19-11-2013، 23:57
امیر تتلو:
خوب یکم درد‌و دل دارم تا آخرش بشینید بخونید لطفا ... روز جمعه که میشه دلم بدجوری میگیره
یاد آلبومی می‌‌افتم که چند سال زحمتشو کشیدم(زیر همکف) شب و روزمو گذاشتم پاش
اونوقت خیلی راحت شرکت EMA و آقای احسان آذیش پولشو بالا کشید یه قرونشم نداد...
یاد داداشی می‌‌افتم که چندین سال زحمتشو کشیدم تا بشه یه خواننده قوی همه چیزو یادش دادم
وقتی به هدفش رسید دیگه حال منم نمی‌پرسه ...
یاد رفیقی می‌‌افتم که غمو غصه هاش واسه من بود سگ دوش و تبلیغاتش پای من بود بعد تا شد کارگردان و معروف شد مارو یادش رفت...
یاد اون کسائی میفتم که با آهنگات تو غمشون گریه می‌کنن تو شادیشون میرقصن بعد که یه جا میبیننت میان میگن تو اسمت چی بود ؟؟؟؟
یاد اون روزایی می‌‌افتم که واقعا پول نداشتم پیشنهاد میشد برم تو عروسی بخونم
ولی با بی پولی میساختم و نمی‌رفتم بعد میومدم میدیدم زیر عکسم کامنت گذاشتن خالتور ...
یاد رفیقأیی میفتم که فقط دنبال اینن که باهات عکس بگیرن بزارن تو صفحهٔ فیس بوک ...
یاد کنسرتی می‌‌افتم که خواننده پیشکسوتمون عوض اینکه بیاد کمک کنه به من که تازه داشتم پا می‌گرفتم اومد گفت عکس این بچه قرتی و پاک کنین وگرنه من نمی‌خونم ...
یاد دوبی میفتم و غربتو تنهأییو گرماش و اتفاقهای بعد از برگشتن به ایران و یاد زندان....
یاد بابا میفتم که رفت ...
یاد جوونی و سوپر مارکت و جنس بردن در خونه اینو اون ...
یاد ویدئو هایی که هم باید زحمتشو بکشی هم باید خرجش کنی یه قرون که ازش در نمیاد هیچ تازه شبکه هم پخششون نمی‌کنه چون توش مدل دختر نداره و لوس آنجلسی نیست ...
یاد آهنگ هایی که خوندم هم شعرش هم ملودیش هم خرجش هم بدبختیش همش پای خودم بود بعد بخاطر پخش شدن تو شبکه آرمه آونگ زدم روش .....
یاد کنسرت مجانی واسه درومدن ویزا ...یاد اونایی که هیچ کودوم از اینرو نمیدوننو مسیج میدان برو بابا بچه سوسول با اون گوشوارهات ...
یاد خیلی چیزی دیگه که روم نمی‌شه بگم ...
روز جمعه ۱۰ِ صبح تازه بیدار شدم از خواب و میبینم عجب دنیای نامردیه بعد همهٔ اینا هنوز هیچی متعلق به خودم نیست
خوب یکم درد‌و دل دارم تا آخرش بشینید بخونید لطفا ... روز جمعه که میشه دلم بدجوری میگیره
یاد آلبومی می‌‌افتم که چند سال زحمتشو کشیدم(زیر همکف) شب و روزمو گذاشتم پاش
اونوقت خیلی راحت شرکت EMA و آقای احسان آذیش پولشو بالا کشید یه قرونشم نداد...
یاد داداشی می‌‌افتم که چندین سال زحمتشو کشیدم تا بشه یه خواننده قوی همه چیزو یادش دادم
وقتی به هدفش رسید دیگه حال منم نمی‌پرسه ...
یاد رفیقی می‌‌افتم که غمو غصه هاش واسه من بود سگ دوش و تبلیغاتش پای من بود بعد تا شد کارگردان و معروف شد مارو یادش رفت...
یاد اون کسائی میفتم که با آهنگات تو غمشون گریه می‌کنن تو شادیشون میرقصن بعد که یه جا میبیننت میان میگن تو اسمت چی بود ؟؟؟؟
یاد اون روزایی می‌‌افتم که واقعا پول نداشتم پیشنهاد میشد برم تو عروسی بخونم
ولی با بی پولی میساختم و نمی‌رفتم بعد میومدم میدیدم زیر عکسم کامنت گذاشتن خالتور ...
یاد رفیقأیی میفتم که فقط دنبال اینن که باهات عکس بگیرن بزارن تو صفحهٔ فیس بوک ...
یاد کنسرتی می‌‌افتم که خواننده پیشکسوتمون عوض اینکه بیاد کمک کنه به من که تازه داشتم پا می‌گرفتم اومد گفت عکس این بچه قرتی و پاک کنین وگرنه من نمی‌خونم ...
یاد دوبی میفتم و غربتو تنهأییو گرماش و اتفاقهای بعد از برگشتن به ایران و یاد زندان....
یاد بابا میفتم که رفت ...
یاد جوونی و سوپر مارکت و جنس بردن در خونه اینو اون ...
یاد ویدئو هایی که هم باید زحمتشو بکشی هم باید خرجش کنی یه قرون که ازش در نمیاد هیچ تازه شبکه هم پخششون نمی‌کنه چون توش مدل دختر نداره و لوس آنجلسی نیست ...
یاد آهنگ هایی که خوندم هم شعرش هم ملودیش هم خرجش هم بدبختیش همش پای خودم بود بعد بخاطر پخش شدن تو شبکه آرمه آونگ زدم روش .....
یاد کنسرت مجانی واسه درومدن ویزا ...یاد اونایی که هیچ کودوم از اینرو نمیدوننو مسیج میدان برو بابا بچه سوسول با اون گوشوارهات ...
یاد خیلی چیزی دیگه که روم نمی‌شه بگم ...
روز جمعه ۱۰ِ صبح تازه بیدار شدم از خواب و میبینم عجب دنیای نامردیه بعد همهٔ اینا هنوز هیچی متعلق به خودم نیست
