28-09-2015، 22:08
تیم ایران در روز هفدهم مهرماه به مصاف ژاپن می رود. این دو تیم در سال 1376 در نبرد مرگ و زندگی پلی آف جام جهانی به مصاف هم رفتند.
به گزارش کاپ تیم کشورمان پس از آن که در مرحله گروهی مقدماتی جام جهانی 1998 پایین تر از عربستان ایستاد، در مرحله پلی آف، مقابل ژاپن قرار گرفت. اما ببینیم پس از مسابقه با قطر شرایط فوتبال ایران چه بود؟ مصطفی هاشمی طبا در کتاب داستان یک صعود چنین می نویسد: همان شب دو نفر از فوتبالیست های سابق به تلویزیون آمدند و تحلیل هایی را ارائه کردند. البته کلا نظرات متعادلی داشتند ولی یکی از آنها داوری را خوب می دانست و دیگری می گفت باید از مربیانی که اخیرا از آلمان برگشته و دیپلم مربی گری «آ» آلمان را دریافت کرده برای من نوشته بود که همه بدبختی های تیم ملی ناشی از بدنسازی غلط تیم ملی که صالح نیا انجام داده است می باشد. صبح فردای شکست کماسی و سررشته به اطاق من آمدند و گفتند ما شدیدا با نظر ابراز شده در تلویزیون مخالف هستیم و این را هم به تلویزیون گفته اند کماسی عقیده داشت که تیم را باید راحت گذاشت و کار خاصی روی آنها انجام نداد بجز انجام حرکاتی که شادابی را به بچه ها بازگرداند و روح شکست را از آنها بزداید.
بودجه سال 77 تحت تاثیر بازی با قطر!
تصمیم گرفتم در شرایط بحرانی بازیکنان و مربیان به حال خود باشند و سعی کنم بین بازیکنان و مربیان جدید تفاهم برقرار شود و بازیکنان، مربیان و فدراسیون را صاحب اختیار بدانند. در این روزها گرفتاری های جدی در ورزش داشتیم. قائم مقام سازمان به استانداری زنجان منصوب شده بود و یکی از معاونان به خاطر بیماری به خارج عزیمت کرده بود. مسابقات جام جهانی کشتی فرنگی و مسابقات غرب آسیا و مسابقات همبستگی بانوان کشورهای اسلامی در پیش بود و شدیدا در تدارک مالی واجرایی آن بویم- به اینها جلسات متعدد هیات وزیران برای بررسی لایحه بودجه اضافه می شود. خوشبختانه در مورد اول با توفق همراه بود اما در امر ارتقاء اعتبارات تربیت بدنی چندان جالب از آب درنیامد و در حقیقت همه چیز حتی بودجه سال 77 تحت تاثیر شکست قطر قرار گرفت.
دیدار با ژاپن: یک گام تا جام جهانی
به هر حال تیم به تهران رسید و با تمهیداتی از فرودگاه خارج شد و بچه ها به خانه خود رفتند. صرفنظر از برخی از مباحث و گفتگوها بین ورزشکاران کار تغییر و تحول به سرعت انجام شد و تیم عازم مالزی گردید. از آنجا که بازی در قطر واقعا قابل بررسی بود موضوع را با فائقی مطرح کردم و او هم تنی چند از پزشکان را به مشاهده مجدد بازی دعوت کرده بود. بررسی هایشان به طول انجامید و تیم عازم مالزی برای بازی با ژاپن شد. این سوال هم مطرح بود که چرا با ژاپن یک بازی گذاشته اند ولی بعد با استرالیا دو بازی. اگر وقت کم بود باید برای استرالیا هم یک بازی می گذاشتند.
