05-03-2018، 18:24
سروش هیچکس ، پدر رپ فارسی ، به تازگی در کانال تلگرامی اش یادداشتی رو در رابطه با لزوم حمایت از هنرمندان زیرزمینی انجام داده است که در زیر باهم مروری بر آن خواهیم داشت
سروش هیچکس ، پدر رپ فارسی ، به تازگی در کانال تلگرامی اش یادداشتی رو در رابطه با لزوم حمایت از هنرمندان زیرزمینی انجام داده است که در زیر باهم مروری بر آن خواهیم داشت :
تحریم تاکتیکیه برای زیر فشار قرار دادن یه فرد، یه گروه یا یه کشور و تحریم میتونه شکلهای مختلفی به خودش بگیره، تحریم اقتصادی، تحریم نظامی، تحریم دسترسی به مواد غذایی و و و…
تو ایران خیلیها سالهاست قربانی تحریمهای داخلی و خارجی شدن و میشن ولی اینجا میخوام یه ذره در مورد تحریم هنرمندهایی که کارشون موسیقی هست صحبت کنم.
لزوم گرفتن مجوز هم فرایندیه برای تحریم هنرمند از حق بیان احساسات و افکارش، هم فرایندیه برای تحریم مالی هنرمند.
بازداشت و زندانی کردن هنرمندها باعث سر و صدا و جلب توجه میشه، ولی تحریم مالی میتونه هنرمندها رو بی سر و صدا زیر فشار قرار بده و منزوی و ناامید کنه تا جایی که بدون زندان یا مجازاتهای اینچنین از فعالیت‌هاشون دست بردارن.
بیشتر درآمد یه هنرمند که تو عرصه موسیقی فعالیت میکنه از فروش بیلیط برای اجراهای زنده و فروش آثارشه. مجوز اجرای زنده با مجوز پخش و فروش فرق میکنه حتی اگر هنرمندی مجوز پخش و فروش آثارش رو داشته باشه، احتمال اینکه مجوز برای اجرای زنده بهش بدن کمه، چه برسه به هنرمندهایی که حتی برای پخش آثارشون هم مجوز ندارن.
خلاصه که خیلی از هنرمندها نه مجوز پخش و فروش آثارشون رو دارن نه مجوز اجرای زنده. در نتیجه این هنرمندها به واسطه نداشتن مجوز هم دارن از حق ابراز احساسات و افکارشون تحریم میشن هم از کسب درآمد، که در نهایت تحریم همه مردمه از دسترسی و شنیدن آثار و حرفهایی که با ‘ارزشها’ و خط مشی قدرت حاکم همخوانی ندارن.
دسترسی به اینترنت تو این سالها و قابلیت پخش آهنگ‌ها به صورت نسخه‌های دیجیتالی این فرصت رو به هنرمندهایی که نمیخواستن به خاطر مجوز خودشون رو سانسور کنن داد تا از سکوت دست بکشن و بدون اینکه نیازی به مجوز داشته باشن آثارشون رو پخش کنن. اما این فقط مشکل پخش رو برطرف کرد نه مشکل اجرای زنده و فروش.
تو سالهایی که تو زمینه موسیقی فعالیت کردم خیلی از هنرمندهای خوبمون رو که تو سبکهای مختلف فعالیت میکردن دیدم که به خاطر فشارهایی که روشون بود یا با بیماری‌های روانی مواجه شدن و دست از کار کشیدن یا از شدت فشار مالی مجبور به ترک هنرشون شدن. شاید به خاطر ظاهر این شغل و شهرتی که باهاش همراهه مخاطبین زیادی متوجه این فشارها و این سختیها که هنرمندها باهاشون دست و پنجه نرم میکنن نباشن ولی باید توجه کرد که شهرت لزوما به معنی خوشبختی یا نون توی سفره نیست.
