دانش دیوانگیست
دیوانگی به عشق
عشق به دانش
و دانش به سرنوشت
دیوانه ی تو کجا و من کجا
دیوانه ها همدیگر را تا ببینند خوشحال میشوند
دیوانه نزد تو آید نگو دیوانه ام من
بگو عاشق تویی عاشق
کو دل عاشق
دیونه ام مکن ای کفتر کاکل به سر
ديوانه اي را گفتند چرا ميخندي
گفت بر حال عاشقي كه هزار بار
ازكنارمعشوقش رد شد
ولي اورا نديد!!
نهفته است در دلم شوق هزاران دیوانگی..
ولی گرفتار این جماعت زیادی عاقلم
بگذار بیاید باد
پر دهد از ذهنم
پرنده خیالت را .
بگذار برود از یادم
صدای خنده های تو
در هجمه ی باد .
بگذار نبارد باز
ابر نگاه تو
بر کویر خشک باور من .
بگذار بیاید باد
تا همه ی دیوانگی ام
پیراهنی شود و
بر بند رختی تاب بگیرد.
بگذار بیاید باد
چاره ای کو بهتر از دیوانگی…
مولانا