24-12-2013، 19:07
تاریخچه باشگاه فوتبال آرسنال
باشگاه فوتبال آرسنال با نام باشگاه دیال اسکوئر در سال ۱۸۸۶ توسط کارگران کارخانه اسلحه سازی سلطنتی در منطقه وولویچ در جنوب شرقی لندن شروع به کار کرد و در مدت کوتاهی پس از آن به آرسنال سلطنتی تغییر نام داد. این باشگاه دوباره پس از تبدیل شدن به یک شرکت محدود در سال ۱۸۹۳ به آرسنال وولویچ تغییر نام داد. این باشگاه اولین عضو جنوبی لیگ فوتبال در سال ۱۸۹۳ میلادی بود که از لیگ دسته دوم شروع کرده و در سال ۱۹۰۴ میلادی به لیگ دسته اول راه یافت. انزوای جغرافیایی نسبی باشگاه منجر به جذب تماشاگران کمتر نسبت به باشگاههای دیگر و همچنین دچار شدن باشگاه به مشکلات مالی و ورشکسته شدن آن در سال ۱۹۱۰ شد، در این زمان باشگاه توسط دو تاجر به نامهای هنری نوریس و ویلیام هال خریداری شد. به دنبال این ماجرا، نوریس این باشگاه را به نقاط دیگر منتقل کرد و در سال ۱۹۱۳ بلافاصله پس از سقوط به دسته دوم، آنها به شمال لندن و ورزشگاه آرسنال در منطقه هایبوری بازگرداند؛ آنها در سال بعد «وولویچ» را از نام باشگاه خود حذف کردند. آرسنال در سال ۱۹۱۹ در مکان پنجم لیگ قرار گرفت.
در سال ۱۹۲۵ هربرت چاپمن به سمت مربیگری آرسنال منصوب شد. پیش از این چاپمن موفق به کسب دو قهرمانی پیاپی لیگ با تیم هادرسفیلد تاون در سالهای ۲۴−۱۹۲۳ و ۲۵−۱۹۲۴ شده بود. چاپمن اولین دوره موفقیت های بزرگ آرسنال را به ارمغان آورد. تاکتیکهای انقلابی و تمرینات او، همراه با خرید بازیکنان ستارهای مانند الکس جیمز و کلیف باستین، پایههای موفقیت باشگاه انگلیسی در دهه ۱۹۳۰ میلادی گذاشته شد. آرسنال تحت هدایت او چند قهرمانی بزرگ را به دست آورد، پیروزی در فینال جام حذفی فوتبال انگلستان در سال ۱۹۳۰ و سپس قهرمانی در لیگ در سالهای ۳۱−۱۹۳۰ و ۳۳−۱۹۳۲ که حاصل تلاش او بود.
چاپمن به طور ناگهانی بر اثر بیماری ذاتالریه در سال ۱۹۳۴ میلادی در گذشت، اما با این وجود جو شاو و جورج آلیسون موفقیت کاری چاپمن را ادامه دادند. تحت هدایت آنها، آرسنال موفق به کسب سه عنوان قهرمانی دیگر در سالهای ۳۴−۱۹۳۳، ۳۵−۱۹۳۴ و ۳۸−۱۹۳۷ و جام حذفی انگلستان در فصل ۳۶-۱۹۳۵ شدهاند. در پایان این دهه بهدلیل بازنشستگی بازیکنان کلیدی، از آرسنال موفقیتی دیده نشد و پس از مداخله انگلیس در جنگ جهانی دوم، فوتبال حرفهای در انگلستان به حالت تعلیق درآمد.
پس از جنگ، دوره دوم موفقیتهای آرسنال تحت نظر تام ویتاکر شروع شدهبود، که حاصل آن قهرمانی در لیگ در سالهای ۴۸−۱۹۴۷ و ۵۳−۱۹۵۲ و جام حذفی در سال ۱۹۵۰ میلادی بود. دارایی باشگاه بسیار کم شدهبود؛ آنها قادر به جذب بازیکن مانند بازیکنان دهه ۱۹۳۰ میلادی نبودند، نبودند، سطح باشگاه در بیشتر دهههای ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ در حد متوسط بود. حتی کاپیتان سابق انگلستان بیلی رایت به عنوان مربی جانشین باشگاه نتوانست در بین سالهای ۱۹۶۲ و ۱۹۶۶ به هیچ موفقیتی دست یابد.
