24-01-2012، 21:47
آموزش خواننده شد قسمت آخر
تا اینجا با تنفس شکمی آشنا شدید، حال سوال اینجاست که تنفس شکمی چه مزایا و محاسنی دارد که باید در هنگام آواز از این نوع تنفس استفاده کرد؟
10 مورد مهم را برای شما توضیح میدهم
در هنگام تنفس شکمی شما می توانید هوای بیشتری را ببلعید.
کنترل شما بر هوای داخل بدنتان تا حد فوق العاده ای بیشتر می شود.شما بعد از مدتی تمرین این نوع تنفس به صورت کاملا غیر ارادی هوای خارجی برای تولید انرژی که در اینجا همان صدا است را کاملا کنترل کرده و با توجه به نیازتان و نوع و فرم آوازی از آن استفاده می کنید.این کنترل بر هوا و اکسیژن در تنفس شکمی اصلا قابل مقایسه با همین مورد در تنفس معمولی نیست.
تنفس شکمی حتی بر دیافراگ نیز تاثیر می گذارد.در باره این مورد در مقاله ای که به بحث دیافراگ پرداختیم کاملا صحبت خواهیم کرد.فقط در همین حد بدانید که لرزش ثانویه که بسیار پر کاربرد است به کمک هماهنگی تنفس شکمی و دیافراگ به وجود می آید.
ادای صحیح نت ها و تن ها
ادای درست هجا ها که در آواز کلاسیک و پاپ بسیار مهم است.البته رعایت هجاها در هر نوع سبک و ادبیات متفاوت است و از این رو به آموزش های دیگری نیز نیاز دارد.
بسیاری از تکنیک های آوازی چون سنگوپ های مختلف با تنفس شکمی صحیح تر و زیباتر اجرا می شود.
در سبک هایی که در آن خواننده در هنگام خواندن دارای حرکات فیزیکی فراوانی هستند این تنفس بسیار مهم تر و دارای شرایط خاص دیگیری نیز می باشد.
لرزش های افقی و عمودی صدا اگر با این نوع تنفس انجام شود بسیار زیبا تر جلوه می کند و زحمت تنظیم کننده و صدابردار را هم برای حذف کردن خش ها و فالژی های صدا از بین می برد!!!
بالا بردن تمرکز بر تمپو و فرم صدا
کشف ظرفیت ها و استعداد های صدایی نهفته در هر فرد.
و بسیاری از موارد دیگر. . .
حالا فکر می کنم همه شما دوستان کاملا متوجه اهمیت و ضرورت این نوع تنفس شده اید.کسانی که از این نوع تنفس در هنگام خوانندگی استفاده نمی کنند تا حد بسیار زیادی از ظرفیت های صدایی خود استفاده نمی کنند.
حالا که با معنی و محاسن وضرورت استفاده از این نوع تنفس آگاه شدیم به تمرین هایی برای یادگیری این تنفس می پردازیم.
در ابتدا لازم می دانم که بگویم انتظار نداشته باشید از همیین روز های اول بتوانید این نوع تنفس را در خواندن آواز کاملا رعایت کنید و تنفس شکمی نیز نیاز به تمرین فراوان دارد.
روش های زیادی برای تنفس شکمی ارائه شده است، در اینجا کامل ترین و در عین حال ساده ترین روش یرای تمرین تنفس شکمی را به طور کامل توضیح می دهم.روش های دیگری چون خوابیدن بر روی صندلی به طوری که کمر بر روی صندلی و پاها بر روی زمین باشد، استفاده از اجسام سنگین و گذاشتن بر روی قفسه سینه، روش چمباتمه زدن، استفاده از نی و لوله نیز برای تنفس شکمی وجود دارد ولی هرکدام از این روش ها یا بسیار سخت هستند یا از لحاظ علمی دارای عوارض و مشکلاتی برای بدن هستند.ولی روشی که در زیر آمده مرسوم ترین نوع آن است که در تمامی دنیا مورد استفاده قرار می گیرد.شاید بعد از این روش استفاده از صندلی بدون دسته در حالت خوابیده بهترین روش باشد.
