13-09-2015، 9:31
بانوی اژدهای قابل احترام ( U-2 Dragon Lady ) یک هواپیمای جاسوسی متولد شده در دوران جنگ سرد است که ماورای تصور ذهن ، به مدت چند دهه به صورت عملیاتی به انجام ماموریت پرداخت. از ظاهری براق و صیقلی تا خمیده و برآمده از سنگینی وظیفه ، چهره اش بنا به نیاز ماموریت قابل تغییر است. در این جا انواع مدل های آن را بررسی خواهیم کرد.
بانوی اژدها در دهه ی 50 میلادی توسط کلی جانسون (Kelly Johnson) طراحی شد ، مردی که به اندازه ی پرنده ای که توسط او پای به جهان نهاد معروف شد. داستان های جنگ سرد ، ماموریت ها بر فراز شوروی و کوبا و ساقط شدن گری پاورز در سال 1960 که نشان داد سرانجام عصر موشک های هوا به هوا فرا رسیده است مترادف با U-2 بود. این هواپیما از طلوع عصر جت ها ، در حقیقت نقش بسیار بزرگی در تمامی عملیات های بزرگ نظامی ایالات متحده در طول بیش از نیم قرن اخیر داشته است ، از فراهم آوردن سیگنال ها و ارتباطات گرفته تا جاسوسی الکترونیکی و بصری. U-2 خودش را به عنوان بستری مناسب برای جست و جوی های هوایی ، نجات دهنده ی طبیعی از فجایع ، نقشه کش و بستر آزمایش پرواز های در ارتفاع بالا و در ورای همه ی این ها وظایف جاسوسی اش که با آن ها شهرت دارد ، اثبات کرده است.
با مرور کردن تمامی این ماموریت ها در ذهن ، U-2 با توجه به این که در حال به انجام رساندن کدام ماموریت منحصر به فرد است ، ظاهری متفاوت به خود می گیرد و جایی بهتر از خانه ی سازنده ی آن ، لاکهید ، واقع در واحد صنعتی 42 پالمدیل در کالیفرنیا ، برای بازدید کردن از پوشش های متفاوت آن وجود ندارد. واحد صنعتی 42 در حقیقت یک فرودگاه عظیم است که توسط آشیانه های هواپیماها و تاسیساتی که بزرگترین هواپیماسازان امریکایی در آن جا مشغول کار بر ابرسلاح های پرنده و لبه های تکنولوژی هستند ، محاصره شده است.
این که در پشت درب های بسته ی این ساختمان های عظیم چه کاری در حال انجام است ، شدیدا طبقه بندی شده و محرمانه است ، ولی برخی هم که از طبقه بندی خارج شده اند ، به خصوص آن ساخته های قدیمی که در حال ارتقاء ، خدمت دهی یا تست شدن هستند ، به هنگام پرواز قابل مشاهده شدن هستند. U-2 یکی از این ماشین هاست. بهترین مهندسین هوافضای امریکا و توسعه دهندگان سیستم های هوانوردی به طور دائم در حال کار بر روی توانایی های بانوی اژدها هستند تا دائما قابلیت های جدید به وی اضافه کنند که برای انجام ماموریت های جدید آماده شود.
یکی از عکاس هایی که در نزدیکی این ناحییه زندگی می کند ، عکس هایی از برخی از مدل های این هواپیما گرفته است که با هم به مرور این عکس ها و توضیح پاد ها ، آنتن ها و اسکوپ های مختلف آن می پردازیم.
U-2S
هواپیمایی که در بالا مشاهده می کنید نسخه ی به اصطلاح تمیز این پرنده است . در حقیقت حتی رنگ آمیزی معمول مشکی رنگ خود را که حاوی مواد جاذب امواج رادار است را نیز بر خود ندارد و فاقد تمامی سنسور ها ، پاد ها و ابزار های معمول است. پرواز U-2S با موتور F-118 قدرتمند آن و در حالتی که به علت نداشتن ابزار آلات معمول بسیار سبک است باید خیلی وحشتناک باشد. بال های عظیم ، تراست بالا و نداشتن محموله می تواند یک نرخ صعود بسیار بالا را برای آن به همراه داشته باشد. شرط می بندم که با وجود نبود بارهای معمول و پسای معمول پادهای الحاقی آن ، نشاندن آن بسیار سخت است.
تماشای touch & go یک اژدها از دید یک کاماروی SS
TU-2S آموزشی
یک بار دیگر ، شاهد یک اژدهای کاملا پاک هستیم ، ولو این که مدل آموزشی به عنوان TU-2S شناخته می شود. کاکپیت پله ای آن بهترین دید ممکن را هم برای استاد خلبان و هم کارآموز فراهم می کند ، آن هم در هواپیمایی که به فرود سخت بد نام است.
