05-10-2021، 16:42
گاهی میزنم پرسه تنها توو بلوک
این خمِ اخم سکوتش نمیده ضعف بروز
خیلی وقته هر شب میکنم از صفر شروع
تا خواب بزنه به سرم ، بپرم توو روز
بی تن بی پا توو مردابِ وجدانمم من چی شدم
چه انتظاری داری؟
بنی آدم همیزاد کجه لبش داغ و شقِ کلش
میکنه درد واسه دردسر توو برج اول الی آخر
با هر کی بیای تخ* چپم
من روحم آماده ی رفتنه که پُر صفم
نداره ترس منی نیست باکی از سفر
شرط میبندم بهتره برزخ از این جفنگ
ببین واژه هام میکنن ، روحو درگیر
شما کفتارا دورِ رپ همتون دوره گردین
دو سه تایی دور میزنین دورِ رپ میگردین
اَ هیپ هاپ بویی نبردین یه مشت حباب سطحی
واسه ادامه نداره ارزش هزاری وقت
همش توو فکرم شاید هم باید یه کاری کرد
گاهی نه میشه ساخت نه میشه بخشید
گاهی صلح حیاتش بنده به برقِ شمشیر
پی هم دغدغه کلی گشتیم
گُم تر اَ قبلاً به خونه برگشتیم
امیدواری این توهمو ترجیح میدیم
چون نه میشه ساخت نه میشه بخشید
آدم عادی دنبالِ فقریم
دست از پا دراز تر ، غرق شده کشتی
گاهی صلح حیاتش بنده به برقِ شمشیر
جنگی نابرابره ولی نباید ترسید
مشاهده مطالب بیشتر در کانال تلگرام ما
از هیچی ، هیچ جا هیچوقت هیچکس
من مسافر زمانم اما قطارم دیر کرد
بلیطم باطل ، دست از پا دراز تر دوباره پام
ثابت سینه سپر ، مشتم مبارز
بهم بگو اشتباهه
صد بار زاده شم از اول میرمش دوباره
میگمش توو بوق و کَرنا پنبه ی گوشتو بردار
عادت کن به رپم که بهتره از اینهمه سرسام
ترسام ، ترسام ، سراغِ من میان توو پست ترین بلندا
کابوسای مرگ یا رویاهای منتهی به فردا
دست از سرم بردار
من میخوام تنها توو بلوکم راه برم
تک تکِ لحظه هاشو توو خاطرم جا بدم
به خودم میگم صحنه باشه حق منه
جای من به پشتِ پردش
نمیرزه که همشون جاک*شن
من خودمو نمیشناسم و توو این سوال غرقم
این مردم اصاً دنبالِ خودشون میگردن؟
همه اَ یکی یه چی میخوان من بهتر اَ خودم میشم
هر روزی هم برم خوشم که دیگه خرد نمیشم
هی دوست ، بشنو صدامو اَ پنجره اتاقم هر روز
این کفترا که دَم پرن شعرامو از حفظن
توو گوش شهر میزنم با پروازِ بی علت
پی هم دغدغه کلی گشتن
گم تر اَ قبلا به خونه برگشتن
از این شهر بارِ حجرت بستن
چون نه میشه بسازن نه که ببخشن
دست از پا دراز تر غرق شده کشتی
زیرِ آسمون آلوده دنبالِ فقریم
گاهی صلح حیاتش بنده به برقِ شمشیر
جنگی نابرابره ولی نباید ترسید
اَ کندن اَ بقیه بکَن
کسی بهت چرت گفت تو چرت نگو بگذر
تا مقصد این ردِ پا رو حفظم
دووم بیار لعنتی شده فکر و ذکرم
دو روزی چند بار پُر میشه چشمم
توو این فکرم همیشه در حالِ کشتم
میوه هاش ارزونیِ یاغی های عاشق
که اشک دوای دردِ هر چی نوشتم
من ، نمیفته جسدم
تا موریانه نخوره عصامو از وزنِ خودم سیرم
هدفم اینه بمالم پوز به خاک
انتقام هر کی مرده رو اَ زنده ها بگیرم
من هیپ هاپم که سرش درد میکنه
هر شب با شعر و صداش خودشو سرد میکنه
فقط گاهی واسه مبارزه گرم میکنه
