14-02-2015، 14:18
سلام
در اینجا شعر های بسیار زیبایی رو که به نظرتون حیفه بقیه از دست بدن رو بزارید
خودم شروع می کنم :
بــر درخـتِ زنـــده بــیبــرگـی چـــه‌غـم؟!
وای بـــــر احـــوالِ بــرگِ بـــــی‌درخــت . . .
_______
زنـــدان اگــر آغــــوش تــو، سلـــولِ تــو بــــازو ست
بــه بــه... که چـــه بـنـدی.. چـــه قـرنـطیــــنـه‌ی نــابــی!
__________
چه می خندی؟!
یادت باشد که همیشه
همین قلب بی قرار
جای هزار غزل عاشقانه را می گیرد
تو بخند
تمام ترانه ها فدای یک تبسمت!
________
کدام صیغه؟ نه جمعم، نه مفردم ،بانو!
خودت بگو چه کنم؟ من مرددم، بانو!
خودت بگو چه کنم؟ من به جبر مطلق تو
ـ بدون آنکه بخواهم ـ مقیدم، بانو!
نگیر خرده اگر خلوت تو را دیدم
تو ملتفت نشدی..؟؟ من که در زدم بانو !!!
.....
دگر نگو که نه جمعی، نه مفردی، آقا!
تو در نهایت یک بی نهایتی، آقا!
تو اختیاردار تاروپود روح منی
اگرچه طعنه زدی که مقیدی، آقا!
تو صاحبِ همه یِ خلوت دلم هستی
برای آمدنت در چرا زدی؟ آقا!
____________
عــشــق مـدت‌هـاست ایــن روح ســـراســر درد را
بــرده بـر بـــــام جـنــون و نــردبـــان بـــرداشـتــه . . .
__________
عـــالمــان، فـتـــوا بـــه تــحریــم نـــگاهــت داده‌اند
عــمرِ ایـــن تــحریــم‌هــا آنـــی‌ست، حــــرفـش را نــزن. . .
________
ساده از دست ندادم دل پر مشغله را
تا تو خندیدی و مجبور شدم مساله را...!
من "برادر" شده بودم و "برادر" باید
وقت دیدار، رعایت بکند "فاصله" را
دهه ی شصتی دیوانه ی یکبار عاشق
خواست تا خرج کند این کوپن باطله را
عشق! آن هم وسط نفرت و باروت و تفنگ
دانه انداخت و از شرم ندیدم تله را
و تو خندیدی و از خاطره ها جا ماندم
با تو برگشتم و مجبور شدم قافله را...!
عشق گاهی سبب گم شدن خاطره هاست
خواستم باز کنم با تو سر این گله را
_____________
تــهـران شـده بـازیـچـــه مـــــوهـای بـلـنـدت
یــک شـــــهـر نـشـسـتـنـد تـماشـا بـکـنـنـدت
مــجـمـوعــه‌ی شـعـری کـه خـدا شـاعــر آن اسـت
تــضـمـیـن شـده در بـــاغـچــه‌هـا بـنـد بـــه بـنـدت
بــا طـعـم لـبـت، صـنـف شــــکر، خــانـه‌خــــراب اسـت
ایــــن مـرتـبــه هـــم قـنـدِ فــریـمـان گـــله‌مـنــدت
بـــازار گـــــل شــهـــرِ مـــحـــلات بـــه‌هـم ریـخـت
وقـتــی گــــذر قــافـیــه افـــتـــاد بــــه خـــنــــده‌ت
دیـــن و دل مــن، چــشــم و لـبـت، مــوی تو… تسلیم !
کــافـر شـــده‌ام در جـــدل چـــشـــم بــــه چـــنــدت
بــــا درد دیــابـت کــــــه کــنـار آمـــده‌ام کــــاش
یــــک شــب بــرســد جـــان بـدهـــم بــا لــب قـنـدت
. . .
چــنـدیست مهنــدس شــده ایــن شـاعـرِ بـــی‌چـیــز
شــــایـــد بـپـسـنــدد پــدرِ ســخـت پــسـنــدت . . .
چـون صـخـره شب و روز رفـیـقـش شــدم امـا
دریـــا بــه کســی مـشـت نـزد، بـیـشـتـر از مـن . . .
