06-07-2014، 15:09
یک جامعه‌شناس با بیان اینکه عمده‌ترین مشکل جوانان، اشتغال است، اظهار کرد: متاسفانه تحصیل جایگزین اشتغال شده است و به علت ناتوانی در ایجاد اشتغال، جوانان را تشویق به تحصیل می‌کنیم، به گونه‌ای که درحال حاضر 2300 مرکز آموزش عالی در کشور وجود دارد که 4.5 میلیون نفر در آنها مشغول به تحصیل هستند.
دکتر امیرمحمود حریرچی در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس «جوانان» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، افزود: نیازهای رفع نشده و مشکلات حل نشده جوانان باید براساس پژوهش‌های انجام شده و به کمک جوانان شناسایی و رفع شود، اما دست‌اندرکاران تلاش می‌کنند خودشان مشکلات و نیازهای جوانان را شناسایی کنند که این رویکرد تاکنون مشکلی را حل نکرده است.
وی با بیان اینکه هر قشری به ویژه جوانان مشکلاتی دارند، اظهارکرد: مسائل و نیازهای این گروه سنی مغفول واقع شده است؛ اما همچنان قصد بکارگیری ایده‌های جوانان برای حل مشکلات خودشان را نداریم. این در حالیست که جامعه مدنی به معنای مشارکت مردم برای حل مشکلات خودشان است. بنابراین باید از سازمان‌های مردم‌نهاد بهره ببریم.
نیازهای جوانان نسبت به گذشته متفاوت شده است
این جامعه‌شناس در ادامه گفت: با توجه به توسعه در سطح جهان نیازهای جوانان نسبت به گذشته متفاوت شده است که لازم است آنها را بشناسیم و براساس این نیازها برنامه‌ریزی کنیم.
وی افزود: در دوران تحصیل کارآفرینی به دانشجویان آموزش داده نمی‌شود، برای تولید کار باید جوانان از نظر سرمایه حمایت شوند و ایده‌های آنان نیز مورد حمایت قرار گیرد و به همین منظور پارک‌های علم و فناوری تشکیل شده است و تعاونی‌هایی نیز به منظور ادامه خدمات در حال فعالیت هستند.
این جامعه‌شناس مشکل دوم جوانان را شرایط ازدواج دانست و اظهار کرد: میانگین سن ازدواج در حال افزایش است و یکی از دلایل کاهش آمار ازدواج مخارج و هزینه‌های آن است علاوه بر آن جوانان درباره چگونگی انتخاب درست همسر آگاهی‌های لازم را ندارند و ما به آنها آموزش‌های لازم را در این زمینه نداده‌ایم.
بلوغ روانی و اجتماعی افراد به تاخیر افتاده است
حریرچی افزود: معمولا در دانشگاه‌ها یا برگزاری دوره‌های آموزشی تلاش می‌شود در زمینه چگونگی انتخاب همسر اطلاعاتی به جوانان منتقل شود، این در حالیست که چنین موضوعاتی باید از دوران نوجوانی که فرد قادر به شناخت جنسیت خود می‌شود به او آموزش داده شود؛ البته در حال حاضر بلوغ روانی و اجتماعی افراد به تاخیر افتاده است.
وی در ادامه گفت: جوانی پلی میان وابستگی دوران کودکی و دستیابی به استقلال برای ورود به دوران میانسالی است. برای دستیابی به این هدف باید فرصت‌های لازم فراهم شود و افراد مهارت‌های لازم را یاد بگیرند. آنان باید بتوانند تا پیش از 30 سالگی مهارت، دانش و حرفه‌ای را کسب کنند و خانواده تشکیل داده باشند. البته لزومی ندارد که حتما افراد تحصیلات دانشگاهی داشته باشند.
این جامعه‌شناس افزود: در حال حاضر دستیابی به این اهداف به تاخیر افتاده است. افراد در صورت تحصیل مهارت لازم را کسب نکرده‌اند. در حال حاضر مدرک‌گرایی جوانان را عذاب می‌دهد و بیشتر خانواده‌ها بر فرزندان خود اصرار می‌کنند که به دانشگاه بروند. این در حالی است که ما به متخصصان فنی کاردان نیز احتیاج داریم.
وی با اشاره به مشکل مسکن جوانان اظهار کرد: در حال حاضر جوانان حسرت پدر و مادر خود را می‌خورند و درباره آینده خود نگرانی‌های زیادی دارند. ناامیدی یکی از عمده‌ترین مسائلی است که جوانان با آن دست به گریبان هستند و نگرانی‌شان نسبت به آینده موجب خروج برخی از آنها از کشور شده است. این در حالی است که ما تا چند سال آینده ممکن است دچار مشکلات جمعیتی شویم.