زبونش تیزه بالتو پَر میکنه
این خمِ اخم سکوتش نمیده ضعف بروز
خیلی وقته هر شب میکنم از صفر شروع
تا خواب بزنه به سرم ، بپرم توو روز
بی تن بی پا توو مردابِ وجدانمم من چی شدم
چه انتظاری داری؟
بنی آدم همیزاد کجه لبش داغ و شقِ کلش
میکنه درد واسه دردسر توو برج اول الی آخر
با هر کی بیای تخ* چپم
من روحم آماده ی رفتنه که پُر صفم
نداره ترس منی نیست باکی از سفر
شرط میبندم بهتره برزخ از این جفنگ
ببین واژه هام میکنن ، روحو درگیر
شما کفتارا دورِ رپ همتون دوره گردین
دو سه تایی دور میزنین دورِ رپ میگردین
اَ هیپ هاپ بویی نبردین یه مشت حباب سطحی
واسه ادامه نداره ارزش هزاری وقت
همش توو فکرم شاید هم باید یه کاری کرد
گاهی نه میشه ساخت نه میشه بخشید
گاهی صلح حیاتش بنده به برقِ شمشیر
پی هم دغدغه کلی گشتیم
گُم تر اَ قبلاً به خونه برگشتیم
امیدواری این توهمو ترجیح میدیم
چون نه میشه ساخت نه میشه بخشید
آدم عادی دنبالِ فقریم
دست از پا دراز تر ، غرق شده کشتی
گاهی صلح حیاتش بنده به برقِ شمشیر
جنگی نابرابره ولی نباید ترسید
مشاهده مطالب بیشتر در کانال تلگرام ما
از هیچی ، هیچ جا هیچوقت هیچکس
من مسافر زمانم اما قطارم دیر کرد
بلیطم باطل ، دست از پا دراز تر دوباره پام
ثابت سینه سپر ، مشتم مبارز
بهم بگو اشتباهه
صد بار زاده شم از اول میرمش دوباره
میگمش توو بوق و کَرنا پنبه ی گوشتو بردار
عادت کن به رپم که بهتره از اینهمه سرسام
ترسام ، ترسام ، سراغِ من میان توو پست ترین بلندا
کابوسای مرگ یا رویاهای منتهی به فردا
دست از سرم بردار
من میخوام تنها توو بلوکم راه برم
تک تکِ لحظه هاشو توو خاطرم جا بدم
به خودم میگم صحنه باشه حق منه
جای من به پشتِ پردش
نمیرزه که همشون جاک*شن
من خودمو نمیشناسم و توو این سوال غرقم
این مردم اصاً دنبالِ خودشون میگردن؟
همه اَ یکی یه چی میخوان من بهتر اَ خودم میشم
هر روزی هم برم خوشم که دیگه خرد نمیشم
هی دوست ، بشنو صدامو اَ پنجره اتاقم هر روز
این کفترا که دَم پرن شعرامو از حفظن
توو گوش شهر میزنم با پروازِ بی علت
پی هم دغدغه کلی گشتن
گم تر اَ قبلا به خونه برگشتن
از این شهر بارِ حجرت بستن
چون نه میشه بسازن نه که ببخشن
دست از پا دراز تر غرق شده کشتی
زیرِ آسمون آلوده دنبالِ فقریم
گاهی صلح حیاتش بنده به برقِ شمشیر
جنگی نابرابره ولی نباید ترسید
اَ کندن اَ بقیه بکَن
کسی بهت چرت گفت تو چرت نگو بگذر
تا مقصد این ردِ پا رو حفظم
دووم بیار لعنتی شده فکر و ذکرم
دو روزی چند بار پُر میشه چشمم
توو این فکرم همیشه در حالِ کشتم
میوه هاش ارزونیِ یاغی های عاشق
که اشک دوای دردِ هر چی نوشتم
من ، نمیفته جسدم
تا موریانه نخوره عصامو از وزنِ خودم سیرم
هدفم اینه بمالم پوز به خاک
انتقام هر کی مرده رو اَ زنده ها بگیرم
من هیپ هاپم که سرش درد میکنه
هر شب با شعر و صداش خودشو سرد میکنه
فقط گاهی واسه مبارزه گرم میکنه
زبونش تیزه بالتو پَر میکنه