ضعف جسمانی کار دست تیم داد
تیم با اندکی تغییر با ژاپن وارد بازی شد و تا نتیجه 1-2 هم پیش رفتیم ولی در 30 دقیقه پایانی تیم دچار مشکل جسمانی شد و معلوم شد آثار قطر هنوز وجود دارد. به هر حال با گل طلایی دقیقه 119 بازی را واگذار کردیم. در حالی که دقیقه 118 می توانستیم صاحب گل طلایی شویم. روش تیم در این بازی 3-3-4 بود. اما نشان داد که دفاع به شدت آسیب پذیر است و ژاپنی ها نتوانستند از آن همه موقعیت که حاصل ضعف بدنی بازیکنان ما بود استفاده نمایند و به عکس ضربه سر عالی علی دایی و ضربه فرصت طلبانه خداداد دو گل به نام ما نوشت. اگر ما در شرایط عادی بودیم با توجه به ضعف دفاع و دروازه بان ژاپن به راحتی می توانستیم پیروز شویم. این بازی را در اطاق مجاور هیات وزیران با تنی چند از وزیران و دقایقی با رئیس جمهور تماشا کردیم ولی به هر حال عاقبت همراه شادمانی نداشت ولی نوعا از فداکاری و مبارزه جویی بچه ها همه راضیی بودند. فداکاری ها و موقع سنجی های عابدزاده موقعیت های مناسبی را از ژاپنی ها گرفت و صد البته که مهاجمین ژاپن هم در برخی موقعیت ها بسیار ضعیف عمل می کردند.
ضعف مفرط دفاعی
از فداکاری و دوندگی بازیکنان اگر بگذریم باید بگویم در هیچ بازی (بجز با قطر) دفاع ما چنین قابل عبور نبود و به نظر می رسید که انتخاب سیستم 3-3-4 توسط ویرا مشکل آفرین بوده است. خود او هم قبل از بازی با استرالیا گفت که بازیکنان به او گفته اند با سیستم 2-5-3 خو گرفته اند و بنابراین فردا همان سیستم 2-5-3 را انتخاب می کنیم. جا دارد از نیما نکیسا که به دلیل درخشش و آمادگی عابدزاده فرصت ابراز وجود نیافت در حالیکه در امارات عضو برجسته تیم ملی ایران بود ذکر خیری کرده باشم و امید است او با حفظ آمادگی و اخلاق و رفتار در سال های آتی شایستگی بیشتر خود را به اثبات برساند. همچنین از سید هادی طباطبایی که همواره به عنوان دروازه بان ذخیره تمام تلاش خود را با فروتنی کامل به کار می برد قددانی نمایم. اینک به استرالیا رسیده بودیم و به قول یکی از مفسران خارجی قطار لوکسی که ما را به راحتی به پاریس می برد را ترک کرده بود و سوار بر کانگورو خشنی شده بودیم تا ما را به مسافرت ببرد.
عضلات گرفته پس از بازی با ژاپن
تقریبا همه در ناامیدی بودند. به خصوص که شرایط جسمانی تیم چندان مطلوب نبود و حال پس از یک مسافرت طولانی و تغییر ساعات با چند روز تفاوت باید به مصاف استرالیا می رفتند. از مسائل حاشیه ای و مطالب انحرافی مختلفی که باری مضطرب کردن جامعه مطرح می شد می گذرم. همه مردم در برخوردها طالب پیروزی بودند. هر چند که چندان دلخواش نبودند و چندان امیدوار. تیم ملی هم از ژاپن بازگشت و پزشکان هم بررسی هایشان را انجام داده بودند. مصاحبه با برخی از بازیکنان نشان داده بود که عضلات آنها در قطر در اختیارشان نبوده است و اراده آنها نمی توانسته آنها را به حرکت وادارد. خود من هم شخصا با یکی از بازیکنان صحبت کردم و او هم این حرف را تایید کرد. کار بسیار مختصری اما دقیقی برای خنثی سازی به صورت آزمایشی صورت گرفت و نتیجه مناسب حاصل شد. تیم مربیان هم با آرامش به کار ادامه می داد. برآیند بسیار مناسب این اقدامات بازی بسیار عالی تیم ملی در مقابل استرالیا بود.
