17-12-2014، 19:38
حسرت گذشته ها رو نخور ، آینده ات بساز
کاری از جناب علیرضا افشار
نگاهم که به تقویم میفته نا خوداگاه اشک تو چشمام جمع میشه ؛ نمیدونم واقعا به کی بدهکارم ! به پدرم که با اون تاکسی قراضه تو خیابون های تهران گز میکنه واسه چندرغاز پول ، یا مادرم که همیشه سر نمازش دعا واسه عاقبت به خیر شدن من و داداش کوچولوم میکنه و از همه مهمتر خدایی که معلوم نیست چرا منو با هزار امید و آرزو آفریده و الان شاید خودش هم از اینکار راضی نیست ؛ و شادی حتی بدهکار خودم …
حس عجیبی دارم ، حس نشستن دوباره در کافی نتی که پارسال همین موقع ها برای ثبت نام کنکور 93 داشتم ، البته فرقش اینه که امسال کنکور از 19 بهمن هست ولی برای من هفته سوم آذر تداعی کننده همه اون خاطره هاست . کی باورش میشد ،، من با کلی سابقه خوب و درخشان کارم به اینجا برسه .. کارم به اینجا بکشه و درجا متوقف بشم ؛ واقعا زجر اوره که نه مثل بقیه عشق و صفا کردم و نه مث بچه آدم نشستم کنج خونه درس هام بخونم … تهش که چی …
خیلی تنها شدم ، خیلی زیاد … فقط هستم چون زنده ام … این زندگی رو نمیخوام ، زندگی که حتی پشه ها هم اطراف من رو منطقه پرواز ممنوع کردند ، زندگی که از اول صبح با صدای جارو کشیدن مامور شهرداری در کوچه مون شروع میشه و میگه از الان دیگه خیلی دیره .. همه برگ های درخت ها ریخته ، یعنی پائیز هم داره تموم میشه ، کاش میشد تابستون بود ، کاش میشد هنوز هم از پنجره اتاق چهار تا دونه برگ سبز دید و جون گرفت ؛ آه … مم م .
خودم گم کردم … خیلی بدجور ، نمیشه دیگه راجبش با کسی حرف زد و باید همش صورتک لبخند تصنعی رو برای عدم کنجکاوی دیگران به همراه داشت ؛ والا نمیدونم واقعا قیافه کنکوری ها به دکتر توکلی چقدر شباهت داره که هرکسی مارو می بینه میگه چه خبر از کنکور …
اما به یاد جمله ای از استاد افشار افتادم که می گفتن : ” باید اول گم بشی تا بتونی خودت پیدا کنی ؛ پیدا شدن معنایی نداره ، مگر اینکه قبلش گمراهی در کار باشه . “
انسان برای آموزش دیدن و آموختن پا به این دنیا گذاشته و از اول بسم الله اگرچه خیلی چیزها سر جای خودش هست ولی اون به قوانین جهان خلقت پیرامون خودش پی نبرده ، اما کم کم می بینه ، تجربه کسب می کنه ، یاد میگیره و در نهایت خودی نشون میده و دیده میشه .
اینکه کسی بخواد درست از غلط تشخیص بده عالیه ولی اینکه تصورش این باشه از اول باید درست جلوی پاهاش قرار بگیره و خیلی بی زحمت و بدون امتحان خودش در صراط مستقیم ببینه و یکه تازی کنه خیلی فکر اشتباهی هست . پس در یک جمله باید خاک جاده رو خورد تا راننده شد ؛ بزرگترین و موفق ترین انسان ها هم دوران نقاهت و حالت گذار خاص خودشون داشتن ، یعنی همون وقتی که خبری از شکوفایی استعدادها و پیشرفت شون نبوده و یا حتی در مسیری اشتباه گام برداشتن و گم شدن .. !!
ولی گم شدن جا ، متوقف شدن کجا ؟؟ !!!
اینکه بخاطر حرف های مایوس کننده عده ای بخوایم دست از تلاش بکشیم ، یعنی اینکه کنترل از راه دوری داریم که مثل یک اسباب بازی آماده فرمان برداری از دیگران هست .
اینکه بخوایم مثل خیلی ها روی آدم تنبل قبلی حساب باز کنیم ، خب معلومه استرس میگیریم که نکنه نشه .