وضیح مرسوم ترین روش تمرین تنفس شکمی:
در حالت ایستاده به دیواری تکیه دهید به طوری که باسن،شانه ها و پشت کمر کاملا به دیوار بچسبد. دست های خود را برروی پهلوی خود گذاشته به طوری که در شکل نشان داده شده است. حال اقدام به تنفس کنید ولی برخلاف تنفس معمولی که قفسه پر از هوا می شود و باد می کند در اینجا شکم است که باد می کند و پر از هوا می شود.به عبارت دیگر هنرجو احساس می کند هوا به جای آن که به قفسه سینه برود داخل شکمش شده و به اصطلاح شکمش باد می کند.توجه داشته باشید که از لحاظ زیست شناسی و فیزیولوژی بدن در واقع اینگونه نیست ولی توضیح کامل آن نیز از حوصله خارج است ولی در همین حد نیز که متوجه شویم در هنگام تنفس شکمی به جای باد کردن قفسه سینه از هوا شکم را از هوا باد می کنیم، کافی است.
شما در هر بار تنفس فقط و فقط باید هوا را به شکم خود هدایت کنید.در هنگام بازدم نیز باید هوا را کاملا آهسته آهسته و با آرامش از بدن خارج کرد.
سعی کنید در هر دفعه تمرین در هنگام بازدم هوای خروجی را را آهسته تر از شکم خود خارج کنید.به عبارت ساده تر دم و بازدم شما مدت زمان بیشتری به طول انجامد.
در مراحل پیشرفته تر شکم به طور افقی باد می کند و در هنگام دم شکم فشار قابل توجه ای را به دستان وارد می کند.
بعد از مدتی تمرین هنرجو احساس می کند بدنش گنجایش بیشتری برای دریافت هوا پیدا کرده و این احساس هرچه جلوتر می رود قوی تر و ملموس تر می شود.بله این حس کاملا درست است و سند علمی نیز دارد. بدن با دادن انعطاف بیشتر به کیسه های هوایی که از جنسی تیوپ مانند(پروتئین های الاستیک) ساخته شده ،ظرفیت هواگیری را افزایش می دهد.
تا اینجا با تنفس شکمی آشنا شدید، حال سوال اینجاست که تنفس شکمی چه مزایا و محاسنی دارد که باید در هنگام آواز از این نوع تنفس استفاده کرد؟
10 مورد مهم را برای شما توضیح میدهم
در هنگام تنفس شکمی شما می توانید هوای بیشتری را ببلعید.
کنترل شما بر هوای داخل بدنتان تا حد فوق العاده ای بیشتر می شود.شما بعد از مدتی تمرین این نوع تنفس به صورت کاملا غیر ارادی هوای خارجی برای تولید انرژی که در اینجا همان صدا است را کاملا کنترل کرده و با توجه به نیازتان و نوع و فرم آوازی از آن استفاده می کنید.این کنترل بر هوا و اکسیژن در تنفس شکمی اصلا قابل مقایسه با همین مورد در تنفس معمولی نیست.
تنفس شکمی حتی بر دیافراگ نیز تاثیر می گذارد.در باره این مورد در مقاله ای که به بحث دیافراگ پرداختیم کاملا صحبت خواهیم کرد.فقط در همین حد بدانید که لرزش ثانویه که بسیار پر کاربرد است به کمک هماهنگی تنفس شکمی و دیافراگ به وجود می آید.
ادای صحیح نت ها و تن ها
ادای درست هجا ها که در آواز کلاسیک و پاپ بسیار مهم است.البته رعایت هجاها در هر نوع سبک و ادبیات متفاوت است و از این رو به آموزش های دیگری نیز نیاز دارد.
بسیاری از تکنیک های آوازی چون سنگوپ های مختلف با تنفس شکمی صحیح تر و زیباتر اجرا می شود.
در سبک هایی که در آن خواننده در هنگام خواندن دارای حرکات فیزیکی فراوانی هستند این تنفس بسیار مهم تر و دارای شرایط خاص دیگیری نیز می باشد.