پس ازتون خواهش میکنم هنرمندهای مورد علاقه‌اتون رو که برای ابراز احساساتشون زیر بار چیزی به اسم مجوز نرفتن و با آثارشون به وجد اومدین، به فکر افتادین، امیدوار شدین، رقصیدین و اشک ریختین تو این راه تنها نذارین و اگر راهی پیدا میکنن برای به فروش گذاشتن آثارشون، در حد توانتون از نظر مالی حمایتشون کنین.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
سروش هیچکس ، پدر رپ فارسی ، به تازگی در کانال تلگرامی اش یادداشتی رو در رابطه با لزوم حمایت از هنرمندان زیرزمینی انجام داده است که در زیر باهم مروری بر آن خواهیم داشت :
تحریم تاکتیکیه برای زیر فشار قرار دادن یه فرد، یه گروه یا یه کشور و تحریم میتونه شکلهای مختلفی به خودش بگیره، تحریم اقتصادی، تحریم نظامی، تحریم دسترسی به مواد غذایی و و و…
تو ایران خیلیها سالهاست قربانی تحریمهای داخلی و خارجی شدن و میشن ولی اینجا میخوام یه ذره در مورد تحریم هنرمندهایی که کارشون موسیقی هست صحبت کنم.
لزوم گرفتن مجوز هم فرایندیه برای تحریم هنرمند از حق بیان احساسات و افکارش، هم فرایندیه برای تحریم مالی هنرمند.
بازداشت و زندانی کردن هنرمندها باعث سر و صدا و جلب توجه میشه، ولی تحریم مالی میتونه هنرمندها رو بی سر و صدا زیر فشار قرار بده و منزوی و ناامید کنه تا جایی که بدون زندان یا مجازاتهای اینچنین از فعالیت‌هاشون دست بردارن.
بیشتر درآمد یه هنرمند که تو عرصه موسیقی فعالیت میکنه از فروش بیلیط برای اجراهای زنده و فروش آثارشه. مجوز اجرای زنده با مجوز پخش و فروش فرق میکنه حتی اگر هنرمندی مجوز پخش و فروش آثارش رو داشته باشه، احتمال اینکه مجوز برای اجرای زنده بهش بدن کمه، چه برسه به هنرمندهایی که حتی برای پخش آثارشون هم مجوز ندارن.
خلاصه که خیلی از هنرمندها نه مجوز پخش و فروش آثارشون رو دارن نه مجوز اجرای زنده. در نتیجه این هنرمندها به واسطه نداشتن مجوز هم دارن از حق ابراز احساسات و افکارشون تحریم میشن هم از کسب درآمد، که در نهایت تحریم همه مردمه از دسترسی و شنیدن آثار و حرفهایی که با ‘ارزشها’ و خط مشی قدرت حاکم همخوانی ندارن.
دسترسی به اینترنت تو این سالها و قابلیت پخش آهنگ‌ها به صورت نسخه‌های دیجیتالی این فرصت رو به هنرمندهایی که نمیخواستن به خاطر مجوز خودشون رو سانسور کنن داد تا از سکوت دست بکشن و بدون اینکه نیازی به مجوز داشته باشن آثارشون رو پخش کنن. اما این فقط مشکل پخش رو برطرف کرد نه مشکل اجرای زنده و فروش.
تو سالهایی که تو زمینه موسیقی فعالیت کردم خیلی از هنرمندهای خوبمون رو که تو سبکهای مختلف فعالیت میکردن دیدم که به خاطر فشارهایی که روشون بود یا با بیماری‌های روانی مواجه شدن و دست از کار کشیدن یا از شدت فشار مالی مجبور به ترک هنرشون شدن. شاید به خاطر ظاهر این شغل و شهرتی که باهاش همراهه مخاطبین زیادی متوجه این فشارها و این سختیها که هنرمندها باهاشون دست و پنجه نرم میکنن نباشن ولی باید توجه کرد که شهرت لزوما به معنی خوشبختی یا نون توی سفره نیست.
پس ازتون خواهش میکنم هنرمندهای مورد علاقه‌اتون رو که برای ابراز احساساتشون زیر بار چیزی به اسم مجوز نرفتن و با آثارشون به وجد اومدین، به فکر افتادین، امیدوار شدین، رقصیدین و اشک ریختین تو این راه تنها نذارین و اگر راهی پیدا میکنن برای به فروش گذاشتن آثارشون، در حد توانتون از نظر مالی حمایتشون کنین.