19-09-2015، 20:11
پژوهشگران دانشگاه صنعتی امیرکبیر در یک طرح تحقیقاتی با اضافه کردن پوشش سرامیکی امکان افزایش قدرت اتصال ایمپلنت به استخوان را نشان دادند.
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری فارس به نقل از روبط عمومی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، سوران حریری دانش‌آموخته کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی پزشکی با اشاره به استفاده گسترده از ایمپلنت‌های فلزی، به ویژه آلیاژهای تیتانیوم به عنوان جایگزین بافت‌های استخوانی آسیب دیده بدن گفت: توانایی و کیفیت اتصال این گونه ایمپلنت‌ها به بافت زنده استخوان موضوع بسیار مهمی است که نادیده گرفتن آن موجب افزایش احتمال لقی و نیاز به جراحی مجدد می‌شود.
وی با توجه به این که این مشکل موجب هزینه‌های فروان و رنجش بیمار می‌شود افزود: استفاده از فرایندی که بتواند برای بیمار اطمینان به عمل جراحی را به واسطه اتصال مناسب ایمپلنت و استخوان بالا ببرد اهمیت زیادی دارد.
حریری گفت: در این پژوهش به روش بیومیمیتیک (تقلید زیستی)، یک پوشش سرامیکی مشابه با ساختار استخوان بر روی اینپلنت تشکیل داده شد.
وی تصریح کرد: در این تحقیق از روشی استفاده شده است که علاوه بر رفع معایب روش‌های مرسوم از جمله نیاز به ابزار گران قیمت یا دمای بالا، امکان پایین آوردن هزینه‌های پوشش‌دهی ایمپلنت را به وجود آورده است.
پژوهشگر طرح درباره روش کار خود گفت: ابتدا با تهیه قطعاتی از آلیاژ تیتانیوم، عملیات سطحی برای بهبود کیفیت چسبندگی پوشش سرامیکی با سطح ایمپلنت انجام شد و در مرحله بعد داخل محلولی با ترکیباتی کاملا مشابه پلاسمای خون که در این پژوهش ساخته شد قرار گرفت.
وی افزود: در دوره‌های زمانی مختلف، این نمونه‌ها از محلول خارج شدند و بر روی آنها آزمایش‌های متعددی برای ارزیابی کیفیت پوشش تشکیل شده انجام گردید که این امر نشان داد ما به استانداردهای مورد نظر، بسیار نزدیک شدیم.
حریری مرحله بعدی کار را آزمون‌های سلولی و سپس حیوانی ذکر کرد و گفت: ادامه این تحقیق می‌تواند با انجام آزمون‌هایی مانند کشت سلول‌های استخوانی بر روی سطح اینپلنت بعد از تشکیل پوشش صورت گیرد که توانایی رشد این سلول‌ها بررسی شود و این موضوع در اتصال استخوان به اینپلنت مهم است.
این تحقیق در دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی امیرکبیر به راهنمایی مضطرزاده انجام شده است.
انتهای پیام/
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری فارس به نقل از روبط عمومی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، سوران حریری دانش‌آموخته کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی پزشکی با اشاره به استفاده گسترده از ایمپلنت‌های فلزی، به ویژه آلیاژهای تیتانیوم به عنوان جایگزین بافت‌های استخوانی آسیب دیده بدن گفت: توانایی و کیفیت اتصال این گونه ایمپلنت‌ها به بافت زنده استخوان موضوع بسیار مهمی است که نادیده گرفتن آن موجب افزایش احتمال لقی و نیاز به جراحی مجدد می‌شود.
وی با توجه به این که این مشکل موجب هزینه‌های فروان و رنجش بیمار می‌شود افزود: استفاده از فرایندی که بتواند برای بیمار اطمینان به عمل جراحی را به واسطه اتصال مناسب ایمپلنت و استخوان بالا ببرد اهمیت زیادی دارد.
حریری گفت: در این پژوهش به روش بیومیمیتیک (تقلید زیستی)، یک پوشش سرامیکی مشابه با ساختار استخوان بر روی اینپلنت تشکیل داده شد.
وی تصریح کرد: در این تحقیق از روشی استفاده شده است که علاوه بر رفع معایب روش‌های مرسوم از جمله نیاز به ابزار گران قیمت یا دمای بالا، امکان پایین آوردن هزینه‌های پوشش‌دهی ایمپلنت را به وجود آورده است.
پژوهشگر طرح درباره روش کار خود گفت: ابتدا با تهیه قطعاتی از آلیاژ تیتانیوم، عملیات سطحی برای بهبود کیفیت چسبندگی پوشش سرامیکی با سطح ایمپلنت انجام شد و در مرحله بعد داخل محلولی با ترکیباتی کاملا مشابه پلاسمای خون که در این پژوهش ساخته شد قرار گرفت.
وی افزود: در دوره‌های زمانی مختلف، این نمونه‌ها از محلول خارج شدند و بر روی آنها آزمایش‌های متعددی برای ارزیابی کیفیت پوشش تشکیل شده انجام گردید که این امر نشان داد ما به استانداردهای مورد نظر، بسیار نزدیک شدیم.
حریری مرحله بعدی کار را آزمون‌های سلولی و سپس حیوانی ذکر کرد و گفت: ادامه این تحقیق می‌تواند با انجام آزمون‌هایی مانند کشت سلول‌های استخوانی بر روی سطح اینپلنت بعد از تشکیل پوشش صورت گیرد که توانایی رشد این سلول‌ها بررسی شود و این موضوع در اتصال استخوان به اینپلنت مهم است.
این تحقیق در دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی امیرکبیر به راهنمایی مضطرزاده انجام شده است.
انتهای پیام/