در خلوت دلم ، در همنشینی با غمها ببین که چگونه میریزد اشک از این چشمها
این چشمهای خیس ، همان چشمهاییست که تو خیره به آن بودی در لحظه دیدار
میفهمی معنای دلتنگ شدن را ، میفهمی معنی انتظار را؟
نه ! دلتنگی آن نیست که مرا اینگونه محکوم به سکوت کرده است
انتظار آن نیست که اینگونه مرا محکوم به بیقراری کرده است
خیالی نیست ، من همچنان با خیال تو سر میکنم پس بیخیال…
بگذار در حال خودم باشم ، بگذار همچنان من دیوانه دیوانه ات باشم
مزاحم خلوتم نشو ، اگر مرا میخواهی سد راه اشکهایم نشو….
بگذار آرام شوم ، بگذار هر چه غم در دلم انباشته ، خالی شود….
این همان راهیست که هم تو خواستی در آن باشی
و هم من خواستم تا آخرش با تو بمان
خیالی نیست ، من همچنان با خیال تو سر میکنم پس بیخیال…
بگذار در حال خودم باشم ، بگذار همچنان من دیوانه دیوانه ات باشم
مزاحم خلوتم نشو ، اگر مرا میخواهی سد راه اشکهایم نشو….
بگذار آرام شوم ، بگذار هر چه غم در دلم انباشته ، خالی شود….
این همان راهیست که هم تو خواستی در آن باشی
و هم من خواستم تا آخرش با تو بمان
چــقدر دزدیــدنِ نگــاه ِ تــو
از چشــمان ِ تــو
لــذت بخــش اســت!
گــویــی تیــله ای
از چشــمم بــه دلــم مــی افتــد!
بـــانـــو!
بــا مــردی کــه تیــله هــای
بسیــار دارد،
مــی آیــی؟
خودت را از کسی پس نگیر شاید این تنها چیزی باشه
که او دارد.
گاهی اوقات باید بگذری و بگذاری و بروی ….وقتی می مانی و تحمل می کنی ، از خودت یک احمق می سازی...صبر کن سهراب ! قایقت جا دارد؟آب را گل کردند چشم ها را بستند و چه با دل کردند …وای سهراب کجایی آخر ؟ … زخم ها بر دل عاشق کردن ، خون به چشمان شقایق کردند…ای سهراب کجایی که ببینی حالا دل خوش سیری چند ؟صبــــــــ ـــــــــر کن سهــــــــ ـــــــراب …!قایقت جا دارد؟ من را نیز با خود ببر ، اینجا عاشقی بین مردم مرده است .
مگر نگفتي من و تو ما ميشويم؟پس چرا حالا من اينقدر تنهاست؟
از كي تو رفت با او و شديد ما؟؟
ميبيني..
قصه عشقمان فاتحه دستور زبان را خوانده است..!
ممنون از تمامي دوستان كه لطف دارن و اسپم نميدن
کاش بودی و میفهمیدی وقت دلتنگی یک آه چه وزنی دارد!
لطفاهی نپرس دلتنگی چه معنی دارد؟!
دلتنگی معنی ندارد... درد دارد...
سیگار نمی کشید ..!
اما لبانش بوی سیگار می داد..!
خدا میداند از لبان چه کسی کام سنگینی گرفته بود..
مــــا قشنگـــ ترين ضميـــر ميشـــد :اگـر ميمانـــدي. . .
آﻧڪﮧ دٙستٙش را آنقٙدر ﻣۥﺣڪٙم گِرِﻓﺗﮧ اﮮ
دیروز عاشِقِ ﻣٙـ ـ ـטּ بود...
دٙستٙت را ﺧٙﺳﺗﮧ ﻧٙڪۥטּ!
ﻣۥﺣڪٙم یا آرام
فٙردا تو هٙم تٙنهاﻳﮯ...
ﮬـ ـ ـﮧ!!
دِلـم کـﮧ برایـَﭞ تَنگ مـﮯ شود
رو مـﮯ کـُنم بـِﮧ کاکتـُوس کِنار تاقچـﮧ
کاکـُتوس بـِﮧ نـَظرҐ شکل تـُوسـﭞ
بامـَزه و وحشتنـــاک
با هماטּ تیغ ها کـَمـﮯ اِحساساتم را مـﮯ خراشد
ولـﮯ مـَטּ مـﮯ خندم
آخر مــادرم مـﮯ گوید
شاید ایـטּ ماه کاکتوسـﭞ گـُل بدهد!!!