TU-2S مشکی
در این جا یک اژدهای آموزشی مشابه را مشاهده می کنید که با رنگ مشکی و شماهای سرخ رنگ آمیزی شده است. کد “BB” قابل مشاهده بر دم پرنده ، نشان دهنده این است که این پرنده ساکن مقر اصلی ناوگان U-2 هاست ، یعنی پایگاه هوایی Beale ، واقع در کالیفرنیای شمالی.
U-2S دارای سوپرپاد
این مدل یک U-2 ی استاندارد با سوپر پادهای نصب شده زیر بال هاست. سوپر پادها برای حمل انواع مختلفی از تجهیزات شناسایی شامل گونه های متعدد دیتا لینک ها استفاده می شود ، اگرچه که ممکن است خالی هم باشند. زمانی که در حال ماموریت است ، که در تصویر فوق نیست ، حاوی محموله های جاسوسی الکترونیک و ابزار سیگنال دهی و ارتباطی “Senior Glass” می باشد (COMINT, SIGINT and ELINT). این سیستم در ابتدا به صورت 3 زیر سیستم جداگانه وجود داشت که طبق یک برنامه ی یک پارچه سازی در اواسط دهه ی 90 میلادی ، همه ی آن ها در یک سیستم ماژولار ترکیب شدند ، سیستمی که توانایی رهگیری ، در برخی موارد تونایی مکان یابی ، دو مدل ارتباطات مثل تماس رادیویی و یا سیگنال های دیتاهای انکریپت شده ، ردیابی تشعشعات راداری دشمن و ... را دارد. در مجموع از این سامانه برای ترسیم شمای الکترونیکی میدان نبرد استفاده می شود که توانایی ارسال به صورت زنده و یا ذخیره سازی و تحیلی داده ها بعد از بازگشت به آشیانه را دارد.
واضح است که توانایی گوش دادن به مخابراط رادیویی دشمن امتیاز بزرگی برای شما در میدان نبرد به شمار می رود ، همین طور دانستن مکان سایت های موشکی زمین به هوا و نقاط متراکم پدافندی و محل های ارتباطی آن ها. با در اختیار داشتن این امکانات ، فرماندهان این توانایی را دارند که از قدرت هوایی خود نهایت بهره را ببرند و هدف گیری ها و برنامه ریزی های خود را مطابق با آن تنظیم کنند ، همچنین این اطلاعات ، اهداف مورد نظر را برای جنگنده ها و موشک های دور ایستا مثل موشک زمینی تاماهاوک (T-LAM) مشخص می کند.
این گونه داده ها ، برای هواپیماهای خفیه کار بسیار حیاتی است ، از آن جایی که آن ها اولین هواگردهایی هستند که به به عمق فضای هوایی دشمن وارد می شوند و نقش باز کننده ی مسیر را برای سایرین دارند ، بقاپذیری آن ها به برنامه ریزی و ماموریت دقیق وابسته است. ایده ای وجود دارد ، مبتنی بر این که مسیر هواپیماهای خفیه کار باید شامل کمترین رادار و کمترین زمان آشکار شدن آن ها توسط رادار باشد ، مسیری که "خط آبی " نامیده می شود. این مسیر که در طول تمام عملیات روی نمایشگر خلبان نشان داده می شود و خلبان باید هواپیما را بر این مسیر که بهترین مسیر بر طبق امکان بقاپذیری است ، حفظ کند. در این نقشه محل سایت های پدافند دشمن ، برد آن ها ، لینک هایی از این دست که توسط هواپیماهای U-2 و ماهواره ها علامت گذاری می شوند ، نشان داده می شود.
U-2S دارای تمامی ابزار “ Senior Glass “
در این جا ما شاهد همان اژدهای تصویر قبلی هستیم ، ولی در این تصویر ، هواپیما مجهز به یک افزونه ی “ Senior Glass “ کامل ، شامل ابزار COMINT نصب شده بر روی سوپرپاد سمت راست به همراه یک آنتن بزرگ در زیر شکم خود ، به همراه ابزار جاسوسی الکترونیک جمع آوری تشعشعات راداری در زیر سوپرپاد نصب شده زیر بال چپ ، می باشد. گفته می شود ، پرنده های دارای این آنتن ، توانایی رله کردن داده ها بین واحد های زمینی و هواپیماهای درون محدوده ی خود را دارند. دو برآمدگی در زیر پرنده ، یکی زیر ورودی هوای موتور و دیگری در زیر سکان عمودی ، دو آنتن لینک مستقیم برای جابه جایی اطلاعات بین واحد کنترل زمینی و هواپیما به صورت زنده (real time) هستند.
