16-05-2012، 18:17
سوال مهم: اگر به شما بگویند که امسال آخرین سال حیات زمین است و دنیا در یکی از روزهای سال جاری به پایان می رسد، شما در این سال چکار خواهید کرد؟!
شهروند آسیب پذیر: از اول تا پانزدهم هر برج جلوی عابر بانک سر کوچه مان چادر می زنم و هر لحظه حسابم را چک می کنم تا اولین نفری باشم که به محض واریز یارانه ها، یارانه نقدی خود و خانوارم را دریافت کنم مبادا در فاصله زمانی واریز یارانه ها به حساب و مراجعه من جهت اخذ آن، دنیا به آخر برسد و به حقم نرسم و سرم کلاه برود!
پیر پسر عزب مانده: می روم یک ازدواج صوری با دختر یکی از اتباع بیگانه می کنم بعد هم با سند آن ازدواج صوری می روم بانک و وام ازدواج را می گیرم و با وام ازدواج به خواستگاری آن 4 دختری که بخاطر بی پولی ام من را با اردنگی از خانه شان بیرون پرت کردند می روم و همه آن ها را با هم می گیرم تا عقده از دل بگشایم!
سیاستمدار فرصت طلب: من به تمام وعده هایم عمل خواهم کرد. من تمام مشکلات را برطرف خواهم کرد. من فقر و تبعیض و بیکاری، موانع ازدواج و تحصیل، آلودگی هوا و ترافیک را برطرف می کنم. من دنیا را گلستان می کنم. من دنیا را که نابود شده با غلتک صاف کرده و آسفالت می نمایم و روی آن جاده دوطرفه می سازم. من دنیای بعدی را بجای گرد، مربع می سازم تا جایگاه همه برابر باشد. من...
آدم خسیس: یکروز که خیلی گرسنه باشم تنهایی به ساندویچی سر کوچه مان خواهم رفت و یک ساندویچ سوسیس بندری سفارش می دهم با تعداد نان استاندارد بدون 4تا نان اضافه تا برای اولین بار بتوانم مزه واقعی و ناب سوسیس را زیر دندان هایم احساس کنم و تازه اگر یقین پیدا کنم که لحظاتی بعد دنیا تمام می شود شاید یک نوشابه شیشه ای هم بخرم و تنهایی تا آخرش بخورم.
مرفه بی درد: کار خاصی انجام نمی دهم چون هرکار که می خواستم و عشقم می کشیده انجام دادم. عین روزهای سال های قبل آب پرتقالم را می خورم، در استخر خانه ام شنا می کنم، با خودروی لوکس و وارداتی ام در اتوبان دوردور می زنم، یکسری تفریحات سالم و ناسالم دیگر انجام می دهم تا دنیا تمام شود و از این تفریحات کسل کننده راحت شوم و برم کمی هم تفریحات آن دنیا را امتحان نمایم.
زمینخوار: تمام زمین های مردم که از ترس به آخر رسیدن دنیا به زیر قیمت می فروشند را از آن ها می خرم. دنیا را چه دیدی شاید تقدیر عوض شد و تمام شدن دنیا یک چند قرنی عقب افتاد آنوقت باز همان زمین ها را به دو برابر قیمت به صاحبانشان می فروشم و با سودی کلانی که کردم می روم کره ماه برای خودم زمین می خرم تا دفعه بعدی که دنیا خواست نابود شود یک تکه زمین در کره دیگری داشته باشم تا کار و کسبم را در آنجا ادامه دهم. به قول جد مرحومم:« زمین مَرد است » یعنی هیچوقت در خرید زمین ضرر نیست حتی اگر دنیا به آخر برسد...!
شهروند آسیب پذیر: از اول تا پانزدهم هر برج جلوی عابر بانک سر کوچه مان چادر می زنم و هر لحظه حسابم را چک می کنم تا اولین نفری باشم که به محض واریز یارانه ها، یارانه نقدی خود و خانوارم را دریافت کنم مبادا در فاصله زمانی واریز یارانه ها به حساب و مراجعه من جهت اخذ آن، دنیا به آخر برسد و به حقم نرسم و سرم کلاه برود!
پیر پسر عزب مانده: می روم یک ازدواج صوری با دختر یکی از اتباع بیگانه می کنم بعد هم با سند آن ازدواج صوری می روم بانک و وام ازدواج را می گیرم و با وام ازدواج به خواستگاری آن 4 دختری که بخاطر بی پولی ام من را با اردنگی از خانه شان بیرون پرت کردند می روم و همه آن ها را با هم می گیرم تا عقده از دل بگشایم!
سیاستمدار فرصت طلب: من به تمام وعده هایم عمل خواهم کرد. من تمام مشکلات را برطرف خواهم کرد. من فقر و تبعیض و بیکاری، موانع ازدواج و تحصیل، آلودگی هوا و ترافیک را برطرف می کنم. من دنیا را گلستان می کنم. من دنیا را که نابود شده با غلتک صاف کرده و آسفالت می نمایم و روی آن جاده دوطرفه می سازم. من دنیای بعدی را بجای گرد، مربع می سازم تا جایگاه همه برابر باشد. من...
آدم خسیس: یکروز که خیلی گرسنه باشم تنهایی به ساندویچی سر کوچه مان خواهم رفت و یک ساندویچ سوسیس بندری سفارش می دهم با تعداد نان استاندارد بدون 4تا نان اضافه تا برای اولین بار بتوانم مزه واقعی و ناب سوسیس را زیر دندان هایم احساس کنم و تازه اگر یقین پیدا کنم که لحظاتی بعد دنیا تمام می شود شاید یک نوشابه شیشه ای هم بخرم و تنهایی تا آخرش بخورم.
مرفه بی درد: کار خاصی انجام نمی دهم چون هرکار که می خواستم و عشقم می کشیده انجام دادم. عین روزهای سال های قبل آب پرتقالم را می خورم، در استخر خانه ام شنا می کنم، با خودروی لوکس و وارداتی ام در اتوبان دوردور می زنم، یکسری تفریحات سالم و ناسالم دیگر انجام می دهم تا دنیا تمام شود و از این تفریحات کسل کننده راحت شوم و برم کمی هم تفریحات آن دنیا را امتحان نمایم.
زمینخوار: تمام زمین های مردم که از ترس به آخر رسیدن دنیا به زیر قیمت می فروشند را از آن ها می خرم. دنیا را چه دیدی شاید تقدیر عوض شد و تمام شدن دنیا یک چند قرنی عقب افتاد آنوقت باز همان زمین ها را به دو برابر قیمت به صاحبانشان می فروشم و با سودی کلانی که کردم می روم کره ماه برای خودم زمین می خرم تا دفعه بعدی که دنیا خواست نابود شود یک تکه زمین در کره دیگری داشته باشم تا کار و کسبم را در آنجا ادامه دهم. به قول جد مرحومم:« زمین مَرد است » یعنی هیچوقت در خرید زمین ضرر نیست حتی اگر دنیا به آخر برسد...!
