12-09-2013، 17:21
سی و هفت درد و عیب اساسی ما ایرانیان که هیچوقت درمان نشد..!
صادق هدایت در کتاب بوف کور خود می نویسد .. در زندگی درد هایی است که روح انسان را از درون مثل خوره می خورند و می زدایند،این درد ها را نه می شود به کسی گفت و نه می توان جایی بیان کرد..!
به قسمتی از درد های اجتماعی ما ایرانیان توجه کنید:
- اکثر ما ایرانی ها تخیل را به تفکر ترجیح می دهیم.
- اکثر مردم ما در هر شرایطی منافع شخصی خود را به منافع ملی ترجیح می دهیم.
- با طناب مفت حاضریم خود را دار بزنیم.
-به بدبینی بیش از خوش بینی تمایل داریم.
- بیشتر نواقص را می بینیم اما در رفع انها هیچ اقدامی نمی کنیم.
- در هر کاری اظهار فضل می کنیم ولی از گفتن نمی دانم شرم داریم.
- کلمه من را بیش از ما به کار می بریم.
- غالبا مهارت را به دانش ترجیح می دهیم.
- بیشتر در گذشته به سر می بریم تا جایی که اینده را فراموش می کنیم.
- از دوراندیشی و برنامه ریزی عاجزیم و غالبا دچار روزمرگی و حل بحران هستیم.
- عقب افتادگی مان را به گردن دیگران و توطئه انها می اندازیم، ولی برای جبران ان قدمی بر نمی داریم.
- دائما دیگران را نصیحت می کنیم، ولی خودمان هرگز به انها عمل نمی کنیم.
- همیشه اخرین تصمیم را در دقیقه 90 می گیریم.
- غربی ها دانشمند و فیلسوف پرورش داده اند، ولی ما فقیه
-هنگامی که به هدف مان نمی رسیم، آن را به حساب سرنوشت و قسمت و بد بیاری می گذاریم، ولی هرگز به تجزیه تحلیل علل آن نمی پردازیم.
- غربی ها اطلاعات متعارف خود را روی شبکه اینترنت در دسترس عموم قرار می دهند، ولی ما آنها را برداشته و از همکارمان پنهان می کنیم.
- مرده هایمان را بیشتر از زنده هایمان احترام می گذاریم.
- غربی ها و بعضا دشمنان ما، ما را بهتر از خودمان می شناسند.
- در ایران کوزه گر از کوزه شکسته آب می خورد.
- همیشه برای ما مرغ همسایه غاز است.
- به هیچ وجه انتقاد پذیر نیستیم و فکر می کنیم که کسی که عیب ما را می گوید بدخواه ماست.
- چشم دیدن افراد برتر از خودمان را نداریم.
- به هنگام مدیریت در یک سازمان زور را به درایت ترجیح می دهیم.
- وقتی پای استدلالمان می لنگد با فریاد می خواهیم طرف مقابل را قانع کنیم.
-اعتقاد داریم که گربه را باید در حجله کشت.
- اکثرا رابطه را به ضابطه ترجیح می دهیم.
- تنبیه برایمان راحت تر از تشویق است.
- غالبا افراد چاپلوس بین ما ایرانیان موقعیت بهتری دارند.
- اول ساختمان را می سازیم بعد برای لوله کشی، کابل کشی و غیره صد ها جای آن را خراب می کنیم.
- وعده دادن و عمل نکردن به آن یک عادت عمومی برای همه ما شده است.
- قبل از قضاوت کردن نمی اندیشیم و بعد از آن حتی خود را سرزنش هم نمی کنیم.
- شانس و سرنوشت را برتر از اراده و خواست خود می دانیم.
__________________
پ.ن:به وازه ی اکثریت توجه کنید قصد و هدف این مطلب تو هین کردن یا به زیر سوال بردن ایرانیان گرامی نیست وفقط گوشه ای از تاسفه که این افکار تو جامعه ما ریشه کن نشده و هنوز وجود داره...