U-2S مجهز به ASARS-2
یک بار دیگر ، پرنده ای که ملاحظه می کنید ، همان پرنده ی دو تصویر بالاست ، منتهی با یک تفاوت بزرگ ، این بار حامل پک های ASARS-2 ( سیتم پیشرفته ی راداری ترکیبی روزنه ی دید ) است که در مخروط طویل دماغه ی آن جاسازی شده است. این سیستم شامل یک جفت آنتن های راداری آرایه ای کناره نگر الکترونیکی است که در هر طرف دماغه یکی از آن ها نصب شده است. این سیستم نگاره های راداری بسیار با کیفیتی از جبهه نبرد تا 100 مایلی هر طرف هواپیما رسم می کند . طریقه ی استفاده از این سیستم به این گونه است که هواپیما در یک مسیر دایره ای گردش می کند و به صورت منظم اطلاعات راداری جمع آوری می کند.
ASARS-2 توانایی دید در طوفان و دید در دود را داراست ، قابلیتی که دوربین ها اپتیکی با هر دوی آن مشکل دارند ، همچنین توانایی فعالیت در حالت نشان گر اجسام متحرک (GMTI) را داراست. این حالت توانایی شناسای اتوموبیل های در حال حرکت یا فرمیشن های سربازان درون محدوده ی رادار را دارد ، به این طریق که آن ها را توسط اثر داپلر ایجاد شده ناشی از حرکت اشیا در قیاس با عوارض زمینی شناسایی می کند. این داده ها امکان ایجاد کمین های واکنش سریع یا استفاده از برتری هوایی برای از بین بردن فرمیشن های زمینی دشمن را در اختیار فرماندهان قرار می دهد. به عبارتی ، ASARS-2 قابلیت مشابه با بوئینگ های 707 E-8 J-Stars منتهی در ابعاد کوچک تر را عرضه می کند.
U-2S مجهز به SYERS
و اما حالا ما ترکیب جدیدی از U-2 را شاهد هستیم ، یک بار دیگر ، همان هواپیما. باز هم دماغه هواپیما طویل تر از حالت استاندارد است ولی این بار حامل اسکوپ ASARS-2 نیست . در عوض ، این دماغه حامل SYERS ( سیستم شناسایی اپتیکی الکترونیکی ) است. این سیستم دوربینی ، ابزار اصلی بصری U-2 می باشد ، که توانایی با دقت نگاه کردن به درون عمق دشمن و ایجاد نگاره هایی با رزولوشن بالا را دارا می باشد. ارتقاهایی بر روی این سیستم ها صورت گرفته است که قابلیت های بیشتری را برای بانوی اژدها به ارمغان آورده است ، به طور مثال توانایی دیدن از میان ابر و مه و دود رقیق ، استفاده از طیف بصری چندگانه ، افزونه های مادون قرمز و ... . دوربین ها نصب شده در زیر کاکپیت به U-2 این امکان را می دهد که از هر جایی که رد می شود ، عکس هایی به پهنای افق بگیرد ، و هیچ چیزی حتی استتار شده از دید آن پنهان نمی ماند.
تلاش هایی صورت گرفته است که U-2 قابلیت استفاده ی همزمان از SYERS و ASARS-2 را داشته باشد. برخی از پرنده های این ناوگان این قابلیت را پیدا کرده اند و یک برآمدگی بزرگ در زیر کاکپیت به نام "Q-Bay" ابزار مورد نیاز را در خود جای داده است ، تنها تصویر موجود از این نمونه که کیفیت پایینی دارد در زیر آورده شده.
گنبد عظیم نصب شده بر بالای بانو ، یک سیستم ارتباط ماهواراه ای است که به Senior Span شهرت دارد. این سیستم برای جابه جایی اطلاعات از هر نقطه ی زمین به نقطه ی دیگر توسط ماهواره ها به کار گرفته می شود ، یا حتی به هواپیما این امکان را می دهد که نقش یک رله بین واحد های زمینی و ماهواره ها را ایفا کند.