در سال ۱۹۶۶ میلادی برتی می فیزیوتراپیست باشگاه به عنوان مربی آرسنال انتخاب شد. پس از ناکامی در دو دوره جام اتحادیه فوتبال انگلستان، آنها موفق به کسب اولین قهرمانی اروپایی خود در سال ۱۹۷۰−۱۹۶۹ در جام نمایشگاههای بین شهری شدند. این موفقیتها تا آنجا ادمه داشت که آنها برای اولین بار قهرمان هر دو جام لیگ و جام حذفی در فصل ۷۱−۱۹۷۰ شدند.اما موفقیتهای آرسنال کمتر تکرار شد، در فصل ۷۳−۱۹۷۲ به مقام نایب قهرمانی لیگ رسید، در سه فینال جام حذفی (۱۹۷۲،۱۹۷۸ و ۱۹۸۰) شکست خورد و در سال ۱۹۸۰ میلادی قهرمانی جام در جام اروپا را در ضربات پنالتی از دست داد. تنها موفقیت باشگاه در طول این زمان پیروزی ۳ بر ۲ برابر منچستر یونایتد در فینال جام حذفی در سال ۱۹۷۹ بود.
بازگشت بازیکن سابق آرسنال یعنی جورج گراهام به عنوان مربی در سال ۱۹۸۶ میلادی دوره سوم موفقیت را برای این باشگاه به ارمغان آورد. آرسنال در فصل ۸۷−۱۹۸۶ قهرمان جام اتحادیه شد. همچنین آرسنال قهرمان لیگ انگلستان در فصل ۸۹−۱۹۸۸ شد، این قهرمانی با گل لحظات آخر مایکل توماس در مقابل تیم لیورپول حاصل شد. گراهام قهرمانی دیگری را نیز در لیگ انگلیس(فصل ۹۱−۱۹۹۰) به دست آورد، این در حالی بود که تنها یک در یک بازی شکست خوردهبودند. در سال ۱۹۹۳ میلادی آرسنال قهرمان هر دو جام، حذفی و جام اتحادیه شد و جام در جام اروپا (۱۹۹۴) به مقام قهرمانی دست یافت. شهرت و اعتبار گراهام بعد اتهام رشوه دادن لکهدار شد و سرانجام وی در سال ۱۹۹۵ میلادی برکنار شد و بروس ریوچ به عنوان سرمربی انتخاب شد، وی تنها بعد از یک فصل حضور در آرسنال از این تیم کنار گذاشته شد.
در سپتامبر ۱۹۹۶ میلادی آرسن ونگر به عنوان مربی آرسنال منصوب شد. ونگر تاکتیکهای جدیدی را به ارمغان آورد، یک نظام آموزشی جدید و چند بازیکن خارجی که استعدادهای انگلیسی موجود را تکمیل میکردند را به این تیم آورد. آرسنال باز هم به طور همزمان در یک فصل (۹۸−۱۹۹۷) قهرمان لیگ برتر و قهرمان جام حذفی شد. علاوه بر این، به فینال جام یوفا در فصل ۲۰۰۰−۱۹۹۹ راه پیدا یافت اما در ضربات پنالتی مقابل تیم گالاتاسرای شکست خورد. در سالهای ۲۰۰۳ و ۲۰۰۵ قهرمان جام حذفی شدند و در لیگ برتر در فصل ۰۴−۲۰۰۳ قهرمانی را بدون باخت حتی در یک بازی به دست آوردند. این باشگاه در ۴۹ بازی لیگ در آن فصل شکست نخورد که یک رکورد ملی به حساب میآید.
آرسنال در یازده فصل اول حضور ونگر، هشت فصل در رتبههای اول یا دوم قرار میگرفت، اگرچه آنها در هیچ زمان قادر به حفظ عنوان خود نبودند. آنها در فصل ۱۱-۲۰۱۰ میلادی در رده چهارم لیگ برتر انگلستان قرار گرفتند. آرسنال در فصل ۰۶−۲۰۰۵ برای اولین بار به فینال لیگ قهرمانان اروپا صعود کرد اما با نتیجه ۲ بر ۱ مغلوب تیم بارسلونا شد. سرانجام در ژوئیه ۲۰۰۶، آنها پس از ۹۳ سال ورزشگاه هایبوری را ترک کردند و به ورزشگاه جدیدشان یعنی ورزشگاه امارات نقل مکان کردند.
