27-08-2015، 0:14
یه سریا هستن که وقتی روزی 3 تا مهمونی دعوت میشن،شاید ماهی یکی دو تا شونو برن،وقتی هر روز برنامه میشه که برن بیرون، خیلیاشو نمیرن و ترجیح میدن تو تنهاییشون آهنگ گوش بدن.
وقتی یه دختر یا پسر جذاب میبینن نمیگن کاش مال من بود...
یه لبخند میزنن و رد میشن.
وقتی نامردی آدما رو میبینن انتقام نمیگیرن.
فراموش میکنن.
وقتی حتی تو چشماشون بهشون دروغ میگین،به رو نمیارن.
پیش خودشون میگن اشکال نداره، تو هم مثل بقیه.
وقتی ازتون ناراحتن نفرینتون نمیکنن.
فقط میگن کاش اینطوری نمیشد.
همونایی که دنبال ماشین مدل بالا و ... نیستند.
همونایی که شبا تمام بدنشون میلرزه و دلشون یه بغل میخواد که باهاش آروم بشن!!!
ولی میدونن به هر کسی نمیشه اعتماد کرد....
اون آدمایی که لبخند میزنن تا اطرافیانشون نفهمن از تو چقدر داغونن.
همونایی که خیلی وقته رفیق قابشون خودشونن.
همونایی که بلدن لاشی باشن ولی باهات رو راست وسادن.
همونایی که دیگه واسه چیزی التماس خلق خدا رو نمیکنن.
اونایی رو میگم که خیلی وقته دیگه زندگی نمیکنن وفقط میگذرونن.
همونایی که سنشون با تجربه هاشون هیچ ربطی به هم ندارن.
اینا رو اذیت نکنین.
اینا دل خوشیشون اینه که اطرافیانشون خوشن.
این آدما خیلی وقته خودشونو از دنیا و زندگی کشیدن کنار.
نمیخواد کمکشون کنید...فقط داغون تر نکنیدشون...
مثل اول شدن این آدما، فقط یه معجزه میخواد....
سلامتی همه ی این آدمای اینجوری!!!