U-2S مجهز به همه ی سیستم ها
این قابلیت شگفت انگیز این پرنده ، که می توان در هر لحظه ای مطابق میل آن را ترکیب بندی کرد ، یک نقطه اتکای بزرگ است که آن را برای نیروی هوایی ایالات متحده بسیار ارزشمند کرده است و به همین دلیل است که هواپیمای RQ-4B Global Hawk که قرار بود از سال ها پیش جایگزین این بانو شود را دچار مشکل کرده است. همان طور که در تصویر ملاحظه می کنید ، این اژدها مجهز به ASARS در دماغه ، Senior Span در پشت ستون فقرات ، افزونه ی Senior Glass در زیر بال ها و آنتن های زیر بدنه است. این حجم از جاسوسی و جمع آوری اطلاعات برای یک هواپیما بسیار زیاد به نظر می رسد !!! ترکیب بندی جدید هم که امکان استفاده همزمان ASARS و SYERS را هم به قابلیت های قبلی اضافه کرده است به این حجم افزوده است.
ماورای سنسور های اصلی نامبرده در بالا ، U-2S انبوهی از سنسورهای اضافی و ابزارهای ارتباطی با خود حمل می کند که بدون درنگ امکان سوییچ کردن آن ها را دارد. این ابزار شامل بی شمار دیتا لینک های دید مستقیم برای تخلیه اطلاعاتی به صورت زنده ، ابزار سنجش آب و هوا و شرایط جوی ، ابزارهای پیش اخطار ، دیتکتور های جمر های راداری و موشکی و ... می شود.
ارتقاهای اضافی صورت گرفته ، باعث شده که این پرنده به نقطه ای برسد که هیچ هواپیمایی به این نقطه از توانایی و سهولت در استفاده نرسیده است. ژنراتور های قدرت ارتقا یافته ، کاکپیت تنظیم فشار شده ، نمایشگرهای شیشه ای و لیست بلند بالایی از ارتقا ها در این میان به چشم می خورد. اما متاسفانه ، با این وجود دپارتمان دفاع ایالات متحده منتظر شاهین جهانی است تا این بانوی پیر را بازنشسته کند.
بانوی اژدها کار می کند و خوب هم کار می کند ، شاهین جهانی هم کار می کند ولی با بهای بالاتر و نرخ در دسترس بودن پایین تر ، اگر چه این کمیت ها در حال بهبود هستند. اگرچه در بحث توانایی های سنسور ها RQ-4B در مقایسه با جد سرنشین دار خود نقص هایی را دارد.
چیزی که Global Hawk فاقد آن است ، برخی از سنسور هاست ، گرچه در بحث مداومت پروازی بهتر است ، اگر بخواهیم دقیق بگوییم 30 ساعت. با توجه به پیشینه ی عملیاتی بانوی اژدها ، طبیعت سرسخت 40 میلیون دلاری شاهین جهانی (اگر هزینه های تحقیقات و توسعه را هم لحاظ کنیم ، 120 میلیون دلار ) هم فواید مشخص خودش را داراست. با این وجود سابقه ی کادر پروازی و تعمیر و نگهداری و منابع ایجاد شده در طی سالیان دراز ، چیزی است که در صورت بازنشسته شدن این پرنده ، به سهولت برای جایگزینش بدست نخواهد آمد و ممکن است طبعات استراتژیک سنگینی به دنبال داشته باشد.
ER-2S
آن قدر ها هم ناراحت نشوید ! قرار نیست بانوی پیر از آسمان ها محو شود ، ناسا یک جفت از این بانو را در اختیار دارد و از آن ها برای مطالعات پرواز در ارتفاع بالا استفاده می کند.
در گذشته از این پرنده ها برای نمونه گیری مستقیم از جو و لایه ی اوزون و مطالعات گرمایش جهانی استفاده می شد. همین طور هم بارها برای مطالعات طوفان ها و نقشه برداری از آن ها ، ناسا دست به دامان این پرنده ها شده است.
یکی دیگر از کاربردهای این پرنده ها ، تست کردن سنسورهایی است که قرار است به فضا پرتاب شوند.
اگرچه نمونه های ناسا از همان منبع نیروی هوایی تهیه شده اند ولی بسیاری از افزونه های دخترعموهای خود را ندارند ، برای مثال کاکپیت آن ها به پیشرفتگی عموزاده هایشان نیست. همه ی بحث در میزان هزینه ها خلاصه می شود. شاید اگر نیروی هوایی نمونه های خود را به ناسا بدهد ، تا دهه های متمادی نیاز ناسا را رفع کند.
