دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد
ابری که در بیابان بر تشنه‌ای ببارد
ای بوی آشنایی دانستم از کجایی
پیغام وصل جانان پیوند روح دارد ..
در شبي پر ستاره و آرام دختري در عذاب مي ميرد
دختري در عذاب تنهايي غرق در التهاب مي ميرد
دلدار که گفتا به توام دل نگران است
گو می رسم اینک به سلامت نگران باش
خون شد دلم از حسرت ان لعل روان بخش
اي درج محبت به همان مهر و نشان باش ..
شراب لعل و جای امن و یار مهربان ساقی
دلا کی بِه شود حالت اگر اکنون نخواهد شد؟
دنيا به روي سينه ي من دست رد گذاشت
بر هر چه آرزو به دلم بود سد گذاشت
تو شبی به انتظاری ننشسته ای چه دانی
که چه شب گذشت بر منتظران ناشکیبت
تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه
همه خفتند به غیر از من و پروانه و شمع
قصه ما دو سه دیوانه دراز است هنوز
زمین شناس حقیری تورا رصد می کرد
به تو ستاره خوبم نگاهِ بد می کرد
کنارت ای گل زیبا شکسته شد کمرم
کسی که محو تو میشد مرا لگد میکرد
دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد
جز غم که هزار آفرین بر غم باد