ﻭﺍﺳﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻫﺮ ﺗﺎﺯﻩ ﮐﺎﺭﯼ ﺩﯾﺲ ﺑﻬﻢ ﻣﯿﺪﺍﺩ ﭼﻮﻥ ﺻﺪﺍﻡ ﺍﮔﻪ ﺑﯿﺎﺩ ﺗﻮﯼ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﯽ*ﺍﺩ
ﻓﺎﺯﻡ ﮔﻨﮓ ﺍﯾﻦ ﺳﯿﺲ ﺑﻬﻢ ﻣﯿﺎﺩ ﻧﻤﯿﻨﺪﺍﺯﻥ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﯾﻪ ﺑﯿﺴﺖ ﺳﻨﺘﯽ ﭘﺎﺕ
ﻓﺎﺯ ﺭﻭﺷﻦ ﻓﮑﺮﯼ ﺍﯾﻨﺎ ﺧﻮﺷﻦ ﺟﺪﯼ ﺩﻭ ﺗﺎ ﻓﺤﺶ ﺑﺪﯼ ﻣﯿﺎﺩ ﺧﻮﺷﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻦ
ﺍﯾﻨﺎ ﺗﻮ ﺟﻮ ﻟﻔﻆ ﻗﻠﻤﻦ ﻣﯿﺒﺮﻣﺸﻮﻥ ﻣﻦ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺑﭽﻪ ﺑﻐﻠﻢ
ﺧﯿﻠﯽ ﻭﻗﺘﻪ ﺍﺯﻡ ﺩﻩ ﯾﮏ ﻋﻘﺒﻦ ﭘﺎﭘﯿﻮﻥ ﻣﯿﺸﻦ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﯾﻘﻢ ﺷن
نه اهلِ مُدارا نه اهلِ چشم پوشی ام
بفروشینم ده تایی بریزین
من همیشه جلو گاوا قرمز پوشیدم
من و سنگ عشقِ شیشه کرد
یه قلب دارم که باهاش حس نمیشه کرد...
دردام میمردم همیشه زنجیر سنگین تقدیرو
با یادش از پاهای زخمیم دراوردممم
میخوام روی مود بریم با هم ما
هر چی تووی دلت بودو بم بگی باز
هنوز یادمه همه خاطراتتو
نمیتونم بیارم کسیو جای تو ..
واسه حرف تازه تر که لازمم واسه رپ
یه سال و نیمه که دور از قافل از قافلم
حالا اینا بمونه واسه بعدعازمم باس برم
ﻣﺨﻢ ﭘﺮﯾﺪﻩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺭﻭﯼ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﺧﻮﺍﺑﻪ ﮐﺎﺭﺗﺎﻡ ﺩﺍﻏﻪ ﺩﯾﻠﺮ ﺑﺎﺯ ﺁﺱ ﺩﺍﺩﻩ
ﺁ ﻣﻐﺰﻡ ﻣﺜﻞ ﭘﺎﺭﮐﻪ ﺗﺎﺏ ﺩﺍﺭﻩ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺧﻂ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﺍﺭﻩ
ﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺗﻦ ﺻﺪﺍﺕ ﺁﺧﻪ ﻣﯿﮕﻪ ﮔﺮﻡ ﺷﺪﻩ ﭼﻮﻥ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺻﺪﺍﻡ ﺩﺍﻏﻪ
همونی که ساعت 12 تعطیل
عمو که این گیر بده بدبختی
نمیتونی بنویسی مثنوی
یکی از اونا بریم
ببین بودی همدمم
هرچی خوبی منم بدم
چون همه تو این شهر بدن
نگاه میکنم کفشامو پام میکنم
بعدم درو وا میکنم میزنم بیرون مردمم نگام
من هنوز همونم همون
عوض اونایی شدن که نموندن پهلوم