13-04-2015، 14:33
مزمان با فرارسیدن نوروز و استشمام بوی بهار آیینی در شهرها و روستاهای مازندران اجرا می‌شود که به آن نوروزخوانی یا بهار خوانی یا نوروزی می‌گویند. افرادی که به آنها نوروز خوان گفته می شود پیش از آغاز فصل بهار به صورت دوره‌گرد به روستاها و محله‌های اطراف می‌روند و اشعاری در مدح بهار با ذکر مفاهیم مذهبی به صورت بداهه یا از روی حافظه می‌خوانند. این اشعار بیشتر بصورت ترجیع بند بوده و توسط یک یا چند شخص همزمان خوانده می‌شود.
قسمتی از اشعار نوروزخوانی در گاهنوشتهای محمود زارع
بهار آمد بهار آمد خوش آمد
علی با ذوالفقار آمد خوش آمد
همی خوانم امام اولین را
شه کشور امیرالمومنین را
وصی و جانشین یعنی علی را
به یاسین و الف ؛ ل و به فیروز
دهید مژده که آمد عید نـــــــوروز
امام دومین هم دسته‌ی گل
شفاعت می‌کند او بر سر پل
حسن بابش سوار است او به دلدل
به یاسین و الف ؛ ل و به فیروز
دهید مژده که آمد عید نـــــــوروز
امام سومین شاه جهان است
بود نامش حسین شاه یگانه ست
محمد را بمحراب می‌رساند
به یاسین و الف ؛ ل و به فیروز
دهید مژده که آمد عید نـــــــوروز
امام چارمین زین العباد است
گل باغ حسین اما مراد است
به یاسین و الف ؛ ل و به فیروز
دهید مژده که آمد عید نـــــــوروز
امام پنجمین پنجاه بلا را
بگردان دور از این دولتسرا را
خصوصا هم از این دولتسرا را
به یاسین و الف ؛ ل و به فیروز
دهید مژده که آمد عید نـــــــوروز
امام ششمین شاه مدینه
الهی نوجوانت بد نبینه
الهی نوجوانت خیر ببینه
گل عشرت به کام دل بچینه
به یاسین و الف ؛ ل و به فیروز
دهید مژده که آمد عید نـــــــوروز
امام دوازدهم مهدیش نام است
تمام کل عالم را امام است
بدانید حضرت صاحب زمان است
به یاسین و الف ؛ ل و به فیروز
دهید مژده که آمد عید نـــــــوروز
خدایا صاحبخانه را خوشحال گردان
جوانان ورا داماد گردان
عروسش صاحب اولاد گردان
به یاسین و الف ؛ ل و به فیروز
دهید مژده که آمد عید نـــــــوروز