19-01-2016، 17:30
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
روی مجسمه رنگ قرمز پاشیده بودند. بسیاری از رسانه‌های دنیا این عمل را با واژه «توهین» تفسیر کردند. در نگاه اول نیز این کار یک توهین بزرگ بود؛ توهین به بازیکنی که همه جهان می‌دانند، او یکی از دو نفری است که جهان فوتبال در سال‌های اخیر مسخر آنها بوده است. اما چرا با مجسمه او چنین کاری کردند؟ چرا قصه به جایی رسیده بود که بر پشت مجسمه او با رنگ قرمز شماره 10 و نام مهم‌ترین رقیبش را نوشتند؟ همه چیز در مادیرای پرتغال آن شب عجیب بود: «گروهی با ریختن ظرف رنگ روی مجسمه کریستیانو رونالدو و نوشتن نام و شماره پیراهن لیونل مسی روی این مجسمه به بازیکن کلیدی تیم فوتبال رئال‌مادرید اهانت کردند.»
شاید روزی که خوزه دینیس آویرو و ماریا دولورس دوس سانتوس آویرو کوچک‌ترین فرزند خود را کریستیانو رونالدو می‌نامیدند، حتی فکر نمی‌کردند او تبدیل به یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال شود، چه برسد به اینکه در شهر مادیرا مجسمه او را به‌عنوان قهرمان این شهر و کشور پرتغال نصب کنند. نصب مجسمه از مهم‌ترین رسوم و نمادهایی است که در تمامی کشورهای دنیا وجود دارد و معمولا نماد گرامیداشت یاد و خاطره قهرمانانی است که کار بزرگی کرده‌اند. به همین سادگی بود که کریستیانو رونالدو نیز در آستانه 30 سالگی و در شرایطی که بسیاری از رکوردهای دنیای فوتبال را جا‌به‌جا کرده است، صاحب یک مجسمه در شهر مادیرای پرتغال شد. او در زادگاهش به یک قهرمان بدل شده و نصب مجسمه‌اش، پاسداشت مردی است که فوتبال پرتغال پس از «اوزبیو»ی بزرگ، چنین ستاره‌ای را هرگز به خود ندیده است.
«فیفا بالون دور» نام مراسمی است که هر سال در آن بهترین‌های فوتبال دنیا انتخاب می‌شوند. فیفا بالون دور 2015 اما یکی از کم‌هیجان‌ترین و کم‌افت‌وخیز‌ترین مراسمی بود که در طول سال‌های اخیر برگزار شد؛ چراکه چند روز پیش از برگزاری، سایت فیفا به اشتباه برنده را مشخص کرده بود. اما با همه این اوصاف تقابل مسی و رونالدو بیرون از زمین مسابقه نیز زیبایی‌هایی خود را دارد. به همان اندازه که همه می‌دانند رونالدو انسان مغرور و خودخواهی است، می‌توان از مغرور و خودخواه نبودن مسی حرف زد. به همین دلیل بود که وقتی در این مراسم رونالدو به‌شوخی از حسرت خود برای داشتن پای چپ حرف زد، باز هم کسی به این نتیجه نرسید که رونالدو انسان متواضع‌تری شده است!
«از تو متشکرم. از تو به خاطر شیوه بازی‌ات، به خاطر گل‌هایت و پاس‌هایت، به خاطر دریبل‌هایت و به خاطر همه چیزهایی که به بارسا و فوتبال داده‌ای و همچنین به خاطر شخصیتی که داری.» این جملات بخش پایانی نامه سراسر احساس ژاوی برای لئو مسی است؛ نامه‌ای برای کسب پنجمین توپ طلای فوتبال اروپا. در حالی که ژاوی از قطر برای مسی نامه نوشت، در مادیرای پرتغال گروهی روی مجسمه رونالدو در زادگاهش شماره و نام مسی را با رنگ قرمز حک کردند. چنین اتفاقی در شهر زادگاه یک قهرمان کمتر به یاد آورده می‌شود. بسیاری این مساله را به محبوب نبودن رونالدو در پرتغال ربط داده‌اند. هر چقدر هم در رسانه‌ها گفته شود این عمل را هواداران بارسلونا انجام داده‌اند، به نظر می‌رسد این مساله دیگر چندان به فوتبال مربوط نیست. گویا گروهی در زادگاه رونالدو ترجیح می‌دهند قهرمان خود را عوض کنند؛ قهرمانی که یادآور چیزهایی فرای‌فوتبال باشد. حالا هرچقدر رونالدو به خود ببالد و از بزرگی‌ها و رکوردهایش بگوید، اما در مادیرا، قهرمان اکنون با رنگ قرمز مشخص شده است.
