25-01-2012، 2:51
معلم پای تخته داد می زد
صورتش از خشم گلگون بود
و دستهایش به زیر پوششی از گرد پنهان ولی آخر كلاسی ها
لواشك بین هم تقسیم می كردند
یكی در گوشة دیگر جوانان را ورق می زد
دلم می سوخت به حال او که بی خود های و هوی می كرد
و با آن شور بی پایان
تساویهای جبری را نشان می داد
خطی خوانا به روی تخته ای كز ظلمتی تاریک چو قلب ظالمان و چهرة زندانیان تاریك وغمگین بود
تساوی را چنین بنوشت و بانگ سر داد
" یك با یک برابر است"
از میان جمع شاگردان یك نفر برخاست همیشه یك نفر باید به پا خیزد،
به آرامی سخن سرداد
تساوی اشتباهِ فاحش و محض است نگاه بچه ها ناگه به سویی خیره شد
معلم
مات بر جا ماند
و او پرسید
گر یك فرد انسان واحد یك بود آیا باز هم
یك با یک برابر بود ؟
سكوت مدهشی بود و سؤالی سخت
معلم خشمگین فریاد زد، آری !
برابر بود
صدایش قلب ها را لحظه ای لرزاند و او با پوزخندی گفت:
اگر یك فرد انسان واحد یك بود
آنكه زور زر به دامن داشت بالا بود
و آن كه قلبی پاك و دستی فاقد زر داشت
پایین بود
ااگر یک فرد انسان واحد یک بود
آن كه صورت نقره گون
چون قرص مَه می داشت
بالا بود
و آن سیه چرده كه می نالید
پایین بود.
اگر یك فرد انسان واحد یك بود ،
این تساوی زیر و رو می شد .
حال می پرسم یك اگر با یک برابر بود
نان و مال مفت خواران
از كجا آماده می گردید؟
یا چه كس دیوار چین ها را بنا می كرد ؟
یک اگر با یک برابر بود
پس که پشتش زیر بار فقر خم می شد ؟
یا چه كس آزادگان را در قفس می كرد؟
یك اگر با یك برابر بود
پس كه پشتش زیر بار فقر خم می شد؟
یا كه زیر ضربت شلاق له می گشت ؟
معلم ناله آسا گفت : بچه ها در جزوه های خویش بنویسید
یك با یك برابر نیست ....
