22-01-2015، 13:43
دنگ..،دنگ..
ساعت گیج زمان در شب عمر
می زند پی در پی زنگ.
زهر این فکر که این دم گذر است
می شود نقش به دیوار رگ هستی من...
لحظه ها می گذرد
آنچه بگذشت ، نمی آید باز
قصه ای هست که هرگز دیگر
نتواند شد آغاز...
در این سکوت سرد شب
درو دیوار اتاقم بوی خون گرفته
هیچ کس را هیچ چیز را به خاطر نمیاورم
جز حضور مبهم تو
تصویر گنگ تو... که در ذهنم نقش بسته است
واین تنها مرهم من است
مرهمی بر زخم های کهنه دلم...
و من برای رهایی وابستگی م را هرشب
به
اما...
بی تو شب هایم مرگ بارترین شب هاست...
روی کارت برایش نوشتم “به امید فردای بهتر” …
دو هفته بعد شنیدم ازدواج کرده ؛ تازه فهمیدم آن روز “الف” فردا را یادم رفته بود …
دو هفته بعد شنیدم ازدواج کرده ؛ تازه فهمیدم آن روز “الف” فردا را یادم رفته بود …