- آرم و نماد باشگاه
در سال ۱۸۸۸ از اولین نماد آرسنال که شامل سه توپ جنگی بود که از بالا دیده میشد، استفاده شد. این نماد پس از انتقال باشگاه به هایبوری در سال ۱۹۱۳ میلادی تغییر کرد، نماد جدید تصویری یک توپ جنگی بود که به سمت شرق اشاره میکرد، این آرم تنها تا سال ۱۹۲۲ میلادی باقی ماند. نماد جدید باشگاه باز هم تصویر یک توپ جنگی بود که این بار به سمت غرب قرار گرفته بود، این نماد در سال ۱۹۲۵ انتخاب شد. در سال ۱۹۴۹ میلادی این باشگاه از آرم مدرن و متفاوت رونمایی کرد. در این آرم سه توپ جنگی زیر نام باشگاه به چشم میخورد. برای اولین بار، این نماد به صورت رنگی طراحی شده و شباهتهای زیادی با آرم فعلی باشگاه داشت.
از آنجا که تغییرهای زیادی بر روی آرم و نماد باشگاه صورت میگرفت، آرسنال از حق تکثیر آن ناتوان بود، و پس از ثبت نماد به عنوان یک علامت تجاری در یک نبرد طولانی مدت قانونی با یک تاجر خیابان محلی که کالاهای غیر رسمی آرسنال را به فروش میرساند به پیروزی رسید. باشگاه در سال ۲۰۰۲ آرم جدید خود که دارای مدرنتر و سبکی سادهتر بود را معرفی کرد. توپ جنگی بار دیگر به سمت شرق و نام باشگاه در بالای آن نوشته شدهاست. آرم جدید مورد انتقاد برخی از حامیان قرار گرفت؛ کانون هواداران مستقل آرسنال ادعا کرد که این باشگاه بسیاری از تاریخ و سنتهای آرسنال را با چنین طراحی نادیده گرفتهاست و در مورد این مسئله به درستی با طرفداران مشورت نشده است.
باشگاه آرسنال در فصل ۲۰۱۲−۲۰۱۱ برای ۱۲۵امین سالگرد خود آرم و نماد جدیدی را معرفی کرد که شامل نسخه اصلاح شده آرم فعلی است. آرم تماماً سفید است، که ۱۵ برگ بلوط در سمت راست و ۱۵ برگ بلوط در سمت چپ آرم قرار گرفتهاست و ۲۰۱۱ شعار «رو به جلو» در پایین آرم نوشته شده بود.
- رکوردهای باشگاه آرسنال
در بیشتر تاریخ آرسنال، رنگ پیراهن اصلی آنها در بازیهای خانگی رنگ قرمز روشن با آستین سفید و شورت سفید بوده است.
در سال ۱۹۳۳ میلادی، هربرت چاپمن پیشنهاد تغییراتی در لباس بازیکنان را داد که تغییر رنگ آستینها و یقه به سفید و روشنتر شدن رنگ قرمز بود.
صرف نظر از اینکه داستان درست است، پیراهنهای سفید و قرمز به منظور شناخت آرسنال آمدهاند و تیم در مدتی از زمان پوشیدهاست، بعد از دو فصل این لباسها کنار گذاشته شدند. اولین بار در فصل ۶۷−۱۹۶۶ بود که آرسنال پیراهن قرمز به تن کرد و ثابت کرد که این طرح محبوبیتی ندارد و آستینهای سفید فصل قبل بازگشت. در نیمه دوم فصل ۰۶−۲۰۰۵ آرسنال آخرین فصلی بود که در هایبوری بازی می کرد؛ در این زمان تیم پیراهنهای شبیه به پیراهنهایی که تیم در سال ۱۹۱۳ میپوشید، به یاد آنها بر تن کرد، در اولین فصل حضورشان در ورزشگاه هایبوری؛ باشگاه به رنگ طبیعی خود را در شروع فصل بعد بازگشت. در فصل ۰۹−۲۰۰۸، آرسنال آستینهای سفید را با آستینهای قرمز راه راه سفید جایگزین کرد.
رنگهای آرسنال در خانه الهام بخش برای حاقل سه باشگاه دیگر بودهاست. در سال ۱۹۰۹، اسپارتا پراگ کیت قرمز تیره مانند آرسنال که در آن زمان بر تن می کرد، به تصویب رساند؛ در سال ۱۹۳۸، هایبرنیان طراحی آستینهای پیراهن آرسنال در نوار سبز و سفید به نام خودش به ثبت رسانید. در سال ۱۹۲۰، مدیر ورزشی باشگاه براگا از یک بازی در هایبوری برگشت و کیت سبز تیم خود را به تکرار قرمز آرسنال با آستین و شورت سفید تغییر داد، تیمی با نام مستعار آرسنالیستیس ظهور کرد. این تیم هنوز هم این طرح را برای امروز میپوشد.