درست مانند نمونه های نیروی هوایی ، بانوهای ناسا هم یک پلت فرم چندگانه و دارای چندین کاربرد هستند که بهای گزاف خرج شده برای خود را به نیکی پاسخ می دهند ، اگر در زمان خاصی در مکانی خاص از آسمان به آن ها نیاز باشد ، بدون درنگ خواسته ی ناسا را اجابت می کنند.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
http://www.military.ir/forums/topic/27286-%D8%A8%D8%A7%D9%86%D9%88%DB%8C-%D8%A7%DA%98%D8%AF%D9%87%D8%A7-u-2/?hl=%DA%A9%D8%B1%D9%87+%D8%B4%D9%85%D8%A7%D9%84%DB%8C#entry465767
بانوی اژدها در دهه ی 50 میلادی توسط کلی جانسون (Kelly Johnson) طراحی شد ، مردی که به اندازه ی پرنده ای که توسط او پای به جهان نهاد معروف شد. داستان های جنگ سرد ، ماموریت ها بر فراز شوروی و کوبا و ساقط شدن گری پاورز در سال 1960 که نشان داد سرانجام عصر موشک های هوا به هوا فرا رسیده است مترادف با U-2 بود. این هواپیما از طلوع عصر جت ها ، در حقیقت نقش بسیار بزرگی در تمامی عملیات های بزرگ نظامی ایالات متحده در طول بیش از نیم قرن اخیر داشته است ، از فراهم آوردن سیگنال ها و ارتباطات گرفته تا جاسوسی الکترونیکی و بصری. U-2 خودش را به عنوان بستری مناسب برای جست و جوی های هوایی ، نجات دهنده ی طبیعی از فجایع ، نقشه کش و بستر آزمایش پرواز های در ارتفاع بالا و در ورای همه ی این ها وظایف جاسوسی اش که با آن ها شهرت دارد ، اثبات کرده است.
با مرور کردن تمامی این ماموریت ها در ذهن ، U-2 با توجه به این که در حال به انجام رساندن کدام ماموریت منحصر به فرد است ، ظاهری متفاوت به خود می گیرد و جایی بهتر از خانه ی سازنده ی آن ، لاکهید ، واقع در واحد صنعتی 42 پالمدیل در کالیفرنیا ، برای بازدید کردن از پوشش های متفاوت آن وجود ندارد. واحد صنعتی 42 در حقیقت یک فرودگاه عظیم است که توسط آشیانه های هواپیماها و تاسیساتی که بزرگترین هواپیماسازان امریکایی در آن جا مشغول کار بر ابرسلاح های پرنده و لبه های تکنولوژی هستند ، محاصره شده است.
این که در پشت درب های بسته ی این ساختمان های عظیم چه کاری در حال انجام است ، شدیدا طبقه بندی شده و محرمانه است ، ولی برخی هم که از طبقه بندی خارج شده اند ، به خصوص آن ساخته های قدیمی که در حال ارتقاء ، خدمت دهی یا تست شدن هستند ، به هنگام پرواز قابل مشاهده شدن هستند. U-2 یکی از این ماشین هاست. بهترین مهندسین هوافضای امریکا و توسعه دهندگان سیستم های هوانوردی به طور دائم در حال کار بر روی توانایی های بانوی اژدها هستند تا دائما قابلیت های جدید به وی اضافه کنند که برای انجام ماموریت های جدید آماده شود.
یکی از عکاس هایی که در نزدیکی این ناحییه زندگی می کند ، عکس هایی از برخی از مدل های این هواپیما گرفته است که با هم به مرور این عکس ها و توضیح پاد ها ، آنتن ها و اسکوپ های مختلف آن می پردازیم.
U-2S
هواپیمایی که در بالا مشاهده می کنید نسخه ی به اصطلاح تمیز این پرنده است . در حقیقت حتی رنگ آمیزی معمول مشکی رنگ خود را که حاوی مواد جاذب امواج رادار است را نیز بر خود ندارد و فاقد تمامی سنسور ها ، پاد ها و ابزار های معمول است. پرواز U-2S با موتور F-118 قدرتمند آن و در حالتی که به علت نداشتن ابزار آلات معمول بسیار سبک است باید خیلی وحشتناک باشد. بال های عظیم ، تراست بالا و نداشتن محموله می تواند یک نرخ صعود بسیار بالا را برای آن به همراه داشته باشد. شرط می بندم که با وجود نبود بارهای معمول و پسای معمول پادهای الحاقی آن ، نشاندن آن بسیار سخت است.
تماشای touch & go یک اژدها از دید یک کاماروی SS
TU-2S آموزشی
یک بار دیگر ، شاهد یک اژدهای کاملا پاک هستیم ، ولو این که مدل آموزشی به عنوان TU-2S شناخته می شود. کاکپیت پله ای آن بهترین دید ممکن را هم برای استاد خلبان و هم کارآموز فراهم می کند ، آن هم در هواپیمایی که به فرود سخت بد نام است.
