01-04-2015، 19:40
همنشین خوب ، بهتر ازتنهایی است
وتنهایی بهتر از همنشینبد . . .
(پیامبر اکرم ص)
انقدر از تنهایی نترس ،تو تنهایی وارد این دنیا شدی . . .
دنیا ! نخواستیم یار بیوفا ، تنهایی بهتر
درد تنهایی نخواستیم شفا، تنهایی بهتر
یک عمر در پی یار باوفا، با وفا بودیم
اما ندیدیم به غیر ازجفا ، تنهایی بهتر . . .
تو تنها باش و من تنهایتنها / که دارم وقت تنهایی سخن ها
نگاه عاشقم تا آسمانهاست/ مرا تا عرش اعلا نردبان هاست
نماز خلوتم را صد قنوتاست / کلام شعر تنهایی سکوت است . . .
تنهایی را باید با خطبریل می نوشتند
شنیدنش کافی نیست ، بایدلمسش کرد . . .
تاکنون دوستی را پیدانکرده ام که به اندازه ” تنهایی ” شایسته رفاقت باشد . . .
(تورو)
تنهایی … دیوار … قهوههای سر رفته از حوصله ام
اتاقی که چهار تاق باز ،روی من خوابیده
چشم هایی که از ساعت ،کار افتاده ترند
و شانه های تو ، که زیربار ِ باران نمی روند
باید گریه ام را روی بیکسی هایم تنظیم کنم
و این یعنی تنهایی
با من تنها بگو این قصه را / با من تنها خدا ، این بنده را
ای خدا تنها تویی تنهامنم / من به تنهایی تو سر میزم . . .
آنقدر با تنهایی انسگرفتم که دیگر زبانش را می فهمم !
و فهمیدم…
تنهایی هم می تواند عشقخوبی باشد به شرط اینکه
درکش کنم
بیچاره تنهایی
این عروس نگون بخت
آه و اشک را دوست ندارد
اما همنشین همیشگی اش
چشم امیدش به دلی ناامید
و شکستن سکوتش
میداند عادت ، دشمن است
اما عقل کجا و دلتنگیکجا !
دل ناامید امیدوار میرود
و باز تنهایی میماند وتنهایی . . .
وقتی بهت خیانت میکنن تنهایی ازهمه چی بهتره . . .
دیواری ساخته ام از جنسغرور با بافته ای از باورهایم
تا در روزهای تنهایی ودلتنگی به آن تکیه کنم . . .
بدونت روز و شب افتادهام در دام تنهایی / و تن خسته تر از پاییزم از انجام تنهایی
دلم با یاد عشقت می تپدهر دم دراین سینه / اگر در سر پرم هر لحظه از ابهام تنهایی
یادمان باشد اگر خاطرمانتنها ماند طلب عشق ز هر بی سر و پایی نکنیم . . .
بهاری کن مرا جانا، کهمن پابند پاییزیم
و آهنگ غزلهای جوانمگریه می خواهد
چنان دق کرده احساسممیان شعر تنهایی
که حتی گریه های بیامانم، گریه می خواهد . . .
در نهان، به آنانی دلمیبندیم که دوستمان ندارند
و در آشکارا
از آنانی که دوستماندارند غافلیم
شاید این است دلیلتنهایی ما
“دکتر علی شریعتی”
بسترم صدف خالی یکتنهایی و تو چون مروارید گردن آویز کسان دگری . . .
توای تنها ببین من راکنار مرز تنهایی
تنم خسته رهم خسته دلمدراوج تنهایی
زتنها بودنم ای دل خلاصینیست باور کن
رهایی را نمی بینم زدستدیو تنهایی . . .
چون نهالی سست میلرزد /روحم از سرمای تنهایی
میخزد در ظلمت قلبم /وحشت دنیای تنهایی . . .
دلم یخ میزندگاهی ،دراین سرمای تنهایی
شبم قندیل میبندد از اینیخهای تنهایی
قلم آهسته می راند براین خط بلند ، اما
گمانم یاد می گیرد ز منانشای تنهایی . . .
تا شد آشنا جانم با نوایتنهایی
عالمی دگر دارم در هوایتنهایی
بیگانه به لبخندم دل بهکس نمی بندم
اشک دیده ای دارم آشنایتنهایی . . .
