28-04-2020، 1:11
من، در تمام طول زندگیم، سعی کردم زمانو به دو بخش همه چیزو باهم داشتن و بیخیال همه چی شدن، تقسیم کنم.اره..
این سردرگمی ، تمام ذهنمو پر از رنگ فقط آبی میکنه(ناراحتم میکنه)
تنفر از خودم و غرور تو قلبم زندگی میکنن
منی که پر از رویام رشد میکنم. تمام رویاهام به حقیقت پیوستن ولی
همزمان که زندگی میکنم به این فکر میکنم که شاید بهتر باشه رویاها، رویا بمونن.
امیدوارم پرشم، به سقوط منتهی نشه
باور کن اعتقاداتت، تلاش هات و حرص و طمع هات زشت نیستن
حتی اگه سپیده دم قبل از طلوع، تاریک‌ترین تاریکی باشه
هیچوقت فراموش نکن ستاره هایی که آرزوشونو داشتی فقط میتونن تو تاریکی بدرخشن
من، در تمام طول زندگیم، سعی کردم زمانو به دو بخش همه چیزو باهم داشتن و بیخیال همه چی شدن، تقسیم کنم.اره..
کنجکاوم ببینم چی ذخیره مونده
اگه دیگه دوسش ندارم…
بین همه شو داشتن و بیخیال همهش شدن گیر کردم. آره…
هاه… بعضی وقتا از خودم میپرسم مسیری که توش قدم گذاشتم راه درستیه یا نه
که اگه بدون هیچ ضرر و صدمه ای تا اخر این تونل بدوم، تهش چیز دیگه ای هم هست؟
این راه درسته؟
صادقانه بگم. این با آینده ای که ارزوشو داشتم فرق میکنه
دیگه مهم نیست. الان دیگه دووم اوردن مهمه. مهم نیس چقدر و چطوری
آره آره. ممکنه با چیزی که براش آرزو کردی متفاوت باشه
چیزایی که بخاطرشون زندگی میکنی، چیزایی که دوسشون داری ممکنه عوض شن
درسته. درسته. درسته.
حالا قراره حرکت کنی نه؟
برای به تعویق انداختن چیزا، هنوز جوونیم
پس بگو. قراره چیکار کنی؟
من، در تمام طول زندگیم، سعی کردم زمانو به دو بخش همه چیزو باهم داشتن و بیخیال همه چی شدن، تقسیم کنم.اره..
کنجکاوم ببینم چی ذخیره مونده
اگه دیگه دوسش ندارم…
بین همه شو داشتن و بیخیال همه ش شدن گیر کردم. آره…