انجمن های تخصصی فلش خور

نسخه‌ی کامل: برگزاری مراسم تقدیر از اساتید مانع فرار مغزها در کشور می‌شود
شما در حال مشاهده‌ی نسخه‌ی متنی این صفحه می‌باشید. مشاهده‌ی نسخه‌ی کامل با قالب بندی مناسب.
پدر علم ژنتیک ایران، الگو بودن و اثرگذاری را رسالت اصلی استادان و معلمان دانست و گفت: استادی این نیست که به تمام پرسش‌های دانشجویان پاسخ دهد. در واقع معلم خوب باید بتواند در ذهن دانشجویان پرسش‌هایی را ایجاد کند که آنها دنبال جواب سئوالات خود باشند.

به گزارش خبرنگار «دانشگاهی» ایسنا منطقه دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر داریوش فرهود از اساتید پیشکسوت و برگزیده در مراسم دوازدهمین همایش نکوداشت مقام استاد که در تالار ابن سینای دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران برگزار شد اثرگذاری و ایجاد سئوال در ذهن دانشجویان را از مهمترین وظیفه هر استاد دانست و افزود: استادی خوب است که ضریب اثرگذاریش بالا باشد یعنی کسی که دانشجویان خوبی را تربیت کند.

پدر علم ژنتیک ایران تصریح کرد: هر معلمی نمی‌تواند مقام شامخ استادی را بدست بیاورد، در واقع بیشترین اثر یک استاد قبل از اینکه در آموزش و علم باشد در اخلاقیات و الگو بودن است. معلمی که بتواند از این نظر بر دانشجویان خود تاثیرگذار باشد لایق دریافت مقام بالای استادی است.

فرهود یادآور شد: یک استاد خوب باید در آموزش، پژوهش و رفتار با بیماران و دانشجویان الگو و سرمشق باشد. در واقع دانشجویان اخلاق خوب را از استادان یاد می‌گیرند به همین دلیل نیازی به کلاس اخلاق ندارند.

وی تجلیل از مقام استاد را با ارزش خواند و خاطرنشان کرد: برگزاری این گونه مراسم کار بسیار زیبایی است و می‌تواند از فرار مغزها جلوگیری کند.

این استاد دانشگاه در پایان تصریح کرد: معلمی شغل انبیاء است و به همین دلیل است که انبیاء معلمی را اولین افتخار خود می‌دانند. در واقع معلمی این نیست که تمام سئوالات دانشجویان را پاسخگو باشد بلکه باید بتواند سئوالاتی را در ذهن دانشجویان ایجاد کند و همواره پرورش را از رسالت های اصلی خود بداند.

در ادامه دکتر محمد جعفر محمودی - متخصص قلب و عروق بیمارستان امیر علم که یکی از اساتید برگزیده این همایش بود اظهار داشت: قلب یک عضو مهم از بدن است و همانطور که خداوند در هر پدیده‌ای آیاتی را قرار داده است این آیات در قلب هم وجود دارد. من چون مطالعه بیشتری در زمینه قلب داشته‌ام باید بگویم که قلب حاوی صفحات متعددی است؛ اولین صفحه‌اش این است که تریبون آلام دیگر اعضای بدن است.

وی یادآور شد: قلب سنبل ایثار و تلاش است. همان طور که قلب یک انسان به طور متوسط در زندگی حدود 500 میلیون بار تپش دارد این تپش آهنگ زندگی و سکون آن پایان این آهنگ است.

محمودی قلب را سنبل قدرت دانست و گفت: هر جامعه یا هر فرد برای نیل به اهداف خود، اگر بتواند از دوستان و دشمنان بهره ببرد قدرتمند است .آرزوی من برای دانشجویان که مقام والایی دارند و اساتیدی که حق آموزش و یادگیری به گردن ما دارند این است که همیشه مانند قلب تلاشگر، ایثارگر و قوی باشند.

در ادامه دکتر فرشته بقایی نایینی - متخصص دهان و دندان، از دیگر اساتید برگزیده در این همایش اشاره کرد: امروز ما در دوران خاصی هستیم که بیش از هر زمانی نیاز به معلم داریم و نیاز به این داریم که در فرهنگ جامعه ما طبیب و حکیم باشد و صرفاً دانسته های علمی نباشد.

دکتر میترا مدرس گیلانی - متخصص زنان و زایمان و همچنین برگزیده دوازدهمین همایش نکوداشت مقام استاد اظهار کرد: من درس بزرگی از دانشجویان یاد گرفتم و آن این است که از هر کسی کوچکترین چیزی یاد گرفتم باید قدردان او باشم.

وی خطاب به دانشجویان گفت: به همه شما تبریک می‌گویم که وارد این رشته شده‌اید، وقتی جوان هستید قدر این رشته را نمی‌دانید ولی وقتی پا به سن گذاشتید می‌بینید که بهترین رشته همان است که شما وارد شده اید چون رشته‌ای است که خداوند برای شما بستر امر و خیر را مشخص کرده است و بازنده کسی است که در این بستر نتواند خوشه بچیند.

وی خاطرنشان کرد: رشته پزشکی رشته‌ای است که استقلال و آزادی دست خودتان است و نیاز به کسی یا ارگانی ندارید و اگر بخواهید خدمت کنید در پستوی خانه هم می‌توانید به مردم خدمت کنید. بنابراین سعی کنید برای اهداف بزرگی که در جوانی به دنبال آن هستید تلاش کنید تا وقتی در سنین بالا به عقبه خود می‌نگرید از زندگی خود راضی باشید و لذت ببرید و برای اجتماع خود مفید باشید.

در ادامه مراسم دکتر مرتضی مصفا - استاد پیشکسوت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران به بیان تاریخچه تاسیس تالار این سینا این دانشگاه پرداخت و افزود: این تالار در سال 1332 به کوشش دکتر علی اکبر سیاسی - رییس وقت دانشگاه و دکتر صالح - رییس وقت دانشکده پزشکی و همچنین با هنرمندی استاد عبدالمجید ملک الکلامی ساخته شد که بر پیکره این تالار اشعاری از حکیم نظامی گنجوی به خط ثلت نوشته شده بود که متاسفانه در حال حاضر اثری از آن وجود ندارد.