انجمن های تخصصی فلش خور

نسخه‌ی کامل: باروك
شما در حال مشاهده‌ی نسخه‌ی متنی این صفحه می‌باشید. مشاهده‌ی نسخه‌ی کامل با قالب بندی مناسب.
این دوره از نظر زمانی بین دوره رنسانس و دوره کلاسیک قرار دارد. این دوره را در موسیقی، به سه دورهٔ آغازین (۱۶۰۰-۱۶۴۰

)، میانی (۱۶۴۰-۱۶۸۰) و پایانی (۱۶۸۰-۱۷۵۰) تقسیم می*کنند. با این که امروزه آثار دورهٔ پایانی باروک معروف*ترین آثار این سبک هستند، اما دورهٔ آغازین، با موسیقی*دانانی چون مونته*وردی یکی از انقلابی*ترین دوره*های تاریخ موسیقی است.


در دورهٔ آغازین، موسیقی بر اساس متن*هایی بسیار پرشور و احساس نگاشته می*شد و تعجب*ای نیست که موسیقی*دانان

ایتالیایی آن زمان، اپرا را به وجود آوردند. در دورهٔ آغازین، آهنگ*سازان بافت هوموفونیک را بر بافت پلی*فونیک رنسانس ترجیح

دادند؛ هر چند در دورهٔ پایانی، بار دیگر موسیقی*دانان به پلی*فونی بازگشتند. آهنگ*سازان دورهٔ آغازین، دیسونانس*ها را با

آزادی بیش*تری به کار گرفتند. بر تضادهای صوتی نیز تأکید می*شد؛ حال آن که در رنسانس، سازها -اگر به کار گرفته

می*شدند- ملودی آوازخوان را مضاعف می*کردند (مشابه آن چه در اغلب موارد در موسیقی سنتی ایرانی شنیده می*شود)،

اما در دورهٔ آغازین باروک صداهای آوازی با خط*هایی کلودیک که ویژهٔ ساز به نگارش درآمده بود، همراهی می*شد.

در دورهٔ میانی باروک، سبک موسیقایی نویی که از ایتالیا نشأت گرفته بود، در تمام کشورهای اروپایی گسترش یافت. مدهای

قرون وسطایی یا کلیسایی، اندک اندک جای خود را به گام*های ماژور و مینور سپردند. دیگر ویژه*گی برجستهٔ باروک میانی،

اهمیت بی*سابقهٔ موسیقی سازی بود که در این میان، سازهای خانوادهٔ ویولن محبوب*ترین سازها بودند.

در دورهٔ پایانی، بسیاری از جنبه*های هارمونی پدید آمد. در این دوره، موسیقی سازی اهمیتی هم*پایهٔ موسیقی سازی

یافت. در این دوره، بار دیگر موسیقی پلی*فونیک اوج گرفت و آهنگ*سازی مانند یوهان سباستیان باخ، به اوج استادی در

این امر رسیدند.