TU-2S مشکی
در این جا یک اژدهای آموزشی مشابه را مشاهده می کنید که با رنگ مشکی و شماهای سرخ رنگ آمیزی شده است. کد “BB” قابل مشاهده بر دم پرنده ، نشان دهنده این است که این پرنده ساکن مقر اصلی ناوگان U-2 هاست ، یعنی پایگاه هوایی Beale ، واقع در کالیفرنیای شمالی.
U-2S دارای سوپرپاد
این مدل یک U-2 ی استاندارد با سوپر پادهای نصب شده زیر بال هاست. سوپر پادها برای حمل انواع مختلفی از تجهیزات شناسایی شامل گونه های متعدد دیتا لینک ها استفاده می شود ، اگرچه که ممکن است خالی هم باشند. زمانی که در حال ماموریت است ، که در تصویر فوق نیست ، حاوی محموله های جاسوسی الکترونیک و ابزار سیگنال دهی و ارتباطی “Senior Glass” می باشد (COMINT, SIGINT and ELINT). این سیستم در ابتدا به صورت 3 زیر سیستم جداگانه وجود داشت که طبق یک برنامه ی یک پارچه سازی در اواسط دهه ی 90 میلادی ، همه ی آن ها در یک سیستم ماژولار ترکیب شدند ، سیستمی که توانایی رهگیری ، در برخی موارد تونایی مکان یابی ، دو مدل ارتباطات مثل تماس رادیویی و یا سیگنال های دیتاهای انکریپت شده ، ردیابی تشعشعات راداری دشمن و ... را دارد. در مجموع از این سامانه برای ترسیم شمای الکترونیکی میدان نبرد استفاده می شود که توانایی ارسال به صورت زنده و یا ذخیره سازی و تحیلی داده ها بعد از بازگشت به آشیانه را دارد.
واضح است که توانایی گوش دادن به مخابراط رادیویی دشمن امتیاز بزرگی برای شما در میدان نبرد به شمار می رود ، همین طور دانستن مکان سایت های موشکی زمین به هوا و نقاط متراکم پدافندی و محل های ارتباطی آن ها. با در اختیار داشتن این امکانات ، فرماندهان این توانایی را دارند که از قدرت هوایی خود نهایت بهره را ببرند و هدف گیری ها و برنامه ریزی های خود را مطابق با آن تنظیم کنند ، همچنین این اطلاعات ، اهداف مورد نظر را برای جنگنده ها و موشک های دور ایستا مثل موشک زمینی تاماهاوک (T-LAM) مشخص می کند.
این گونه داده ها ، برای هواپیماهای خفیه کار بسیار حیاتی است ، از آن جایی که آن ها اولین هواگردهایی هستند که به به عمق فضای هوایی دشمن وارد می شوند و نقش باز کننده ی مسیر را برای سایرین دارند ، بقاپذیری آن ها به برنامه ریزی و ماموریت دقیق وابسته است. ایده ای وجود دارد ، مبتنی بر این که مسیر هواپیماهای خفیه کار باید شامل کمترین رادار و کمترین زمان آشکار شدن آن ها توسط رادار باشد ، مسیری که "خط آبی " نامیده می شود. این مسیر که در طول تمام عملیات روی نمایشگر خلبان نشان داده می شود و خلبان باید هواپیما را بر این مسیر که بهترین مسیر بر طبق امکان بقاپذیری است ، حفظ کند. در این نقشه محل سایت های پدافند دشمن ، برد آن ها ، لینک هایی از این دست که توسط هواپیماهای U-2 و ماهواره ها علامت گذاری می شوند ، نشان داده می شود.
U-2S دارای تمامی ابزار “ Senior Glass “
در این جا ما شاهد همان اژدهای تصویر قبلی هستیم ، ولی در این تصویر ، هواپیما مجهز به یک افزونه ی “ Senior Glass “ کامل ، شامل ابزار COMINT نصب شده بر روی سوپرپاد سمت راست به همراه یک آنتن بزرگ در زیر شکم خود ، به همراه ابزار جاسوسی الکترونیک جمع آوری تشعشعات راداری در زیر سوپرپاد نصب شده زیر بال چپ ، می باشد. گفته می شود ، پرنده های دارای این آنتن ، توانایی رله کردن داده ها بین واحد های زمینی و هواپیماهای درون محدوده ی خود را دارند. دو برآمدگی در زیر پرنده ، یکی زیر ورودی هوای موتور و دیگری در زیر سکان عمودی ، دو آنتن لینک مستقیم برای جابه جایی اطلاعات بین واحد کنترل زمینی و هواپیما به صورت زنده (real time) هستند.