حریرچی در پایان گفت: برخی از جوانان پس از تحصیل به علت نبود کار نامناسب در داخل کشور و با کمال بی‌میلی از کشور مهاجرت می‌کنند. بنابراین حیاتی‌ترین مساله آنها کار است، بنابراین باید در جهت فراهم‌سازی اشتغال جوانان، کوشش کنیم.
دکتر امیرمحمود حریرچی در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس «جوانان» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، افزود: نیازهای رفع نشده و مشکلات حل نشده جوانان باید براساس پژوهش‌های انجام شده و به کمک جوانان شناسایی و رفع شود، اما دست‌اندرکاران تلاش می‌کنند خودشان مشکلات و نیازهای جوانان را شناسایی کنند که این رویکرد تاکنون مشکلی را حل نکرده است.
وی با بیان اینکه هر قشری به ویژه جوانان مشکلاتی دارند، اظهارکرد: مسائل و نیازهای این گروه سنی مغفول واقع شده است؛ اما همچنان قصد بکارگیری ایده‌های جوانان برای حل مشکلات خودشان را نداریم. این در حالیست که جامعه مدنی به معنای مشارکت مردم برای حل مشکلات خودشان است. بنابراین باید از سازمان‌های مردم‌نهاد بهره ببریم.
نیازهای جوانان نسبت به گذشته متفاوت شده است
این جامعه‌شناس در ادامه گفت: با توجه به توسعه در سطح جهان نیازهای جوانان نسبت به گذشته متفاوت شده است که لازم است آنها را بشناسیم و براساس این نیازها برنامه‌ریزی کنیم.
وی افزود: در دوران تحصیل کارآفرینی به دانشجویان آموزش داده نمی‌شود، برای تولید کار باید جوانان از نظر سرمایه حمایت شوند و ایده‌های آنان نیز مورد حمایت قرار گیرد و به همین منظور پارک‌های علم و فناوری تشکیل شده است و تعاونی‌هایی نیز به منظور ادامه خدمات در حال فعالیت هستند.
این جامعه‌شناس مشکل دوم جوانان را شرایط ازدواج دانست و اظهار کرد: میانگین سن ازدواج در حال افزایش است و یکی از دلایل کاهش آمار ازدواج مخارج و هزینه‌های آن است علاوه بر آن جوانان درباره چگونگی انتخاب درست همسر آگاهی‌های لازم را ندارند و ما به آنها آموزش‌های لازم را در این زمینه نداده‌ایم.
بلوغ روانی و اجتماعی افراد به تاخیر افتاده است
حریرچی افزود: معمولا در دانشگاه‌ها یا برگزاری دوره‌های آموزشی تلاش می‌شود در زمینه چگونگی انتخاب همسر اطلاعاتی به جوانان منتقل شود، این در حالیست که چنین موضوعاتی باید از دوران نوجوانی که فرد قادر به شناخت جنسیت خود می‌شود به او آموزش داده شود؛ البته در حال حاضر بلوغ روانی و اجتماعی افراد به تاخیر افتاده است.
وی در ادامه گفت: جوانی پلی میان وابستگی دوران کودکی و دستیابی به استقلال برای ورود به دوران میانسالی است. برای دستیابی به این هدف باید فرصت‌های لازم فراهم شود و افراد مهارت‌های لازم را یاد بگیرند. آنان باید بتوانند تا پیش از 30 سالگی مهارت، دانش و حرفه‌ای را کسب کنند و خانواده تشکیل داده باشند. البته لزومی ندارد که حتما افراد تحصیلات دانشگاهی داشته باشند.
این جامعه‌شناس افزود: در حال حاضر دستیابی به این اهداف به تاخیر افتاده است. افراد در صورت تحصیل مهارت لازم را کسب نکرده‌اند. در حال حاضر مدرک‌گرایی جوانان را عذاب می‌دهد و بیشتر خانواده‌ها بر فرزندان خود اصرار می‌کنند که به دانشگاه بروند. این در حالی است که ما به متخصصان فنی کاردان نیز احتیاج داریم.
وی با اشاره به مشکل مسکن جوانان اظهار کرد: در حال حاضر جوانان حسرت پدر و مادر خود را می‌خورند و درباره آینده خود نگرانی‌های زیادی دارند. ناامیدی یکی از عمده‌ترین مسائلی است که جوانان با آن دست به گریبان هستند و نگرانی‌شان نسبت به آینده موجب خروج برخی از آنها از کشور شده است. این در حالی است که ما تا چند سال آینده ممکن است دچار مشکلات جمعیتی شویم.
حریرچی در پایان گفت: برخی از جوانان پس از تحصیل به علت نبود کار نامناسب در داخل کشور و با کمال بی‌میلی از کشور مهاجرت می‌کنند. بنابراین حیاتی‌ترین مساله آنها کار است، بنابراین باید در جهت فراهم‌سازی اشتغال جوانان، کوشش کنیم.