برای بسیاری از سالها رنگ مهمان آرسنال پیراهن سفید یا سیاه و شورت سفید بود. از فصل ۷۰−۱۹۶۹، آنها زرد و آبی پوشیدند، اما استثناء وجود داشت. آنها در فصل ۸۳−۱۹۸۲ یک سبز و به دور کیت بر تن کردند، و از اوایل دهه ۱۹۹۰ و ظهور بازار تقلبی کیت سود آور، رنگ های خارج از خانه منظم شدهاند. در طی این مدت دو طرح به شکل آبی طراحی شدهاند، یا تغییرات در سنت زرد و آبی، مانند طلای فلزی و نوار نیروی دریایی در فصل ۰۲−۲۰۰۱ استفاده شد و از ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷ زرد و تیره خاکستری استفاده شد. از سال ۲۰۰۹، کیت خارج از خانه در هر فصل تغییر کرد.
پیراهن های آرسنال توسط تولید کنندگانی از جمله بوکتا تولید شدهاند( از دهه ۱۹۳۰ تا اوایل دهه ۱۹۷۰)، آمبرو (از دهه ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۶)، آدیداس (۱۹۹۴−۱۹۸۶) و نایک (از ۱۹۹۴). مانند آنهایی که از بزرگترین باشگاه های فوتبال هستند، پیراهن آرسنال آرم حامیان مالی را از دهه ۱۹۸۰ برجسته کرده است. حامیان مالی از جمله جی وی سی (۱۹۹۹−۱۹۸۲)، سگا (۲۰۰۲−۱۹۹۹)، او ۲ (۲۰۰۶−۲۰۰۲) و امارات (از ۲۰۰۶).
- ورزشگاه
- ورزشگاه هایبری
ورزشگاه هایبوری ورزشگاه سابق باشگاه فوتبال آرسنال در شهر لندن است.
باشگاه آرسنال از سال ۱۹۱۳ تا ۲۰۰۶ مسابقات خانگی خود را در این ورزشگاه برگزار میکرد اما پس آن کلیه مسابقات خود را به ورزشگاه امارات منتقل کرد. همچنین بخشی از بازیهای المپیک تابستانی ۱۹۴۸ در این ورزشگاه برگزار شده بود. این ورزشگاه پس از تخریب به مجتمع مسکونی تبدیل شد.
- ورزشگاه امارات
ورزشگاه امارات با گنجایش ۶۰،361 نفر در شهر لندن ورزشگاه جدید آرسنال است که در سال ۲۰۰۶ میلادی با بازی تیمهای آرژانتین و برزیل افتتاح شد .
در سال ۲۰۰۶ میلادی هواپیمایی امارات با پرداخت ۳۹۰ میلیون پوند به باشگاه فوتبال آرسنال، وارد قراردادی شد که به موجب آن نام استادیوم جدید آرسنال به مدت یازده سال (از سال ۲۰۰۶) به نام «امارات» نامگذاری شود. این مبلغ همچنین شامل حک شدن آرم شرکت هواپیمایی امارات به مدت ۷ سال بر روی پیراهن تیم بزرگ و پرطرفدار لندنی آرسنال نیز میباشد .
- ستارگان باشگاه آرسنال از ابتدا تا کنون
الکس جیمز ، کلیف باستین ، جورج گراهام ، مایکل توماس ، دیوید اولاری ، آلن ساندرلند ، ادی هاپگود ، لایونل اسمیت ، تامی دوچرتی ، باب مکناب ، یان رایت ، تیم کولمن ، جان ردفورد ، مایکل توماس ، ویلیام گالاس ، بابی گولد ، دیوید سیمن ، دنیس برکمپ ، پاتریک ویرا ، داور شوکر ، تونی آدامز ، مارک اورمارس ، امانوئل پتیت ، سیلوسن ویلتورد ، لیونگبرگ ، تیری هانری ، دنیس برگ کمپ ، سول کمپبل ، امانوئل آدبایور ، لوکاس پودولسکی ، تئو والکات ، نیکولاس بنتنر ، آندری آرشاوین و ...