U-2S مجهز به ASARS-2
یک بار دیگر ، پرنده ای که ملاحظه می کنید ، همان پرنده ی دو تصویر بالاست ، منتهی با یک تفاوت بزرگ ، این بار حامل پک های ASARS-2 ( سیتم پیشرفته ی راداری ترکیبی روزنه ی دید ) است که در مخروط طویل دماغه ی آن جاسازی شده است. این سیستم شامل یک جفت آنتن های راداری آرایه ای کناره نگر الکترونیکی است که در هر طرف دماغه یکی از آن ها نصب شده است. این سیستم نگاره های راداری بسیار با کیفیتی از جبهه نبرد تا 100 مایلی هر طرف هواپیما رسم می کند . طریقه ی استفاده از این سیستم به این گونه است که هواپیما در یک مسیر دایره ای گردش می کند و به صورت منظم اطلاعات راداری جمع آوری می کند.
ASARS-2 توانایی دید در طوفان و دید در دود را داراست ، قابلیتی که دوربین ها اپتیکی با هر دوی آن مشکل دارند ، همچنین توانایی فعالیت در حالت نشان گر اجسام متحرک (GMTI) را داراست. این حالت توانایی شناسای اتوموبیل های در حال حرکت یا فرمیشن های سربازان درون محدوده ی رادار را دارد ، به این طریق که آن ها را توسط اثر داپلر ایجاد شده ناشی از حرکت اشیا در قیاس با عوارض زمینی شناسایی می کند. این داده ها امکان ایجاد کمین های واکنش سریع یا استفاده از برتری هوایی برای از بین بردن فرمیشن های زمینی دشمن را در اختیار فرماندهان قرار می دهد. به عبارتی ، ASARS-2 قابلیت مشابه با بوئینگ های 707 E-8 J-Stars منتهی در ابعاد کوچک تر را عرضه می کند.
U-2S مجهز به SYERS
و اما حالا ما ترکیب جدیدی از U-2 را شاهد هستیم ، یک بار دیگر ، همان هواپیما. باز هم دماغه هواپیما طویل تر از حالت استاندارد است ولی این بار حامل اسکوپ ASARS-2 نیست . در عوض ، این دماغه حامل SYERS ( سیستم شناسایی اپتیکی الکترونیکی ) است. این سیستم دوربینی ، ابزار اصلی بصری U-2 می باشد ، که توانایی با دقت نگاه کردن به درون عمق دشمن و ایجاد نگاره هایی با رزولوشن بالا را دارا می باشد. ارتقاهایی بر روی این سیستم ها صورت گرفته است که قابلیت های بیشتری را برای بانوی اژدها به ارمغان آورده است ، به طور مثال توانایی دیدن از میان ابر و مه و دود رقیق ، استفاده از طیف بصری چندگانه ، افزونه های مادون قرمز و ... . دوربین ها نصب شده در زیر کاکپیت به U-2 این امکان را می دهد که از هر جایی که رد می شود ، عکس هایی به پهنای افق بگیرد ، و هیچ چیزی حتی استتار شده از دید آن پنهان نمی ماند.
تلاش هایی صورت گرفته است که U-2 قابلیت استفاده ی همزمان از SYERS و ASARS-2 را داشته باشد. برخی از پرنده های این ناوگان این قابلیت را پیدا کرده اند و یک برآمدگی بزرگ در زیر کاکپیت به نام "Q-Bay" ابزار مورد نیاز را در خود جای داده است ، تنها تصویر موجود از این نمونه که کیفیت پایینی دارد در زیر آورده شده.
گنبد عظیم نصب شده بر بالای بانو ، یک سیستم ارتباط ماهواراه ای است که به Senior Span شهرت دارد. این سیستم برای جابه جایی اطلاعات از هر نقطه ی زمین به نقطه ی دیگر توسط ماهواره ها به کار گرفته می شود ، یا حتی به هواپیما این امکان را می دهد که نقش یک رله بین واحد های زمینی و ماهواره ها را ایفا کند.
U-2S مجهز به همه ی سیستم ها
این قابلیت شگفت انگیز این پرنده ، که می توان در هر لحظه ای مطابق میل آن را ترکیب بندی کرد ، یک نقطه اتکای بزرگ است که آن را برای نیروی هوایی ایالات متحده بسیار ارزشمند کرده است و به همین دلیل است که هواپیمای RQ-4B Global Hawk که قرار بود از سال ها پیش جایگزین این بانو شود را دچار مشکل کرده است. همان طور که در تصویر ملاحظه می کنید ، این اژدها مجهز به ASARS در دماغه ، Senior Span در پشت ستون فقرات ، افزونه ی Senior Glass در زیر بال ها و آنتن های زیر بدنه است. این حجم از جاسوسی و جمع آوری اطلاعات برای یک هواپیما بسیار زیاد به نظر می رسد !!! ترکیب بندی جدید هم که امکان استفاده همزمان ASARS و SYERS را هم به قابلیت های قبلی اضافه کرده است به این حجم افزوده است.