تنهایی را دوست دارمزیرا تجربه کردم
تنهایی را دوست دارمزیرا که خداوند هم تنهاست
تنهایی را دوست دارمزیرا انتظار کشیدنم را پنهان خواهد کرد . . .
سوختن قصه ی شمع است ولیقسمت ماست / شاید این قصه ی تنهایی ما کار خداست
آنقدر سوخته ام با همهبی تقصیری / که جهنم نگزارد به تنم تاثیری . . .
با تو بر مرغان دریاییامیرم / بی تو در زندان تنهایی اسیرم
با تو در کاخ وفا اربابعشقم / بی تو در کوه جفا سنگی حقیرم . . .
به پندار تو
:
جهانم زیباست ، جامه امدیباست ، دیده ام بیناست ،
زبانم گویاست ، قفسم همطلاست ، به این ارزد که دلم تنهاست ؟
قانون دنیا “تنهایی” مناست و “تنهایی” من قانون عشق است و عشق ارمغان دلدادگیست و این سرنوشت سادگیست….
تنهایی گاهی وقتا
تقدیر ما نیست
ترجیح ماست. . .
در غم عشق نبودیّ و محبتکردی / این هم از لطف شما بود و نمی‌دانستیم
من نکردم گله از عهد ووفاداری تو / عهد ما عهد جفا بود و نمی‌دانستیم
رنج بی‌عشقی و تنهایی وبی‌مهری یار / همه تقدیر خدا بود و نمی‌دانستیم . . .
با تو بر مرغان دریاییامیرم / بی تو در زندان تنهایی اسیرم
با تو در کاخ وفا اربابعشقم / بی تو در کوه جفا سنگی حقیرم . . .
دوره ، دوره ی تنهاییدستها نیست
دوره ، دوره ی تنهاییدلهاست . . .
شبیه برگ پاییزی ، پس ازتو قسمت بادم / خداحافظ ، ولی هرگز نخواهی رفت از یادم
خداحافظ ، و این یعنی دراندوه تو می میرم / در این تنهایی مطلق ، که می بندد به زنجیرم
تنهایی یعنی
من یه موبایل دارم کهصدای زنگش رو یادم نمیاد
چه رنجی است لذت ها راتنها بردن و چه زشت است زیبایی ها را تنها دیدن
و چه بدبختی آزار دهندهای است تنها خوشبخت بودن
در بهشت تنها بودن سختتر از کویر است . . .
(دکتر علی شریعتی)
نرو دستم به دامانت /نگو دیگر نمی آیی
که میمیرم غریبانه امان از درد تنهایی . . .
شاید آن روز که رفتم یادتنهایی کنی / من همان تنهایی ام ، یادت نره یادم کنی . . .
تنهایی ام را با کسیقسمت نخواهم کرد
یک بار قسمت کردم ،چندین برابر شد . . .
وقتی شکسته اطلسی وقتیگرفته اسمون وقتی که تنهایی شده تنها شریک خونمون وقتی نگاهه روشنت حالا غریبه با چشام دیگه نه اسمت یادمه نه دیگه عشقت رو میخوام
تو برو پیچک من ، فکرتنهایی این قلب مرا هیچ مکن
رو پیشانی من چیزی نیست، غیر یک قصه پر از بی کسی و تنهایی . . .
زندگی پراست از گره هاییکه تو آن را نبسته ای. اما باید تمام آنها را به تنهایی باز کنی. تنهای تنها ،
نامه هایم که چراغ قلبترا روشن نکرد !
امشب تمامشان را بسوزانشاید بتوانی تنهایی ات را ببینی . . .
همیشه آدم وقتی بههمدیگه فکر میکنن که تنها میشن
کسی واقعا عاشقه که وقتیهمه پیششن
به اونی فکر میکنه کهرفیق تنهایی هاشه . . .
درویش کوچه های تنهاییم، کاسه گدایی مرا ، سکه ی نگاه توکافیست
بوی دلتنگی میدهم…
حتی بهار هم پیله یتنهایی ام را به روی پروانه هایش نمی گشاید . . .
تنهایی استخوان سوز است، حتی در عاشقانه ترین ساعتها . . .
