06-06-2014، 12:44
آنتونوف-۱۴۰ هواپیمایی ملخدار است که محصول شرکت هواپیماسازی آنتونوف در خارکف اوکراین است. این هواپیما به‌عنوان جایگزینی برای آنتونوف-۲۴ و آنتونوف-۲۶ در نظر گرفته شد. عمده ویژگی‌های بارز این هواپیما نسبت به مدلهای قبلی عبارتند از:سقف پروازی بلندتر، نیاز به باند فرود کوتاه به مسافت۱۷۰۰ متر، سازگار با شرایط آب و هوایی از -۵۵ تا +۴۵ درجه سانتیگراد، افزایش امکانات و آسایش کابین برای مسافران.
این هواپیما در ایران تحت نام ایران-۱۴۰ توسط شرکت صنایع هواپیماسازی ایران (هسا) تولید می‌شود. نمونه تولید شده توسط هسا نسبت به مدل اکراینی، از لحاظ موتور و تجهیزات پیشرفته‌تر می‌باشد. امروزه از این هواپیما برای مقاصد نظامی و غیرنظامی در ایران و سایر کشورها استفاده می‌شود.
کار طراحی و توسعه این هواپیما از سال ۱۹۹۳ شروع شد. طراحی این هواپیما کار مشترک مهندسانی از کشورهای روسیه، اکراین، کانادا و آمریکا بوده است. شرکت روسی آویاکور و اکراینی کارخانجات هواپیمایی ملی خارکف به‌طور مشترک اقدام به طراحی و ساخت این هواپیما نمودند.
مشخصات کلی
مشخصات عمومی
خدمه: ۲ نفر
گنجایش: ۹ متر مکعب+۵۲ نفر
طول: ۲۲٫۶ متر (۷۴ فیت)
پهنای بال: ۲۴٫۵ متر (۸۰ فیت)
ارتفاع: ۸٫۲ متر (۲۶ فیت)
بال: مساحت ۵۱ متر مربع (۵۴۸٫۶۷ فیت مربع)
وزن خالی: ۱۲٫۸۱۰ کیلوگرم (۲۸٫۱۸۲ پوند)
وزن بارگیری: ۶۰۰۰ کیلوگرم (۱۳۲۳۰٫۴۳ پوند)
بیشینه وزن برخاست: ۱۹٬۱۵۰ کیلوگرم (۴۲٬۱۳۰ پوند)
پیشرانه هواگرد: ۲ عدد× کیمو تی‌وی۳-۱۱۷ توربو پراپ, ۲۴۶۶ اسب بخار (۱۸۳۸ کیلووات) هرکدام
عملکرد
سرعت بیشینه: ۵۷۵ کیلومتر بر ساعت (۳۵۷٫۳ مایل بر ساعت) ۳۱۵ گره هوایی
سرعت پیمایش: ۴۶۰ کیلومتر بر ساعت (۲۹۰ مایل بر ساعت) ۲۵۰ گره هوایی
برد: ۱۳۸۰ کیلومتر بر ساعت (۸۶۰ مایل)
برد ترابری: ۳۶۸۰ کیلومتر (۲۲۹۰ مایل)
سقف پروازی: ۷۶۰۰ متر (۲۵٬۰۰۰ فیت)
نرخ اوج‌گیری: ۶٫۸۳ متر بر ثانیه (۱٫۳۴ فیت بر دقیقه)
ایران-۱۴۰
در سال ۱۹۹۶ شرکت هواپیماسازی آنتونوف قراردادی را با شرکت هواپیماسازی هسا ایران امضا کرد که به موجب آن اجازه‌نامه تولید این هواپیما در ایران و در استان اصفهان تحت نام ایران-۱۴۰ فراز صادر شد. بعضی قطعات الکترونیکی مدل ساخت ایران، گونهٔ ارتقاءیافته‌تری نسبت به مدل اکراینی می‌باشد. یکی از اهداف ایران از تولید این هواپیما، ایفای نقش گشتزنی دریایی بوده که تا پیش از این بعهده هواپیماهای پی-۳ اوریون بوده است.
