یه روز میاد که میرسه آوازم به گوشت
ببین پسر من همیشه آمدم یه گوشه
بشینمو بنویسم از کوچه ، از خودم
من رابط خیابونو گوش مردمم
رپه فارسی منو می خواد زوده بس کنم
مهم هم نیست که فقط با تو باشه
بدی هات خوبی هات رو از یادم برد
چه شب هایی که از دوری تو سخت خوابم برد
کارهای زشتت آبروم رو جلو عالم برد
درویش واسمه سمبل مردی درگیر نمیشم با هر چه پستی
تصمیم دارم تو هر سه دنیا تصویری بسازم که هرگز نره از یاد
دوســــــــــــــت دارم خــیلی..
اینو میدونم که خیلی گله داری ازم
داری خاطراتی گریه داری ازم
هرکاری بکنمو هرچقدرم بهت من محبت کنم
مشتی خوشیا واسه تو چیزی واسه ما کم نیست
اگه همیشه ساکتم نیست از سر ترس که
میگم اصل مطلب و دیگه نمی رم طفره
همیشه حق باتو بود و این و تازه فهمیدم
که این منم که الکی به تو فاز بد میدم و
حق میدم که ازم بدت بیاد و
بخوای نپلکم دور و ورت زیاد
بد باهاش حرف میزدم مصلحت بود
مشکلا برطرف بود. در حد توانم
بهش یاد دادم در حد سوادم
که اگه خیلی ها برنده نباشن
ولی پیروزن، خسته نباشن
نبودي ببيني تو نبودت چي كشيدم
آواره ي كوچه خيابونا شدم
عين بي خونه ها درست عين ديوونه ها
با خودم حرف مي زدم ميگفتم بر ميگرده مياد ميمونه پيشم
ما از اوناشیم که یه جورایی علاقه ی خاصی / به خیابون داریم و به علاوه ی پاسی
از شبو توی پارک محلیم / همش می شنویم اینو : پاس بده , من چی ؟
ما از اوناشیم که تو حالت عادی شاد / نیستیم , واسه همین به من نگو عادی باش
شايد طبق معمول با يه شيشه مارتيني مستي
يا با دوست پسرت داري توي پارتي مي رقصي