ماورای سنسور های اصلی نامبرده در بالا ، U-2S انبوهی از سنسورهای اضافی و ابزارهای ارتباطی با خود حمل می کند که بدون درنگ امکان سوییچ کردن آن ها را دارد. این ابزار شامل بی شمار دیتا لینک های دید مستقیم برای تخلیه اطلاعاتی به صورت زنده ، ابزار سنجش آب و هوا و شرایط جوی ، ابزارهای پیش اخطار ، دیتکتور های جمر های راداری و موشکی و ... می شود.
ارتقاهای اضافی صورت گرفته ، باعث شده که این پرنده به نقطه ای برسد که هیچ هواپیمایی به این نقطه از توانایی و سهولت در استفاده نرسیده است. ژنراتور های قدرت ارتقا یافته ، کاکپیت تنظیم فشار شده ، نمایشگرهای شیشه ای و لیست بلند بالایی از ارتقا ها در این میان به چشم می خورد. اما متاسفانه ، با این وجود دپارتمان دفاع ایالات متحده منتظر شاهین جهانی است تا این بانوی پیر را بازنشسته کند.
بانوی اژدها کار می کند و خوب هم کار می کند ، شاهین جهانی هم کار می کند ولی با بهای بالاتر و نرخ در دسترس بودن پایین تر ، اگر چه این کمیت ها در حال بهبود هستند. اگرچه در بحث توانایی های سنسور ها RQ-4B در مقایسه با جد سرنشین دار خود نقص هایی را دارد.
چیزی که Global Hawk فاقد آن است ، برخی از سنسور هاست ، گرچه در بحث مداومت پروازی بهتر است ، اگر بخواهیم دقیق بگوییم 30 ساعت. با توجه به پیشینه ی عملیاتی بانوی اژدها ، طبیعت سرسخت 40 میلیون دلاری شاهین جهانی (اگر هزینه های تحقیقات و توسعه را هم لحاظ کنیم ، 120 میلیون دلار ) هم فواید مشخص خودش را داراست. با این وجود سابقه ی کادر پروازی و تعمیر و نگهداری و منابع ایجاد شده در طی سالیان دراز ، چیزی است که در صورت بازنشسته شدن این پرنده ، به سهولت برای جایگزینش بدست نخواهد آمد و ممکن است طبعات استراتژیک سنگینی به دنبال داشته باشد.
ER-2S
آن قدر ها هم ناراحت نشوید ! قرار نیست بانوی پیر از آسمان ها محو شود ، ناسا یک جفت از این بانو را در اختیار دارد و از آن ها برای مطالعات پرواز در ارتفاع بالا استفاده می کند.
در گذشته از این پرنده ها برای نمونه گیری مستقیم از جو و لایه ی اوزون و مطالعات گرمایش جهانی استفاده می شد. همین طور هم بارها برای مطالعات طوفان ها و نقشه برداری از آن ها ، ناسا دست به دامان این پرنده ها شده است.
یکی دیگر از کاربردهای این پرنده ها ، تست کردن سنسورهایی است که قرار است به فضا پرتاب شوند.
اگرچه نمونه های ناسا از همان منبع نیروی هوایی تهیه شده اند ولی بسیاری از افزونه های دخترعموهای خود را ندارند ، برای مثال کاکپیت آن ها به پیشرفتگی عموزاده هایشان نیست. همه ی بحث در میزان هزینه ها خلاصه می شود. شاید اگر نیروی هوایی نمونه های خود را به ناسا بدهد ، تا دهه های متمادی نیاز ناسا را رفع کند.
درست مانند نمونه های نیروی هوایی ، بانوهای ناسا هم یک پلت فرم چندگانه و دارای چندین کاربرد هستند که بهای گزاف خرج شده برای خود را به نیکی پاسخ می دهند ، اگر در زمان خاصی در مکانی خاص از آسمان به آن ها نیاز باشد ، بدون درنگ خواسته ی ناسا را اجابت می کنند.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
http://www.military.ir/forums/topic/27286-%D8%A8%D8%A7%D9%86%D9%88%DB%8C-%D8%A7%DA%98%D8%AF%D9%87%D8%A7-u-2/?hl=%DA%A9%D8%B1%D9%87+%D8%B4%D9%85%D8%A7%D9%84%DB%8C#entry465767