در سال ۱۳۸۷ ایران تولید هواپیما ایران-۱۴۰ را با تولید ۱۲ فروند در سال آغاز کرد. ایران با ارتقاء تواناییهای آن، از مدل غیرنظامی یک مدل جهت گشتزنی دریایی ایجاد کرد.
در حال حاضر شرکتهای هواپیمایی ایران ایرتورز، هواپیمایی سفیران و هواپیمایی هسا از این هواپیما جهت حمل مسافر استفاده می‌کنند. یعرب بدر، وزیر حمل و نقل سوریه نیز در پاییز سال ۱۳۸۸ درخواستی برای خرید این هواپیما از ایران مطرح کرد.
سوانح
۱. ۲۳ دسامبر ۲۰۰۲، سرنگونی هواپیمای آنتونوف-۱۴۰ در نزدیکی اردستان باعث مرگ شماری از کارشناسان هوافضای اوکراینی و روسی که برای گشایش خط تولید نمونه مشابه به ایران می‌آمدند شد.
۲. ۲۴ دسامبر ۲۰۰۵، یک هواپیمای آنتونوف-۱۴۰ خطوط هواپیمایی جمهوری آذربایجان با ۲۳ مسافر در سواحل دریای خزر سرنگون شد و تمامی مسافران آن کشته شدند.
۳. ۱۵ فوریه ۲۰۰۹، هواپیمای مسافربری ایران ۱۴۰ در حوالی فرودگاه شاهین شهر اصفهان سقوط کرد و تمامی پنج سرنشین هواپیما جان باختند. سانحه سقوط هواپیمای مسافربری ایران ۱۴۰ هنگامی رخ داد که خلبانان یکی از شرکتهای هواپیمایی شامل یک استاد خلبان و ۴ خلبان در حال آموزش، در حال گذراندن آموزش‌های تایپ (نوع) این هواپیمای دوموتوره جهت ورود به ناوگان این شرکت بوده‌اند.
ترتیب شناسایی
آنتونوف-۷۲ - آنتونوف-۷۴ - آنتونوف-۱۲۴ - آنتونوف-۱۴۰ - آنتونوف-۱۴۸ - آنتونوف-۱۷۴ - آنتونوف-۱۸۰
این هواپیما در ایران تحت نام ایران-۱۴۰ توسط شرکت صنایع هواپیماسازی ایران (هسا) تولید می‌شود. نمونه تولید شده توسط هسا نسبت به مدل اکراینی، از لحاظ موتور و تجهیزات پیشرفته‌تر می‌باشد. امروزه از این هواپیما برای مقاصد نظامی و غیرنظامی در ایران و سایر کشورها استفاده می‌شود.
کار طراحی و توسعه این هواپیما از سال ۱۹۹۳ شروع شد. طراحی این هواپیما کار مشترک مهندسانی از کشورهای روسیه، اکراین، کانادا و آمریکا بوده است. شرکت روسی آویاکور و اکراینی کارخانجات هواپیمایی ملی خارکف به‌طور مشترک اقدام به طراحی و ساخت این هواپیما نمودند.
