتباط جمعی و جذب کاربران اینترنتی، شهرت کی-پاپ بیش از پیش رو به افزایش است.
از زمان شکل‌گیری در اوایل دههٔ ۱۹۹۰، در خاستگاه آن (کرهٔ جنوبی) همواره محبوب بوده‌است. از اواسط دههٔ ۲۰۰۰ به سایر نقاط جهان نیز رسوخ کرد و هم‌اکنون نیز محبوبیّت آن در خارج از کرهٔ جنوبی همچنان در حال افزایش است.