لرزش های افقی و عمودی صدا اگر با این نوع تنفس انجام شود بسیار زیبا تر جلوه می کند و زحمت تنظیم کننده و صدابردار را هم برای حذف کردن خش ها و فالژی های صدا از بین می برد!!!
بالا بردن تمرکز بر تمپو و فرم صدا
کشف ظرفیت ها و استعداد های صدایی نهفته در هر فرد.
و بسیاری از موارد دیگر. . .
حالا فکر می کنم همه شما دوستان کاملا متوجه اهمیت و ضرورت این نوع تنفس شده اید.کسانی که از این نوع تنفس در هنگام خوانندگی استفاده نمی کنند تا حد بسیار زیادی از ظرفیت های صدایی خود استفاده نمی کنند.
حالا که با معنی و محاسن وضرورت استفاده از این نوع تنفس آگاه شدیم به تمرین هایی برای یادگیری این تنفس می پردازیم.
در ابتدا لازم می دانم که بگویم انتظار نداشته باشید از همیین روز های اول بتوانید این نوع تنفس را در خواندن آواز کاملا رعایت کنید و تنفس شکمی نیز نیاز به تمرین فراوان دارد.
روش های زیادی برای تنفس شکمی ارائه شده است، در اینجا کامل ترین و در عین حال ساده ترین روش یرای تمرین تنفس شکمی را به طور کامل توضیح می دهم.روش های دیگری چون خوابیدن بر روی صندلی به طوری که کمر بر روی صندلی و پاها بر روی زمین باشد، استفاده از اجسام سنگین و گذاشتن بر روی قفسه سینه، روش چمباتمه زدن، استفاده از نی و لوله نیز برای تنفس شکمی وجود دارد ولی هرکدام از این روش ها یا بسیار سخت هستند یا از لحاظ علمی دارای عوارض و مشکلاتی برای بدن هستند.ولی روشی که در زیر آمده مرسوم ترین نوع آن است که در تمامی دنیا مورد استفاده قرار می گیرد.شاید بعد از این روش استفاده از صندلی بدون دسته در حالت خوابیده بهترین روش باشد.
وضیح مرسوم ترین روش تمرین تنفس شکمی:
در حالت ایستاده به دیواری تکیه دهید به طوری که باسن،شانه ها و پشت کمر کاملا به دیوار بچسبد. دست های خود را برروی پهلوی خود گذاشته به طوری که در شکل نشان داده شده است. حال اقدام به تنفس کنید ولی برخلاف تنفس معمولی که قفسه پر از هوا می شود و باد می کند در اینجا شکم است که باد می کند و پر از هوا می شود.به عبارت دیگر هنرجو احساس می کند هوا به جای آن که به قفسه سینه برود داخل شکمش شده و به اصطلاح شکمش باد می کند.توجه داشته باشید که از لحاظ زیست شناسی و فیزیولوژی بدن در واقع اینگونه نیست ولی توضیح کامل آن نیز از حوصله خارج است ولی در همین حد نیز که متوجه شویم در هنگام تنفس شکمی به جای باد کردن قفسه سینه از هوا شکم را از هوا باد می کنیم، کافی است.
شما در هر بار تنفس فقط و فقط باید هوا را به شکم خود هدایت کنید.در هنگام بازدم نیز باید هوا را کاملا آهسته آهسته و با آرامش از بدن خارج کرد.
سعی کنید در هر دفعه تمرین در هنگام بازدم هوای خروجی را را آهسته تر از شکم خود خارج کنید.به عبارت ساده تر دم و بازدم شما مدت زمان بیشتری به طول انجامد.
در مراحل پیشرفته تر شکم به طور افقی باد می کند و در هنگام دم شکم فشار قابل توجه ای را به دستان وارد می کند.
بعد از مدتی تمرین هنرجو احساس می کند بدنش گنجایش بیشتری برای دریافت هوا پیدا کرده و این احساس هرچه جلوتر می رود قوی تر و ملموس تر می شود.بله این حس کاملا درست است و سند علمی نیز دارد. بدن با دادن انعطاف بیشتر به کیسه های هوایی که از جنسی تیوپ مانند(پروتئین های الاستیک) ساخته شده ،ظرفیت هواگیری را افزایش می دهد.