مهم نی هیچی اون‌قدر براش، عکسای تو چی میدونن؟
یه لبخند و یه سیب، رو به منظره، چیک
یا یه عکس پرسنلی، با یه پیرهنِ قرمزِ جیغ .
بودی از راه دور برام، موندی پای موندنام،
صدام شد مثل دوست برات، بودی دلیلِ بودنام
موندنی نیستن
یه نشیخند میزنیم چون که تصویر قهرمان ها تو ذهن ها شیکستنی نیستن
نپرسیدم برای چی رفتش
کاش بر نمیگشت
بحث میکردیم بس نمیکرد
نه ببین اون روزامون دیگه بر نمیگرده
باید رفت اون را دیگه بر نمیگرده
هرکی بگی تو با ما بده میریم بالاسرش
تو هر جمعی رفتیم کردیم اکیپو باحالترش
انقد معتاد همیم که نمیتونیم تموم کنیم یه فیلمو تا اخرش
شما که مام میهنو مالیدی زیر بغلت تا بو نگیری
شما که خوب هارو بد کردی
ما اون مرزهای پیچیده و درهم مغز تورو رد کردیم
...مرگ نمیترسم کنجکاوم ببینم بعدش چی میشه
اصلا..از کسی نمیترسم که خون از زخمش میچکه
از من..از من میترسم
از اه مادری که اشکش بریزه
هنوز هست غم توی دل یه لوتی
هنوز غلط میخوریم مثل یه قوطی
هنوز هست عشقای نافرجام
میاد واسه کمکت دست بگیره
فردا میخواد چند برابرشو پس بگیره
گریه هات واست همه واسه ریاست
دوستی که اهل گریه بود پیاز پوست میکند
دیگه خستم از خاطرات موندگارت
بدم میاد از اون نگاهت
برو نمیخوام برگردی پیشم
میریم رستوران بالا صده بیله مینموم
غذا فیلیپینی و نودل و فیله مینیون
با سس چیلی و لمون
دسرم کرم رولر
با یه بوردو که باهاش هم سن بوده
واسش ابسنت زوده