در اینجا شعر های بسیار زیبایی رو که به نظرتون حیفه بقیه از دست بدن رو بزارید
خودم شروع می کنم :
بــر درخـتِ زنـــده بــیبــرگـی چـــه‌غـم؟!
وای بـــــر احـــوالِ بــرگِ بـــــی‌درخــت . . .
_______
زنـــدان اگــر آغــــوش تــو، سلـــولِ تــو بــــازو ست
بــه بــه... که چـــه بـنـدی.. چـــه قـرنـطیــــنـه‌ی نــابــی!
__________
چه می خندی؟!
یادت باشد که همیشه
همین قلب بی قرار
جای هزار غزل عاشقانه را می گیرد
تو بخند
تمام ترانه ها فدای یک تبسمت!
________
کدام صیغه؟ نه جمعم، نه مفردم ،بانو!
خودت بگو چه کنم؟ من مرددم، بانو!
خودت بگو چه کنم؟ من به جبر مطلق تو
ـ بدون آنکه بخواهم ـ مقیدم، بانو!
نگیر خرده اگر خلوت تو را دیدم
تو ملتفت نشدی..؟؟ من که در زدم بانو !!!
.....
دگر نگو که نه جمعی، نه مفردی، آقا!
تو در نهایت یک بی نهایتی، آقا!
تو اختیاردار تاروپود روح منی
اگرچه طعنه زدی که مقیدی، آقا!
تو صاحبِ همه یِ خلوت دلم هستی
برای آمدنت در چرا زدی؟ آقا!
____________
عــشــق مـدت‌هـاست ایــن روح ســـراســر درد را
بــرده بـر بـــــام جـنــون و نــردبـــان بـــرداشـتــه . . .
__________
عـــالمــان، فـتـــوا بـــه تــحریــم نـــگاهــت داده‌اند
عــمرِ ایـــن تــحریــم‌هــا آنـــی‌ست، حــــرفـش را نــزن. . .
________
ساده از دست ندادم دل پر مشغله را
تا تو خندیدی و مجبور شدم مساله را...!
من "برادر" شده بودم و "برادر" باید
وقت دیدار، رعایت بکند "فاصله" را
دهه ی شصتی دیوانه ی یکبار عاشق
خواست تا خرج کند این کوپن باطله را
عشق! آن هم وسط نفرت و باروت و تفنگ
دانه انداخت و از شرم ندیدم تله را
و تو خندیدی و از خاطره ها جا ماندم
با تو برگشتم و مجبور شدم قافله را...!
عشق گاهی سبب گم شدن خاطره هاست
خواستم باز کنم با تو سر این گله را
_____________
تــهـران شـده بـازیـچـــه مـــــوهـای بـلـنـدت
یــک شـــــهـر نـشـسـتـنـد تـماشـا بـکـنـنـدت
مــجـمـوعــه‌ی شـعـری کـه خـدا شـاعــر آن اسـت
تــضـمـیـن شـده در بـــاغـچــه‌هـا بـنـد بـــه بـنـدت
بــا طـعـم لـبـت، صـنـف شــــکر، خــانـه‌خــــراب اسـت
ایــــن مـرتـبــه هـــم قـنـدِ فــریـمـان گـــله‌مـنــدت
بـــازار گـــــل شــهـــرِ مـــحـــلات بـــه‌هـم ریـخـت
وقـتــی گــــذر قــافـیــه افـــتـــاد بــــه خـــنــــده‌ت
دیـــن و دل مــن، چــشــم و لـبـت، مــوی تو… تسلیم !
کــافـر شـــده‌ام در جـــدل چـــشـــم بــــه چـــنــدت
بــــا درد دیــابـت کــــــه کــنـار آمـــده‌ام کــــاش
یــــک شــب بــرســد جـــان بـدهـــم بــا لــب قـنـدت
. . .
چــنـدیست مهنــدس شــده ایــن شـاعـرِ بـــی‌چـیــز
شــــایـــد بـپـسـنــدد پــدرِ ســخـت پــسـنــدت . . .
چـون صـخـره شب و روز رفـیـقـش شــدم امـا
دریـــا بــه کســی مـشـت نـزد، بـیـشـتـر از مـن . . .