08-06-2014، 19:46
عهدیه عظیمی: «بهرام عظیمی» عاشق کاراکتر داوود خطر است. او که آرزویش خندان مردم کشور است، برای ساخت انیمیشن سینمایی «تهران 1500» به همه عواملش گفته باید فریم به فریم فیلم ایرانی باشد.
«بهرام عظیمی» یکی از کارگردان‌ها‌ی انیمیشن ایران است که آخرین اثرش به نام «تهران 1500» علاقه‌مندان به انیمیشن و این کارگردان را 4 سال منتظر گذاشت تا اینکه در سال گذشته در سی‌امین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر رونمایی شد.
وی که در میان شخصیت‌هایی که خلق کرده عاشق کاراکتر «داوود خطر» است، می‌گوید: آرزو دارم که یک فیلم انیمشن خنده‌دار و آموزنده برای کودکان بسازم، فیلمی که برد بین‌المللی نیز داشته باشد.
در ادامه گفت‌و‌گوی مشروح با «بهرام عظیمی» را می‌خوانید که از دغدغه‌ها و برنامه‌های آینده خود سخن گفته است.
* مردم بر این تصور هستند که افرادی که انیمیشن تولید می‌کنند، افرادی پیچیده با اطلاعات بسیار قوی درباره کامپیوتر و یا موارد دیگر هستند، لطفا با توجه به این تصور از خودتان و نحوه ورودتان به کار انیمیشن بگویید.
-من از سال 72 که مهم‌ترین سال زندگی‌ام نیز هست، وارد دنیای انیمیشن شدم. سال 72 ازدواج کردم و همان سال فارغ‌التحصیل شدم و اولین جایزه بین‌المللی خود را نیز دریافت کردم. آن زمان جوانی 27 ساله بودم که یک آگهی در روزنامه کیهان به چاپ رسیده بود و درباره این مطلب بود که شرکت رنک زیراکس تعدادی انیماتور و کاریکاتوریست برای آموزش و ساخت انیمیشن استخدام می‌کرد، ماجرا از این قرار بود که شرکت رنگ زیراکس در آن زمان قصد داشت یک بخش انیمیشن‌سازی در شرکت خود برای تولید انیمیشن‌های تبلیغاتی راه‌اندازی کند. از میان 200 نفری که به این شرکت رفته بودیم حدود 10 نفرمان مشغول به کار شدیم.
* خلق آثار هنری با دست بسیار بهتر از کار با کامپیوتر است
* در آن زمان کامپیوتر تازه به ایران آمده بود، شما به صورت دستی کار می‌کردید یا با کامپیوتر؟
-رشته تحصیلی من صنایع دستی بود و کاریکاتور نیز کار می‌کردم. زمانی که این شرکت اقدام به این کار کرد به تازگی کامپیوتر به ایران آمده بود و من هم کامپیوتر بلد نبودم و هیچ وقت هم سراغ آن نرفته بودم زیرا فکر می‌کردم یادگیری کامپیوتر به زبان انگلیسی احتیاج دارد و چون زبانم خیلی خوب نبود، سراغ کامپیوتر نیز نمی‌رفتم، و همیشه فکر می‌کردم که خلق آثار هنری با دست بسیار بهتر از کار با کامپیوتر است. البته حالا نیز چینین اعتقادی دارم، اما این شرکت آن زمان مجهز به کامپیوتر بود و ما باید با کامپیوتر انیمیشن می‌ساختیم.
بقیه در ادامه مطلب
* از طریقه کار انیمیشن‌سازی در شرکت بگویید.
- زمانی که به آن شرکت رفتیم اکثر ما، کار با کامپیوتر و انیمیشن‌سازی حرفه‌ای را بلد نبودیم. در شرکت هر کسی یک چیزی بلد بود و در کنار یکدیگر می‌نشستیم و از همدیگر کار یاد می‌گرفتیم. هر کسی هرچیزی بلد بود به دیگری یاد می‌داد و با این کار که به نظر من بهترین شیوه آموزش است ما به سرعت کار را یاد گرفتیم و به سرعت پیشرفت کردیم. البته مدیرعامل ما آقای مهندس شهاب کسرایی به همراه دو مهندس دیگر به نام‌های احمد آقایی و کامبیز میزانیان، اصول اولیه کار با کامپیوتر و نرم‌افزارهای آن موقع انیمیشن را به ما آموختند و امیرمحمد دهستانی که هم‌اکنون به نظر من بهترین و با دانش‌ترین کارگردان انیمیشن در ایران است، اصول ساخت انیمیشن کلاسیک را نیز به ما یاد داد.
* پیدا کردن شغل باعث شد شغل من انیمیشن‌سازی باشد
* آیا علاقه شما به انیمیشن باعث شد تا به سراغ انیمیشن‌سازی بروید؟
- نه، فقط پیدا کردن یک کار و کسب درآمد باعث شد شغل من انیمیشن باشد، من انیمیشن خیلی دوست نداشته و ندارم! و همیشه فیلم‌های رئال را به انیمیشن ترجیح می‌دهم.