صادق هدایت در کتاب بوف کور خود می نویسد .. در زندگی درد هایی است که روح انسان را از درون مثل خوره می خورند و می زدایند،این درد ها را نه می شود به کسی گفت و نه می توان جایی بیان کرد..!
به قسمتی از درد های اجتماعی ما ایرانیان توجه کنید:
- اکثر ما ایرانی ها تخیل را به تفکر ترجیح می دهیم.
- اکثر مردم ما در هر شرایطی منافع شخصی خود را به منافع ملی ترجیح می دهیم.
- با طناب مفت حاضریم خود را دار بزنیم.
-به بدبینی بیش از خوش بینی تمایل داریم.
- بیشتر نواقص را می بینیم اما در رفع انها هیچ اقدامی نمی کنیم.
- در هر کاری اظهار فضل می کنیم ولی از گفتن نمی دانم شرم داریم.
- کلمه من را بیش از ما به کار می بریم.
- غالبا مهارت را به دانش ترجیح می دهیم.
- بیشتر در گذشته به سر می بریم تا جایی که اینده را فراموش می کنیم.
- از دوراندیشی و برنامه ریزی عاجزیم و غالبا دچار روزمرگی و حل بحران هستیم.
- عقب افتادگی مان را به گردن دیگران و توطئه انها می اندازیم، ولی برای جبران ان قدمی بر نمی داریم.
- دائما دیگران را نصیحت می کنیم، ولی خودمان هرگز به انها عمل نمی کنیم.
- همیشه اخرین تصمیم را در دقیقه 90 می گیریم.
- غربی ها دانشمند و فیلسوف پرورش داده اند، ولی ما فقیه
-هنگامی که به هدف مان نمی رسیم، آن را به حساب سرنوشت و قسمت و بد بیاری می گذاریم، ولی هرگز به تجزیه تحلیل علل آن نمی پردازیم.
- غربی ها اطلاعات متعارف خود را روی شبکه اینترنت در دسترس عموم قرار می دهند، ولی ما آنها را برداشته و از همکارمان پنهان می کنیم.
- مرده هایمان را بیشتر از زنده هایمان احترام می گذاریم.
- غربی ها و بعضا دشمنان ما، ما را بهتر از خودمان می شناسند.
- در ایران کوزه گر از کوزه شکسته آب می خورد.
- همیشه برای ما مرغ همسایه غاز است.
- به هیچ وجه انتقاد پذیر نیستیم و فکر می کنیم که کسی که عیب ما را می گوید بدخواه ماست.
- چشم دیدن افراد برتر از خودمان را نداریم.
- به هنگام مدیریت در یک سازمان زور را به درایت ترجیح می دهیم.
- وقتی پای استدلالمان می لنگد با فریاد می خواهیم طرف مقابل را قانع کنیم.
-اعتقاد داریم که گربه را باید در حجله کشت.
- اکثرا رابطه را به ضابطه ترجیح می دهیم.
- تنبیه برایمان راحت تر از تشویق است.
- غالبا افراد چاپلوس بین ما ایرانیان موقعیت بهتری دارند.
- اول ساختمان را می سازیم بعد برای لوله کشی، کابل کشی و غیره صد ها جای آن را خراب می کنیم.
- وعده دادن و عمل نکردن به آن یک عادت عمومی برای همه ما شده است.
- قبل از قضاوت کردن نمی اندیشیم و بعد از آن حتی خود را سرزنش هم نمی کنیم.
- شانس و سرنوشت را برتر از اراده و خواست خود می دانیم.
__________________
پ.ن:به وازه ی اکثریت توجه کنید قصد و هدف این مطلب تو هین کردن یا به زیر سوال بردن ایرانیان گرامی نیست وفقط گوشه ای از تاسفه که این افکار تو جامعه ما ریشه کن نشده و هنوز وجود داره...