وتنهایی بهتر از همنشینبد . . .
(پیامبر اکرم ص)
انقدر از تنهایی نترس ،تو تنهایی وارد این دنیا شدی . . .
دنیا ! نخواستیم یار بیوفا ، تنهایی بهتر
درد تنهایی نخواستیم شفا، تنهایی بهتر
یک عمر در پی یار باوفا، با وفا بودیم
اما ندیدیم به غیر ازجفا ، تنهایی بهتر . . .
تو تنها باش و من تنهایتنها / که دارم وقت تنهایی سخن ها
نگاه عاشقم تا آسمانهاست/ مرا تا عرش اعلا نردبان هاست
نماز خلوتم را صد قنوتاست / کلام شعر تنهایی سکوت است . . .
تنهایی را باید با خطبریل می نوشتند
شنیدنش کافی نیست ، بایدلمسش کرد . . .
تاکنون دوستی را پیدانکرده ام که به اندازه ” تنهایی ” شایسته رفاقت باشد . . .
(تورو)
تنهایی … دیوار … قهوههای سر رفته از حوصله ام
اتاقی که چهار تاق باز ،روی من خوابیده
چشم هایی که از ساعت ،کار افتاده ترند
و شانه های تو ، که زیربار ِ باران نمی روند
باید گریه ام را روی بیکسی هایم تنظیم کنم
و این یعنی تنهایی
با من تنها بگو این قصه را / با من تنها خدا ، این بنده را
ای خدا تنها تویی تنهامنم / من به تنهایی تو سر میزم . . .
آنقدر با تنهایی انسگرفتم که دیگر زبانش را می فهمم !
و فهمیدم…
تنهایی هم می تواند عشقخوبی باشد به شرط اینکه
درکش کنم
بیچاره تنهایی
این عروس نگون بخت
آه و اشک را دوست ندارد
اما همنشین همیشگی اش
چشم امیدش به دلی ناامید
و شکستن سکوتش
میداند عادت ، دشمن است
اما عقل کجا و دلتنگیکجا !
دل ناامید امیدوار میرود
و باز تنهایی میماند وتنهایی . . .
وقتی بهت خیانت میکنن تنهایی ازهمه چی بهتره . . .
دیواری ساخته ام از جنسغرور با بافته ای از باورهایم
تا در روزهای تنهایی ودلتنگی به آن تکیه کنم . . .
بدونت روز و شب افتادهام در دام تنهایی / و تن خسته تر از پاییزم از انجام تنهایی
دلم با یاد عشقت می تپدهر دم دراین سینه / اگر در سر پرم هر لحظه از ابهام تنهایی
یادمان باشد اگر خاطرمانتنها ماند طلب عشق ز هر بی سر و پایی نکنیم . . .
بهاری کن مرا جانا، کهمن پابند پاییزیم
و آهنگ غزلهای جوانمگریه می خواهد
چنان دق کرده احساسممیان شعر تنهایی
که حتی گریه های بیامانم، گریه می خواهد . . .
در نهان، به آنانی دلمیبندیم که دوستمان ندارند
و در آشکارا
از آنانی که دوستماندارند غافلیم
شاید این است دلیلتنهایی ما
“دکتر علی شریعتی”
بسترم صدف خالی یکتنهایی و تو چون مروارید گردن آویز کسان دگری . . .
توای تنها ببین من راکنار مرز تنهایی
تنم خسته رهم خسته دلمدراوج تنهایی
زتنها بودنم ای دل خلاصینیست باور کن
رهایی را نمی بینم زدستدیو تنهایی . . .
چون نهالی سست میلرزد /روحم از سرمای تنهایی
میخزد در ظلمت قلبم /وحشت دنیای تنهایی . . .
دلم یخ میزندگاهی ،دراین سرمای تنهایی
شبم قندیل میبندد از اینیخهای تنهایی
قلم آهسته می راند براین خط بلند ، اما
گمانم یاد می گیرد ز منانشای تنهایی . . .
تا شد آشنا جانم با نوایتنهایی
عالمی دگر دارم در هوایتنهایی
بیگانه به لبخندم دل بهکس نمی بندم
اشک دیده ای دارم آشنایتنهایی . . .