* هیچ‌کدام از دوستانم موفقیت‌هایی که می‌توانستند در ایران داشته باشند را در خارج از کشور به دست نیاوردند
* چطور شد که در طول این‌سال‌ها فقط یک نفر بهرام عظیمی شد؟
- سوالتان آدم را مغرور می‌کند! ممکن است من در میان هم‌دوره‌هایم از همه تابلوتر باشم ولی شک نکنید که بهترین نیستم، من یک کارگردان درجه 2 و یا 3 انیمیشن هستم و تمام حرفه‌ای‌های انیمیشن این مورد را می‌دانند، فقط نقطه برتری من مردمی بودن کارهایم است. پیشنهاد‌های کاری که در این سال‌ها به من شد و من آن‌ها را انجام دادم را اگر هر شخص دیگری انجام می‌داد به مراتب کارهایش بهتر می‌شد و اعتبار بیشتری کسب می‌کرد. آن زمان که ما آموزش انیمیشن‌سازی دیدیم و با توجه به محیط کاریمان و آدم‌های دلسوزی که در کنارمان بودند، هر کدام‌مان به سرعت رشد کردیم اما خیلی از این افراد به علت مشکلاتی که تولید انیمیشن در ایران داشت، از ایران رفتند و دیگر باز نگشتند، آن‌ها غول‌های انیمیشن ایران بودند که اگر نمی‌رفتند جایی برای امثال من باقی نمی‌ماند، معتقدم هیچ‌کدام از آن‌ها موفقیت‌هایی که می‌توانستند در ایران داشته باشند را در خارج از کشور به دست نیاوردند. بسیاری از آن‌ها احساس می‌کنم دوست دارند راه تولید انیمیشن در ایران هموار شود و به ایران بازگردند تا بتوانند در همین کشور کار کنند اما خیلی از آنان اذیت‌هایی شدند که ترجیح دادند بروند. مثال این اذیت‌ها این است که یکی از دوستان ما یک کاریکاتور کشید برای روی جلد یک مجله، اما بعد از مدتی یک نفر با دیدن این کاریکاتور حس کرد که به قومی توهین شده است و با تعدادی آدم به این کاریکاتوریست اعتراض کردند و او را اذیت کردند، البته بعد از چند روز نیز متوجه شدند که اشتباه کردند اما چه فایده که این کار تاثیر منفی خود را گذاشته بود. حتی برای من نیز این موارد پیش آمده است، مانند اینکه من چند سال پیش برای یک تیزر انیمیشنی دو نوزاد 6 ماهه را برای تبلیغات یک بانک طراحی کردم و اتفاقا به شدت هم این کار گل کرد و همه این انیمیشن را دوست داشتند اما بعد از مدتی فقط یک نفر در میان 70 میلیون که پست کوچکی در یک جایی داشت، حس کرد که این انیمیشن موضوعش جنسی است! و به تلویزیون نامه داد و جلوی پخش کار را گرفتند!
* با تمام سختی‌ها شرایط کار در ایران بهتر است
* آیا شرایط کار در کشور‌های دیگر بهتر است؟ زمانی شرایط خوب است اما کار دیده نمی‌شود اما زمانی هم شرایط بد است اما کار دیده می‌شود، کدام از این موارد در ایران وجود دارد؟
- اگر نظر مرا بخواهید، معتقدم که با تمام سختی‌ها شرایط کار در ایران بهتر است، هرچند باید بگویم خیلی از دوستان من که در خارج زندگی می‌کنند از نظر سطح زندگی در قیاس با ایران اوضاع بهتری دارند ولی اکثر آن‌ها به آن اهداف کاری و حرفه‌ای خود نرسیده‌اند و به دنبال یک موقعیت کاری خوب هستند که به ایران برگردند و تجربه و هنر خود را صرف مردم کشور خودشان بکنند. برای هنرمند مطرح شدن خیلی مهم است چون کارش بهتر دیده می‌شود و می‌تواند در کارش پیشرفت کند. در ایران هم شرایط برای مطرح شدن وجود دارد. البته اینجا 2 روش برای مطرح شدن به کار گرفته می‌شود. اول اینکه زیر آب یکدیگر را بزنیم و آشنابازی و پارتی‌بازی کنیم و روش دیگر نیز این است که تلاش کنیم، پشتکار داشته باشیم و کار بلد باشیم که به نتیجه خوبی خواهیم رسید که البته روش دوم زمان می‌برد ولی ماندگار است. من معتقدم که اگر کسی به کارش ایمان داشته باشد و کمی کار را نیز بلد باشد و تجربه کند و سرسخت باشد، در ایران به خوبی پیشرفت خواهد کرد.