30-08-2013، 22:17
نقد فیلم زنان ونوسی، مردان مریخی
فیلمی که به ظاهر به تفاوت های بین زن و مرد می پردازد اما نگاهی تحقیرانه و غیر واقع بینانه به جنس زن دارد.
البته این فیلم زیاد هم جدید نیست اما من به تازگی این فیلمی که واقعن جای تاسف داره رو دیدم و فکر میکنم نقد ان خالی از لطف نیست
گویا فقط قصد و نیت این فیلم خرد و کوچک نشان دادن شخصیت و تفکر زنان است. در این فیلم زنان زیادی به نمایش گذاشته می شود (البته سعی شده از زنان زیبا استفاده شود) و خیلی هاشان تقریبا هیچ نقشی را ایفا نمی کنند و فقط حضور فیزیکی دارندو فقط به عنوان عروسک استفاده میشوند !
مثلا در این فیلم زن اول قهرمان داستان(بهاره رهنما) سه خواهر دارد (خواهران آرایش کرده و به ظاهر خوشگل!) اما فقط ما تصویر خواهرانش را می بینیم ولی هیچگونه نقشی ندارند. پس چه نیازی به وجود این خواهران است؟! ناگفته نماند مادر ایشان هم با وجود سن بالا با آرایشی غلیظ دیده می شود! همه زنانی که در این فیلم نشان داده می شوند فقط به ظاهر خود اهمیت میدهند. در این فیلم هیچ زنی بدون آرایش یا با آرایش ملایم دیده نمی شود! در این فیلم هیچ زنی شاغل نیست! هیچ زنی ورزشکار نیست! هیچ زنی دانشجو نیست! زنان این فیلم وقتی دور هم جمع می شوند در موضوعات خاله زنک و بی اهمیت مثل غیبت کردن، پز دادن و کلاس گذاشتن برای همدیگر صحبت می کنند و تنها کار مفیدشان خوش گذرانی، پرداختن به تفریحات، خرید کردن، آرایشگاه رفتن و پول خرج کردن است.
کلا خاله بازی !بگذریم. اما نقد دوم: قهرمان داستان (امین حیایی) پس از اینکه فکر میکند همسرش فوت شده دوباره ازدواج میکند. و از اینجا وارد فصل جدیدی از فیلم می شویم. همسر دوم مرد (شیلا خداداد) هربار که شوهرش به خانه برمی گردد با یک چهره جدید ظاهر می شود و خودش را برای او مهیا میکند؛ گویا زن فقط از لحاظ جسمی ارزش دارد !و اما پس از زنده شدن زن اول، زن اول خودش را تا حد یک کنیز و برده پایین می آورد! ابتدا شوهرش را تهدید می کند سپس التماس می کند. گویا خیانت شوهرش به هیچ عنوان او را ناراحت و دلگیر نکرده که اینچنین برای زندگی دوباره اصرار میکند! حتی حاضر می شود با حضور زن دیگری در زندگیش کنار بیاید و به اصطلاح با هوو در یک خانه زندگی کند. درحالیکه در ابتدای فیلم این زن بسیار مقتدر و مغرور بود اما چه شده است که شخصیتش یک دوران 180 درجه ای می خورد؟! هیچکدام از دو زن از زندگی با فرد سومی ناراحت نمی شوند و به راحتی با خیانت شوهر کنار می آیند. در این فیلم خیانت شوهر اصلا عمل قبیحی به شمار نمی آید و چند همسری یک امر عادی به حساب می آید! هیچ کس بجز پدرِ زنِ دوم، اعتراض نمیکند!(حتی مادر و خواهرانِ زن اول!) حتی وقتی که شوهر می خواهد قرعه کشی کند و با یکی از زنانش بخوابد و قرعه بنام زن اول می افتد، زن دوم(که ظاهرا اهل مطالعه است) احساس هیچگونه ناراحتی نمی کند و می نشیند فیلم تماشا میکند!!! در حالیکه باید در این شرایط آتش بگیرد و نتواند تحمل کند و زندگی با چنین مردی را رها کند.
این زنان(به ظاهر روشنفکر) آنچنان به زندگی سه نفره چسبیده اند که در نهایت در آخر فیلم می بینیم که این مرد است که از دست زنانش فرار می کند! و فیلم با این جمله ی مرد تمام می شود: «هیچ راهی برای فرار از زنها وجود ندارد!!!!!!!!!»
هدف از گفتن این جمله و ساخت این فیلم چه بود؟! غیر از اینکه زنها موجودات ضعیف و وابسته ای هستند؟! خودتان قضاوت کنید...