اینکه نخوایم مثل خیلی ها بخاطر وسوسه های موجود ، مسیر مون منحرف کنیم خیلی هنره !
هیچ شکی تو این قضیه نیست که الان 22 آذر هست (شنبه مصادف اربعین امام حسین (ع)) ، میدونم که بعبارت ماشین حسابی خیلی هاتون الان 5 ماه و بیست و چند روز و چند ساعت داره از روز شمار کنکور 94 میگذره و هنوزم که هنوزه به اون ثباتی که مد نظرت هست نرسیدی ؛ اما منه افشار از کودکی با تاریخ و زمان مشکل داشتم و دارم . همیشه این سوال در ذهنم هست که اگر امروز شنبه هست ، از کجا می دانم که حتما” شنبه هست ؟ من که از ابتدای خلقت نبودم که مطمئن باشم ! شاید تو هم مثل من قبول داری که حتی تاریخ نگاری بشر هم با فراز و نشیب های مرگ مورخان یا عدم کتابت ، جنگ ها و بارها از بین رفتن اسناد تاریخی و نسخ خطی همچین منبع قابل استنادی نیست .
پس حالا نمیشه مثلا این 5 ماه و بیست و چند روز رو بشر اشتباه حساب کرده باشه و الان و امروز باشه شنبه … 1 تیر و همه چیز ایده آل و از صفر ….
ی قدری فکر کن … آرمانی بنظر میرسه ؛ مگه نه ؟
تاریخ و ساعت و تقویم ، فقط توافقی هست ، بین انسان ها و طبیعت فقط به چرخش زمین به دور خورشید و شب و روز و فصل ها معتقد هست و تقویم ما آدم ها برایش هیچ اهمیتی ندارد . حتی این مثال در مورد تاریخ تولد هم صادق هست ، مثلا کسی که 21 آذر سال 1392 به دنیا آمده آیا واقعا الان یکسال دارد ؟ اگرچه ما عادت داریم نقطه شروع عمر رو از تاریخ تولد فرد اندازه بگیریم ، و هرسال در فلان روز خاص برایش تولد بگیریم ؛ اما جالب اینه که قبل از نقطه صفر شناسنامه ای ، تک تک ما در دوران جنینی 9 ماه پر فرتز و نشیب در رحم مادر زندگی کردیم و قبل از آن هم تک تک سلول های سازنده ما در بدن اجداد و نیاکان ما وجود داشته و این یعنی ما زنده بودیم . !!
مهم نیست که امروز دقیقا چه روزی از خلقت جهان و کدامین لحظه از تولد توست و چقدر از کنکور گذشته و خیلی از آمار و تاریخ های ساختگی دیگه … مهم اینه که اگر همین امروز با تلاش وقفه ناپذیر و با بیدار خوابی ها پشت سر گذاشتی و یک روز معرکه و بیست برای خودت ساختی ، برنده ای و شایسته تحسین و تبریک هستی . هیچ چیز مطلق نیست ،، تو هم نسبی به محیط پیرامونت نگاه کن و کوچکترین نشونه های مثبت بگیر و ازشون بزرگترین تغییرات بساز ….
مثل این ماهی ها فقط ی ذره زاویه دیدت تغییر بدی و ببین که میشه از این ناب هم فرصت هم استفاده کرد … میشه تو روزهای بارونی هم خورشید تابان دید و از نگاه کردن به رنگین کمون موفقیتت لذت ببری .
کمتر آدمی میشه پیدا کرد که به جای غذای مرتب و منظم ، دلش بخواد که یک نفر دیگه غذا را بجود و آماده بلعیدن کند و بعد به او تحویل دهد تا راحت و بدون زحمت ببلعد . اما نمیدونم چرا بیشتر آدم ها دلشون میخواد برای رسیدن به ” موفقیت ” و بخصوص در زمینه کنکور یک نفر راه را تا آخر برود و برای آنها مثل غذای جویده شده در عرض چند جمله موفقیت را برایشان ارائه دهد و آنها هم به موفقیتی بزرگ نائل بشن . شاید برای همین هست که کتاب ها ، سایت ها ، برنامه ها تلویزیونی و جزوات و … در نقش کاتالیزگر زیاد این روزها تبلیغ میشن و این همون جاست که اسمش میذارم حلقه گمشده موفقیت در کنکور که صد در صد خودت هستی و خودت.
