انجمن های تخصصی فلش خور

رسانه های خبری طیفی را شامل میشوند که در یک سر آن «رسانه های زرد» و در سر دیگر «رسانه های سازنده» قرار دارند. در سراسر دنیا رسانه های مختلف، در این طیف به یکی از این دو سر گرایش پیدا میکنند

در حوزه هنر، رسانه های زرد رسانه هایی هستند که اخبار و مقالات کذب تولید میکنند یا عکسها، فیلمها و به طور کلی اطلاعات خصوصی هنرمندان را منتشر میکنند تا مخاطب جذب کنند. آنها با ایجاد جوّ کاذب و گمراه کردن افکار عمومی به شهرت میرسند تا بتوانند از طریق باجگیری از هنرمندان ناشناخته و جوانان شهرت-طلب، برای خود منبع درآمدی ایجاد کنند

در سالهای گذشته بسیاری از وبسایتهای پخش موسیقی در ایران با استفاده از همین روش، دارای اعتبار و مرکزیت کاذب شدند. بعد از انقلابِ شبکه های اجتماعی و تاثیراتشان در ایران، نقش پایگاه های اینترنتی پخش موسیقی کمرنگ شده است؛ چرا که امروزه پخش اطلاعات مربوط به هنرمندان با نظارت مستقیم یا غیرمستقیم خودشان و از طریق صفحات رسمیشان در فیسبوک یا توییتر و غیره صورت میگیرد. از این جهت نیاز مخاطبان به وبسایتهای پخش موسیقی کاهش یافته است و این مسئله بهانه ای شده که شمار بیشتری از وبسایتها برای حفظ مخاطبانشان به حاشیه-سازی و سرقت آثار هنری روی آورند

رسانه سازنده با بهره گیری از نیروی متخصص، با سواد و با تجربه، به جای اینکه به دنبال رفتن رهِ صدساله در یک شب باشد، به تشریح و نقد آثار هنرمندان و معرفی استعدادهای ناشناخته میپردازد. برای بالا بردن سطح آگاهی مخاطبین ، اخبار و اطلاعات مفید و معتبر منتشر میکند تا به مرور زمان خود به یک منبع موثق تبدیل شود و از طریق تبلیغات، برگزاری برنامه های فرهنگی-هنری و فروش کالاهای خود (اعم از مجلات، مستند و… ) به درآمدزایی برسد

تا کنون تلاشهای مختلفی در جهت سازنده بودن رسانه ها صورت گرفته است که یا ناقص بوده اند یا به نتیجه نرسیده اند. عواملی که در این زمینه تاثیر منفی داشته اند عبارتند از : کمبود نیروی متخصص، کمبود بودجه و درآمد، سرعت کم اینترنت در ایران، فیلترینگ، عدم وجود کپی-رایت و مهم تر از همه درک نادرست از رابطه رسانه ها و هنرمندان

بسیاری از رسانه های فعال در این زمینه درک درستی از رابطه شان با هنرمند ندارند و جایگاهی فراتر از جایگاه واقعیشان برای خود متصورند. مهمترین دلیل این مسئله عدم وجود مسیر مشخص و بازار مناسب برای انتشار آثار هنریست. اما ریشه بسیاری از این مشکلات میتواند در ناآگاهی عوامل رسانه ها از اخلاق حرفه ای باشد. به عنوان مثال پایگاههای اینترنتی، آثار هنرمندان را بر روی سِروِرهای خود میگذارند و سپس آنها را با برچسب هایی نظیر «پخش اختصاصی» یا «پخش ویژه» منتشر میکنند. در حالی که هنرمند اثرش را کاملا مستقل پخش کرده است و بازدیدهای عمومی منبع درآمد ناچیزی برای کمک به ادامه فعالیتش است. این رفتار وبسایتها نه تنها نوعی «سرقت هنری» محسوب میشود بلکه در طولانی مدت موجب از دست رفتن مخاطبانشان نیز می شود. چرا که این مسئله از اعتبار سایت میکاهد و به مرور زمان باعث دلسردی و سرخوردگی هنرمند و در نهایت باعث خالی شدن عرصه هنر در جامعه می شود

رسانه سازنده با تولید اخبار معتبر و ارجاع مخاطب به منبعِ معرفی شده توسط هنرمند، باعث جذب مخاطب برای خود و هنرمندان می شود. رسانه سازنده تا زمانی که رضایت هنرمند را جلب نکرده، مدعی پخش اختصاصی و ویژه و از این قبیل نمیشود

این تنها یک مثال ساده از رفتار غلط وبسایتهایی است که سنگ سازندگی و پیشرفت به سینه میزنند اما در عمل، به هنر و هنرمند لطمه وارد میکنند

ناگفته نماند که فراگیر شدن اینترنت و رایانه در ایران پدیده ای نوپاست. آشنایی بیشتر و پختگی عوامل رسانه های اینترنتی در برخورد با این پدیده، زمان بیشتری را می طلبد

در انتها امیدواریم وبسایتهای پخش موسیقی به مسیری که می پیمایند آگاه باشند و جایگاه خود را در طیف رسانه ها بشناسند

منبع: ملتفت