تنهایی را دوست دارمزیرا تجربه کردم
تنهایی را دوست دارمزیرا که خداوند هم تنهاست
تنهایی را دوست دارمزیرا انتظار کشیدنم را پنهان خواهد کرد . . .
سوختن قصه ی شمع است ولیقسمت ماست / شاید این قصه ی تنهایی ما کار خداست
آنقدر سوخته ام با همهبی تقصیری / که جهنم نگزارد به تنم تاثیری . . .
با تو بر مرغان دریاییامیرم / بی تو در زندان تنهایی اسیرم
با تو در کاخ وفا اربابعشقم / بی تو در کوه جفا سنگی حقیرم . . .
به پندار تو
:
جهانم زیباست ، جامه امدیباست ، دیده ام بیناست ،
زبانم گویاست ، قفسم همطلاست ، به این ارزد که دلم تنهاست ؟
قانون دنیا “تنهایی” مناست و “تنهایی” من قانون عشق است و عشق ارمغان دلدادگیست و این سرنوشت سادگیست….
تنهایی گاهی وقتا
تقدیر ما نیست
ترجیح ماست. . .
در غم عشق نبودیّ و محبتکردی / این هم از لطف شما بود و نمی‌دانستیم
من نکردم گله از عهد ووفاداری تو / عهد ما عهد جفا بود و نمی‌دانستیم
رنج بی‌عشقی و تنهایی وبی‌مهری یار / همه تقدیر خدا بود و نمی‌دانستیم . . .
با تو بر مرغان دریاییامیرم / بی تو در زندان تنهایی اسیرم
با تو در کاخ وفا اربابعشقم / بی تو در کوه جفا سنگی حقیرم . . .
دوره ، دوره ی تنهاییدستها نیست
دوره ، دوره ی تنهاییدلهاست . . .
شبیه برگ پاییزی ، پس ازتو قسمت بادم / خداحافظ ، ولی هرگز نخواهی رفت از یادم
خداحافظ ، و این یعنی دراندوه تو می میرم / در این تنهایی مطلق ، که می بندد به زنجیرم
تنهایی یعنی
من یه موبایل دارم کهصدای زنگش رو یادم نمیاد
چه رنجی است لذت ها راتنها بردن و چه زشت است زیبایی ها را تنها دیدن
و چه بدبختی آزار دهندهای است تنها خوشبخت بودن
در بهشت تنها بودن سختتر از کویر است . . .
(دکتر علی شریعتی)
نرو دستم به دامانت /نگو دیگر نمی آیی
که میمیرم غریبانه امان از درد تنهایی . . .
شاید آن روز که رفتم یادتنهایی کنی / من همان تنهایی ام ، یادت نره یادم کنی . . .
تنهایی ام را با کسیقسمت نخواهم کرد
یک بار قسمت کردم ،چندین برابر شد . . .
وقتی شکسته اطلسی وقتیگرفته اسمون وقتی که تنهایی شده تنها شریک خونمون وقتی نگاهه روشنت حالا غریبه با چشام دیگه نه اسمت یادمه نه دیگه عشقت رو میخوام
تو برو پیچک من ، فکرتنهایی این قلب مرا هیچ مکن
رو پیشانی من چیزی نیست، غیر یک قصه پر از بی کسی و تنهایی . . .
زندگی پراست از گره هاییکه تو آن را نبسته ای. اما باید تمام آنها را به تنهایی باز کنی. تنهای تنها ،
نامه هایم که چراغ قلبترا روشن نکرد !
امشب تمامشان را بسوزانشاید بتوانی تنهایی ات را ببینی . . .
همیشه آدم وقتی بههمدیگه فکر میکنن که تنها میشن
کسی واقعا عاشقه که وقتیهمه پیششن
به اونی فکر میکنه کهرفیق تنهایی هاشه . . .
درویش کوچه های تنهاییم، کاسه گدایی مرا ، سکه ی نگاه توکافیست
بوی دلتنگی میدهم…
حتی بهار هم پیله یتنهایی ام را به روی پروانه هایش نمی گشاید . . .
تنهایی استخوان سوز است، حتی در عاشقانه ترین ساعتها . . .