21-08-2013، 5:33
همه خارش‌ها به راحتي از بين نمي‌روند، تقريبا 15 درصد افراد از خارش‌هاي طولاني و سخت رنج مي‌برند که در اثر بيماري‌ها و داروهاي خاص به وجود مي‌آيند.
براي مثال، بسياري از بيماران سرطاني در مقايسه با ساير داروهاي مسکن براي تحمل درد، مورفين را انتخاب مي‌کنند و غالبا با مصرف آن خارش در کل بدن خود را تجربه مي‌کنند.
درحال حاضر، محققان دريافتند که در بدن موش‌ها هورموني وجود دارد که احساس خارش توسط آن به نورون‌هاي نخاعي که پيام‌هاي مغزي را تقويت مي‌کند منتقل مي‌شود.
اين کشف مي‌تواند نقطه روشن در درمان افرادي باشد که به‌طور مزمن با وجود يک بيماري يا مصرف دارويي خاص به خارش مبتلا شده‌اند.
دانشمندان مدت طولاني مي‌دانستند که نورون‌هاي حساسي به نام TRPV1 وجود دارند که احساس خارش را به سلول‌هاي پوستي منتقل مي‌کنند، زيرا اين سلول‌ها به گرما و درد نيز واکنش نشان مي‌دهند.
هر چند مشخص نيست که آيا اين نورون‌ها به تنهايي به خارش واکنش نشان مي‌دهند يا خارش مانند يک درد کم بروز مي‌کند.
اين وضعيت پيشرفت درمان خارش را بدون آسيب رساندن به سيستم حسگرها با مشکل روبرو مي‌کند.
محققان با آناليز کردن مولکول‌هاي استخراج شده توسط سلول‌هاي TRPV1 به‌منظور ارزيابي همه موارد خارش‌زا، به‌طور تصادفي با گروه کوچکي از نورون‌ها مواجه شدند که پلي پپتيدهاي ناتريوريتيک بي (Nppb) را توليد مي‌کنند، هورموني که عملکرد قلب را تنظيم مي‌کند و همچنين مي‌تواند به عنوان انتقال دهنده عصبي عمل کند.
به‌طور طبيعي، اين ماده بي‌وقفه باعث خارش در بدن موش مي‌شود، اما موشي که تحت درمان بوده بعد از تزريق به سختي دچار خارش مي‌شود و نشان مي‌دهد که Nppb باعث بروز احساس خارش مي‌شود. در موش‌هاي تحت درمان هيچگونه سيستم حساس ديگري در اين رابطه پيدا نشد.
با اين وجود، درمان‌هاي جديد براي انسان‌ها که در برابر فعاليت Nppb ايمن باشد بسيار دور از دسترس است. هرچند، موش‌هاي متاثر از Nppb زندگي عادي را سپري مي‌کنند و زماني که محققان دريافت کننده‌ها را در نخاع از بين مي‌برند موش‌ها زودتر مي‌ميرند. اين اقدام براي انسان مي‌تواند خطرناک باشد. درماني که سيگنال‌هاي خارش را در سطح نخاع از بين مي‌برد، مي تواند يک شوک باشد.
براي مثال، بسياري از بيماران سرطاني در مقايسه با ساير داروهاي مسکن براي تحمل درد، مورفين را انتخاب مي‌کنند و غالبا با مصرف آن خارش در کل بدن خود را تجربه مي‌کنند.
درحال حاضر، محققان دريافتند که در بدن موش‌ها هورموني وجود دارد که احساس خارش توسط آن به نورون‌هاي نخاعي که پيام‌هاي مغزي را تقويت مي‌کند منتقل مي‌شود.
اين کشف مي‌تواند نقطه روشن در درمان افرادي باشد که به‌طور مزمن با وجود يک بيماري يا مصرف دارويي خاص به خارش مبتلا شده‌اند.
دانشمندان مدت طولاني مي‌دانستند که نورون‌هاي حساسي به نام TRPV1 وجود دارند که احساس خارش را به سلول‌هاي پوستي منتقل مي‌کنند، زيرا اين سلول‌ها به گرما و درد نيز واکنش نشان مي‌دهند.
هر چند مشخص نيست که آيا اين نورون‌ها به تنهايي به خارش واکنش نشان مي‌دهند يا خارش مانند يک درد کم بروز مي‌کند.
اين وضعيت پيشرفت درمان خارش را بدون آسيب رساندن به سيستم حسگرها با مشکل روبرو مي‌کند.
محققان با آناليز کردن مولکول‌هاي استخراج شده توسط سلول‌هاي TRPV1 به‌منظور ارزيابي همه موارد خارش‌زا، به‌طور تصادفي با گروه کوچکي از نورون‌ها مواجه شدند که پلي پپتيدهاي ناتريوريتيک بي (Nppb) را توليد مي‌کنند، هورموني که عملکرد قلب را تنظيم مي‌کند و همچنين مي‌تواند به عنوان انتقال دهنده عصبي عمل کند.
به‌طور طبيعي، اين ماده بي‌وقفه باعث خارش در بدن موش مي‌شود، اما موشي که تحت درمان بوده بعد از تزريق به سختي دچار خارش مي‌شود و نشان مي‌دهد که Nppb باعث بروز احساس خارش مي‌شود. در موش‌هاي تحت درمان هيچگونه سيستم حساس ديگري در اين رابطه پيدا نشد.
با اين وجود، درمان‌هاي جديد براي انسان‌ها که در برابر فعاليت Nppb ايمن باشد بسيار دور از دسترس است. هرچند، موش‌هاي متاثر از Nppb زندگي عادي را سپري مي‌کنند و زماني که محققان دريافت کننده‌ها را در نخاع از بين مي‌برند موش‌ها زودتر مي‌ميرند. اين اقدام براي انسان مي‌تواند خطرناک باشد. درماني که سيگنال‌هاي خارش را در سطح نخاع از بين مي‌برد، مي تواند يک شوک باشد.