I am a woman not a toy!
فیلمی که به ظاهر به تفاوت های بین زن و مرد می پردازد اما نگاهی تحقیرانه و غیر واقع بینانه به جنس زن دارد.
البته این فیلم زیاد هم جدید نیست اما من به تازگی این فیلمی که واقعن جای تاسف داره رو دیدم و فکر میکنم نقد ان خالی از لطف نیست
گویا فقط قصد و نیت این فیلم خرد و کوچک نشان دادن شخصیت و تفکر زنان است. در این فیلم زنان زیادی به نمایش گذاشته می شود (البته سعی شده از زنان زیبا استفاده شود) و خیلی هاشان تقریبا هیچ نقشی را ایفا نمی کنند و فقط حضور فیزیکی دارندو فقط به عنوان عروسک استفاده میشوند !
مثلا در این فیلم زن اول قهرمان داستان(بهاره رهنما) سه خواهر دارد (خواهران آرایش کرده و به ظاهر خوشگل!) اما فقط ما تصویر خواهرانش را می بینیم ولی هیچگونه نقشی ندارند. پس چه نیازی به وجود این خواهران است؟! ناگفته نماند مادر ایشان هم با وجود سن بالا با آرایشی غلیظ دیده می شود! همه زنانی که در این فیلم نشان داده می شوند فقط به ظاهر خود اهمیت میدهند. در این فیلم هیچ زنی بدون آرایش یا با آرایش ملایم دیده نمی شود! در این فیلم هیچ زنی شاغل نیست! هیچ زنی ورزشکار نیست! هیچ زنی دانشجو نیست! زنان این فیلم وقتی دور هم جمع می شوند در موضوعات خاله زنک و بی اهمیت مثل غیبت کردن، پز دادن و کلاس گذاشتن برای همدیگر صحبت می کنند و تنها کار مفیدشان خوش گذرانی، پرداختن به تفریحات، خرید کردن، آرایشگاه رفتن و پول خرج کردن است.
کلا خاله بازی !بگذریم. اما نقد دوم: قهرمان داستان (امین حیایی) پس از اینکه فکر میکند همسرش فوت شده دوباره ازدواج میکند. و از اینجا وارد فصل جدیدی از فیلم می شویم. همسر دوم مرد (شیلا خداداد) هربار که شوهرش به خانه برمی گردد با یک چهره جدید ظاهر می شود و خودش را برای او مهیا میکند؛ گویا زن فقط از لحاظ جسمی ارزش دارد !و اما پس از زنده شدن زن اول، زن اول خودش را تا حد یک کنیز و برده پایین می آورد! ابتدا شوهرش را تهدید می کند سپس التماس می کند. گویا خیانت شوهرش به هیچ عنوان او را ناراحت و دلگیر نکرده که اینچنین برای زندگی دوباره اصرار میکند! حتی حاضر می شود با حضور زن دیگری در زندگیش کنار بیاید و به اصطلاح با هوو در یک خانه زندگی کند. درحالیکه در ابتدای فیلم این زن بسیار مقتدر و مغرور بود اما چه شده است که شخصیتش یک دوران 180 درجه ای می خورد؟! هیچکدام از دو زن از زندگی با فرد سومی ناراحت نمی شوند و به راحتی با خیانت شوهر کنار می آیند. در این فیلم خیانت شوهر اصلا عمل قبیحی به شمار نمی آید و چند همسری یک امر عادی به حساب می آید! هیچ کس بجز پدرِ زنِ دوم، اعتراض نمیکند!(حتی مادر و خواهرانِ زن اول!) حتی وقتی که شوهر می خواهد قرعه کشی کند و با یکی از زنانش بخوابد و قرعه بنام زن اول می افتد، زن دوم(که ظاهرا اهل مطالعه است) احساس هیچگونه ناراحتی نمی کند و می نشیند فیلم تماشا میکند!!! در حالیکه باید در این شرایط آتش بگیرد و نتواند تحمل کند و زندگی با چنین مردی را رها کند.
این زنان(به ظاهر روشنفکر) آنچنان به زندگی سه نفره چسبیده اند که در نهایت در آخر فیلم می بینیم که این مرد است که از دست زنانش فرار می کند! و فیلم با این جمله ی مرد تمام می شود: «هیچ راهی برای فرار از زنها وجود ندارد!!!!!!!!!»
هدف از گفتن این جمله و ساخت این فیلم چه بود؟! غیر از اینکه زنها موجودات ضعیف و وابسته ای هستند؟! خودتان قضاوت کنید...
I am a woman not a toy!