به گزارش کاپ تیم کشورمان پس از آن که در مرحله گروهی مقدماتی جام جهانی 1998 پایین تر از عربستان ایستاد، در مرحله پلی آف، مقابل ژاپن قرار گرفت. اما ببینیم پس از مسابقه با قطر شرایط فوتبال ایران چه بود؟ مصطفی هاشمی طبا در کتاب داستان یک صعود چنین می نویسد: همان شب دو نفر از فوتبالیست های سابق به تلویزیون آمدند و تحلیل هایی را ارائه کردند. البته کلا نظرات متعادلی داشتند ولی یکی از آنها داوری را خوب می دانست و دیگری می گفت باید از مربیانی که اخیرا از آلمان برگشته و دیپلم مربی گری «آ» آلمان را دریافت کرده برای من نوشته بود که همه بدبختی های تیم ملی ناشی از بدنسازی غلط تیم ملی که صالح نیا انجام داده است می باشد. صبح فردای شکست کماسی و سررشته به اطاق من آمدند و گفتند ما شدیدا با نظر ابراز شده در تلویزیون مخالف هستیم و این را هم به تلویزیون گفته اند کماسی عقیده داشت که تیم را باید راحت گذاشت و کار خاصی روی آنها انجام نداد بجز انجام حرکاتی که شادابی را به بچه ها بازگرداند و روح شکست را از آنها بزداید.
بودجه سال 77 تحت تاثیر بازی با قطر!
تصمیم گرفتم در شرایط بحرانی بازیکنان و مربیان به حال خود باشند و سعی کنم بین بازیکنان و مربیان جدید تفاهم برقرار شود و بازیکنان، مربیان و فدراسیون را صاحب اختیار بدانند. در این روزها گرفتاری های جدی در ورزش داشتیم. قائم مقام سازمان به استانداری زنجان منصوب شده بود و یکی از معاونان به خاطر بیماری به خارج عزیمت کرده بود. مسابقات جام جهانی کشتی فرنگی و مسابقات غرب آسیا و مسابقات همبستگی بانوان کشورهای اسلامی در پیش بود و شدیدا در تدارک مالی واجرایی آن بویم- به اینها جلسات متعدد هیات وزیران برای بررسی لایحه بودجه اضافه می شود. خوشبختانه در مورد اول با توفق همراه بود اما در امر ارتقاء اعتبارات تربیت بدنی چندان جالب از آب درنیامد و در حقیقت همه چیز حتی بودجه سال 77 تحت تاثیر شکست قطر قرار گرفت.
دیدار با ژاپن: یک گام تا جام جهانی
به هر حال تیم به تهران رسید و با تمهیداتی از فرودگاه خارج شد و بچه ها به خانه خود رفتند. صرفنظر از برخی از مباحث و گفتگوها بین ورزشکاران کار تغییر و تحول به سرعت انجام شد و تیم عازم مالزی گردید. از آنجا که بازی در قطر واقعا قابل بررسی بود موضوع را با فائقی مطرح کردم و او هم تنی چند از پزشکان را به مشاهده مجدد بازی دعوت کرده بود. بررسی هایشان به طول انجامید و تیم عازم مالزی برای بازی با ژاپن شد. این سوال هم مطرح بود که چرا با ژاپن یک بازی گذاشته اند ولی بعد با استرالیا دو بازی. اگر وقت کم بود باید برای استرالیا هم یک بازی می گذاشتند.