مشخصات کلی
مشخصات عمومی
خدمه: ۲ نفر
گنجایش: ۹ متر مکعب+۵۲ نفر
طول: ۲۲٫۶ متر (۷۴ فیت)
پهنای بال: ۲۴٫۵ متر (۸۰ فیت)
ارتفاع: ۸٫۲ متر (۲۶ فیت)
بال: مساحت ۵۱ متر مربع (۵۴۸٫۶۷ فیت مربع)
وزن خالی: ۱۲٫۸۱۰ کیلوگرم (۲۸٫۱۸۲ پوند)
وزن بارگیری: ۶۰۰۰ کیلوگرم (۱۳۲۳۰٫۴۳ پوند)
بیشینه وزن برخاست: ۱۹٬۱۵۰ کیلوگرم (۴۲٬۱۳۰ پوند)
پیشرانه هواگرد: ۲ عدد× کیمو تی‌وی۳-۱۱۷ توربو پراپ, ۲۴۶۶ اسب بخار (۱۸۳۸ کیلووات) هرکدام
عملکرد
سرعت بیشینه: ۵۷۵ کیلومتر بر ساعت (۳۵۷٫۳ مایل بر ساعت) ۳۱۵ گره هوایی
سرعت پیمایش: ۴۶۰ کیلومتر بر ساعت (۲۹۰ مایل بر ساعت) ۲۵۰ گره هوایی
برد: ۱۳۸۰ کیلومتر بر ساعت (۸۶۰ مایل)
برد ترابری: ۳۶۸۰ کیلومتر (۲۲۹۰ مایل)
سقف پروازی: ۷۶۰۰ متر (۲۵٬۰۰۰ فیت)
نرخ اوج‌گیری: ۶٫۸۳ متر بر ثانیه (۱٫۳۴ فیت بر دقیقه)
ایران-۱۴۰
در سال ۱۹۹۶ شرکت هواپیماسازی آنتونوف قراردادی را با شرکت هواپیماسازی هسا ایران امضا کرد که به موجب آن اجازه‌نامه تولید این هواپیما در ایران و در استان اصفهان تحت نام ایران-۱۴۰ فراز صادر شد. بعضی قطعات الکترونیکی مدل ساخت ایران، گونهٔ ارتقاءیافته‌تری نسبت به مدل اکراینی می‌باشد. یکی از اهداف ایران از تولید این هواپیما، ایفای نقش گشتزنی دریایی بوده که تا پیش از این بعهده هواپیماهای پی-۳ اوریون بوده است.
در سال ۱۳۸۷ ایران تولید هواپیما ایران-۱۴۰ را با تولید ۱۲ فروند در سال آغاز کرد. ایران با ارتقاء تواناییهای آن، از مدل غیرنظامی یک مدل جهت گشتزنی دریایی ایجاد کرد.
در حال حاضر شرکتهای هواپیمایی ایران ایرتورز، هواپیمایی سفیران و هواپیمایی هسا از این هواپیما جهت حمل مسافر استفاده می‌کنند. یعرب بدر، وزیر حمل و نقل سوریه نیز در پاییز سال ۱۳۸۸ درخواستی برای خرید این هواپیما از ایران مطرح کرد.
سوانح
۱. ۲۳ دسامبر ۲۰۰۲، سرنگونی هواپیمای آنتونوف-۱۴۰ در نزدیکی اردستان باعث مرگ شماری از کارشناسان هوافضای اوکراینی و روسی که برای گشایش خط تولید نمونه مشابه به ایران می‌آمدند شد.
۲. ۲۴ دسامبر ۲۰۰۵، یک هواپیمای آنتونوف-۱۴۰ خطوط هواپیمایی جمهوری آذربایجان با ۲۳ مسافر در سواحل دریای خزر سرنگون شد و تمامی مسافران آن کشته شدند.
۳. ۱۵ فوریه ۲۰۰۹، هواپیمای مسافربری ایران ۱۴۰ در حوالی فرودگاه شاهین شهر اصفهان سقوط کرد و تمامی پنج سرنشین هواپیما جان باختند. سانحه سقوط هواپیمای مسافربری ایران ۱۴۰ هنگامی رخ داد که خلبانان یکی از شرکتهای هواپیمایی شامل یک استاد خلبان و ۴ خلبان در حال آموزش، در حال گذراندن آموزش‌های تایپ (نوع) این هواپیمای دوموتوره جهت ورود به ناوگان این شرکت بوده‌اند.
ترتیب شناسایی
آنتونوف-۷۲ - آنتونوف-۷۴ - آنتونوف-۱۲۴ - آنتونوف-۱۴۰ - آنتونوف-۱۴۸ - آنتونوف-۱۷۴ - آنتونوف-۱۸۰