روی مجسمه رنگ قرمز پاشیده بودند. بسیاری از رسانه‌های دنیا این عمل را با واژه «توهین» تفسیر کردند. در نگاه اول نیز این کار یک توهین بزرگ بود؛ توهین به بازیکنی که همه جهان می‌دانند، او یکی از دو نفری است که جهان فوتبال در سال‌های اخیر مسخر آنها بوده است. اما چرا با مجسمه او چنین کاری کردند؟ چرا قصه به جایی رسیده بود که بر پشت مجسمه او با رنگ قرمز شماره 10 و نام مهم‌ترین رقیبش را نوشتند؟ همه چیز در مادیرای پرتغال آن شب عجیب بود: «گروهی با ریختن ظرف رنگ روی مجسمه کریستیانو رونالدو و نوشتن نام و شماره پیراهن لیونل مسی روی این مجسمه به بازیکن کلیدی تیم فوتبال رئال‌مادرید اهانت کردند.»
شاید روزی که خوزه دینیس آویرو و ماریا دولورس دوس سانتوس آویرو کوچک‌ترین فرزند خود را کریستیانو رونالدو می‌نامیدند، حتی فکر نمی‌کردند او تبدیل به یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال شود، چه برسد به اینکه در شهر مادیرا مجسمه او را به‌عنوان قهرمان این شهر و کشور پرتغال نصب کنند. نصب مجسمه از مهم‌ترین رسوم و نمادهایی است که در تمامی کشورهای دنیا وجود دارد و معمولا نماد گرامیداشت یاد و خاطره قهرمانانی است که کار بزرگی کرده‌اند. به همین سادگی بود که کریستیانو رونالدو نیز در آستانه 30 سالگی و در شرایطی که بسیاری از رکوردهای دنیای فوتبال را جا‌به‌جا کرده است، صاحب یک مجسمه در شهر مادیرای پرتغال شد. او در زادگاهش به یک قهرمان بدل شده و نصب مجسمه‌اش، پاسداشت مردی است که فوتبال پرتغال پس از «اوزبیو»ی بزرگ، چنین ستاره‌ای را هرگز به خود ندیده است.
«فیفا بالون دور» نام مراسمی است که هر سال در آن بهترین‌های فوتبال دنیا انتخاب می‌شوند. فیفا بالون دور 2015 اما یکی از کم‌هیجان‌ترین و کم‌افت‌وخیز‌ترین مراسمی بود که در طول سال‌های اخیر برگزار شد؛ چراکه چند روز پیش از برگزاری، سایت فیفا به اشتباه برنده را مشخص کرده بود. اما با همه این اوصاف تقابل مسی و رونالدو بیرون از زمین مسابقه نیز زیبایی‌هایی خود را دارد. به همان اندازه که همه می‌دانند رونالدو انسان مغرور و خودخواهی است، می‌توان از مغرور و خودخواه نبودن مسی حرف زد. به همین دلیل بود که وقتی در این مراسم رونالدو به‌شوخی از حسرت خود برای داشتن پای چپ حرف زد، باز هم کسی به این نتیجه نرسید که رونالدو انسان متواضع‌تری شده است!
«از تو متشکرم. از تو به خاطر شیوه بازی‌ات، به خاطر گل‌هایت و پاس‌هایت، به خاطر دریبل‌هایت و به خاطر همه چیزهایی که به بارسا و فوتبال داده‌ای و همچنین به خاطر شخصیتی که داری.» این جملات بخش پایانی نامه سراسر احساس ژاوی برای لئو مسی است؛ نامه‌ای برای کسب پنجمین توپ طلای فوتبال اروپا. در حالی که ژاوی از قطر برای مسی نامه نوشت، در مادیرای پرتغال گروهی روی مجسمه رونالدو در زادگاهش شماره و نام مسی را با رنگ قرمز حک کردند. چنین اتفاقی در شهر زادگاه یک قهرمان کمتر به یاد آورده می‌شود. بسیاری این مساله را به محبوب نبودن رونالدو در پرتغال ربط داده‌اند. هر چقدر هم در رسانه‌ها گفته شود این عمل را هواداران بارسلونا انجام داده‌اند، به نظر می‌رسد این مساله دیگر چندان به فوتبال مربوط نیست. گویا گروهی در زادگاه رونالدو ترجیح می‌دهند قهرمان خود را عوض کنند؛ قهرمانی که یادآور چیزهایی فرای‌فوتبال باشد. حالا هرچقدر رونالدو به خود ببالد و از بزرگی‌ها و رکوردهایش بگوید، اما در مادیرا، قهرمان اکنون با رنگ قرمز مشخص شده است.