ضعف جسمانی کار دست تیم داد
تیم با اندکی تغییر با ژاپن وارد بازی شد و تا نتیجه 1-2 هم پیش رفتیم ولی در 30 دقیقه پایانی تیم دچار مشکل جسمانی شد و معلوم شد آثار قطر هنوز وجود دارد. به هر حال با گل طلایی دقیقه 119 بازی را واگذار کردیم. در حالی که دقیقه 118 می توانستیم صاحب گل طلایی شویم. روش تیم در این بازی 3-3-4 بود. اما نشان داد که دفاع به شدت آسیب پذیر است و ژاپنی ها نتوانستند از آن همه موقعیت که حاصل ضعف بدنی بازیکنان ما بود استفاده نمایند و به عکس ضربه سر عالی علی دایی و ضربه فرصت طلبانه خداداد دو گل به نام ما نوشت. اگر ما در شرایط عادی بودیم با توجه به ضعف دفاع و دروازه بان ژاپن به راحتی می توانستیم پیروز شویم. این بازی را در اطاق مجاور هیات وزیران با تنی چند از وزیران و دقایقی با رئیس جمهور تماشا کردیم ولی به هر حال عاقبت همراه شادمانی نداشت ولی نوعا از فداکاری و مبارزه جویی بچه ها همه راضیی بودند. فداکاری ها و موقع سنجی های عابدزاده موقعیت های مناسبی را از ژاپنی ها گرفت و صد البته که مهاجمین ژاپن هم در برخی موقعیت ها بسیار ضعیف عمل می کردند.
ضعف مفرط دفاعی
از فداکاری و دوندگی بازیکنان اگر بگذریم باید بگویم در هیچ بازی (بجز با قطر) دفاع ما چنین قابل عبور نبود و به نظر می رسید که انتخاب سیستم 3-3-4 توسط ویرا مشکل آفرین بوده است. خود او هم قبل از بازی با استرالیا گفت که بازیکنان به او گفته اند با سیستم 2-5-3 خو گرفته اند و بنابراین فردا همان سیستم 2-5-3 را انتخاب می کنیم. جا دارد از نیما نکیسا که به دلیل درخشش و آمادگی عابدزاده فرصت ابراز وجود نیافت در حالیکه در امارات عضو برجسته تیم ملی ایران بود ذکر خیری کرده باشم و امید است او با حفظ آمادگی و اخلاق و رفتار در سال های آتی شایستگی بیشتر خود را به اثبات برساند. همچنین از سید هادی طباطبایی که همواره به عنوان دروازه بان ذخیره تمام تلاش خود را با فروتنی کامل به کار می برد قددانی نمایم. اینک به استرالیا رسیده بودیم و به قول یکی از مفسران خارجی قطار لوکسی که ما را به راحتی به پاریس می برد را ترک کرده بود و سوار بر کانگورو خشنی شده بودیم تا ما را به مسافرت ببرد.
عضلات گرفته پس از بازی با ژاپن
تقریبا همه در ناامیدی بودند. به خصوص که شرایط جسمانی تیم چندان مطلوب نبود و حال پس از یک مسافرت طولانی و تغییر ساعات با چند روز تفاوت باید به مصاف استرالیا می رفتند. از مسائل حاشیه ای و مطالب انحرافی مختلفی که باری مضطرب کردن جامعه مطرح می شد می گذرم. همه مردم در برخوردها طالب پیروزی بودند. هر چند که چندان دلخواش نبودند و چندان امیدوار. تیم ملی هم از ژاپن بازگشت و پزشکان هم بررسی هایشان را انجام داده بودند. مصاحبه با برخی از بازیکنان نشان داده بود که عضلات آنها در قطر در اختیارشان نبوده است و اراده آنها نمی توانسته آنها را به حرکت وادارد. خود من هم شخصا با یکی از بازیکنان صحبت کردم و او هم این حرف را تایید کرد. کار بسیار مختصری اما دقیقی برای خنثی سازی به صورت آزمایشی صورت گرفت و نتیجه مناسب حاصل شد. تیم مربیان هم با آرامش به کار ادامه می داد. برآیند بسیار مناسب این اقدامات بازی بسیار عالی تیم ملی در مقابل استرالیا بود.