انجمن های تخصصی فلش خور

اگر به عمر شماری از درخشانترین ستارگان آسمان نگاهی بیندازیم، متوجه می شویم که این آسمان پرستاره ای که بر بالای سر ما گسترده شده است، آسمانی نیست که مثلا در ده میلیون سال پیش وجود داشته یا آسمانی نیست که در دوره دایناسورها در 60 میلیون سال پیش می شد دید؛ این آسمان پرستاره، و نقش و نگارهای صورت های فلکی آن یک صدم از بازه عمر زمین را شامل می شود؛ چرا که در کیهان ستارگانی همواره متولد می شود و ستارگانی نیز می میرند. 


اول از همه از درخشانترین ستاره ی آسمان یعنی شعرای یمانی(شباهنگ) شروع می کنییم. 
سن:بین 200 تا 300 میلیون سال.




در ادامه سن ستارگان زیباترین صورت فلکی اسمان(شکارچی) و ستاره های پرنورش را با هم نگاه می کنیم:

آلفا اوریون: ده میلیون سال
بتا اوریون: ده میلیون سال
گاما اوریون: 20 میلیون سال
دلتا اوریون: 3 میلیون سال
اپسیلون اوریون: 4 میلیون سال
زتا اوریون: 6 میلیون سال
کاپا اوریون: 11 میلیون سال
لوتا اوریون: 5/5 میلیون سال
لاندا اوریون: 6 میلیون سال





حالا سن زمین چقدر است؟

4 میلیارد سال!!


پس می توان نتیجه گرفت که شکل و شمایل صور فلکی آسمان در طول تاریخ زمین فراوان دچار تغییر و تحول شده است.