- افتخارات باشگاه فوتبال آرسنال
لیگ برتر :
13 بار قهرمانی در سال های : 1930–31, 1932–33, 1933–34, 1934–35, 1937–38, 1947–48, 1952–53, 1970–71, 1988–89, 1990–91, 1997–98, 2001–02, 2003–04
اف ای کاپ (جام حذفی) :
10 بار قهرمانی در سال های : 1930, 1936, 1950, 1971, 1979, 1993, 1998, 2002, 2003, 2005
جام اتحادیه (کارلینگ کاپ) :
2 بار قهرمانی در سال های : 1987, 1993
جام خیریه :
12 بار قهرمانی در سال های : 1930, 1931, 1933, 1934, 1938, 1948, 1953, 1991 , 1998, 1999, 2002, 2004
جام در جام اروپا :
۱ بار قهرمانی در سال : 94-1993
جام فیرز کاپ اروپا :
۱ بار قهرمانی در سال : ۱۹70
باشگاه فوتبال آرسنال با نام باشگاه دیال اسکوئر در سال ۱۸۸۶ توسط کارگران کارخانه اسلحه سازی سلطنتی در منطقه وولویچ در جنوب شرقی لندن شروع به کار کرد و در مدت کوتاهی پس از آن به آرسنال سلطنتی تغییر نام داد. این باشگاه دوباره پس از تبدیل شدن به یک شرکت محدود در سال ۱۸۹۳ به آرسنال وولویچ تغییر نام داد. این باشگاه اولین عضو جنوبی لیگ فوتبال در سال ۱۸۹۳ میلادی بود که از لیگ دسته دوم شروع کرده و در سال ۱۹۰۴ میلادی به لیگ دسته اول راه یافت. انزوای جغرافیایی نسبی باشگاه منجر به جذب تماشاگران کمتر نسبت به باشگاههای دیگر و همچنین دچار شدن باشگاه به مشکلات مالی و ورشکسته شدن آن در سال ۱۹۱۰ شد، در این زمان باشگاه توسط دو تاجر به نامهای هنری نوریس و ویلیام هال خریداری شد. به دنبال این ماجرا، نوریس این باشگاه را به نقاط دیگر منتقل کرد و در سال ۱۹۱۳ بلافاصله پس از سقوط به دسته دوم، آنها به شمال لندن و ورزشگاه آرسنال در منطقه هایبوری بازگرداند؛ آنها در سال بعد «وولویچ» را از نام باشگاه خود حذف کردند. آرسنال در سال ۱۹۱۹ در مکان پنجم لیگ قرار گرفت.
در سال ۱۹۲۵ هربرت چاپمن به سمت مربیگری آرسنال منصوب شد. پیش از این چاپمن موفق به کسب دو قهرمانی پیاپی لیگ با تیم هادرسفیلد تاون در سالهای ۲۴−۱۹۲۳ و ۲۵−۱۹۲۴ شده بود. چاپمن اولین دوره موفقیت های بزرگ آرسنال را به ارمغان آورد. تاکتیکهای انقلابی و تمرینات او، همراه با خرید بازیکنان ستارهای مانند الکس جیمز و کلیف باستین، پایههای موفقیت باشگاه انگلیسی در دهه ۱۹۳۰ میلادی گذاشته شد. آرسنال تحت هدایت او چند قهرمانی بزرگ را به دست آورد، پیروزی در فینال جام حذفی فوتبال انگلستان در سال ۱۹۳۰ و سپس قهرمانی در لیگ در سالهای ۳۱−۱۹۳۰ و ۳۳−۱۹۳۲ که حاصل تلاش او بود.
چاپمن به طور ناگهانی بر اثر بیماری ذاتالریه در سال ۱۹۳۴ میلادی در گذشت، اما با این وجود جو شاو و جورج آلیسون موفقیت کاری چاپمن را ادامه دادند. تحت هدایت آنها، آرسنال موفق به کسب سه عنوان قهرمانی دیگر در سالهای ۳۴−۱۹۳۳، ۳۵−۱۹۳۴ و ۳۸−۱۹۳۷ و جام حذفی انگلستان در فصل ۳۶-۱۹۳۵ شدهاند. در پایان این دهه بهدلیل بازنشستگی بازیکنان کلیدی، از آرسنال موفقیتی دیده نشد و پس از مداخله انگلیس در جنگ جهانی دوم، فوتبال حرفهای در انگلستان به حالت تعلیق درآمد.
پس از جنگ، دوره دوم موفقیتهای آرسنال تحت نظر تام ویتاکر شروع شدهبود، که حاصل آن قهرمانی در لیگ در سالهای ۴۸−۱۹۴۷ و ۵۳−۱۹۵۲ و جام حذفی در سال ۱۹۵۰ میلادی بود. دارایی باشگاه بسیار کم شدهبود؛ آنها قادر به جذب بازیکن مانند بازیکنان دهه ۱۹۳۰ میلادی نبودند، نبودند، سطح باشگاه در بیشتر دهههای ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ در حد متوسط بود. حتی کاپیتان سابق انگلستان بیلی رایت به عنوان مربی جانشین باشگاه نتوانست در بین سالهای ۱۹۶۲ و ۱۹۶۶ به هیچ موفقیتی دست یابد.
در سال ۱۹۶۶ میلادی برتی می فیزیوتراپیست باشگاه به عنوان مربی آرسنال انتخاب شد. پس از ناکامی در دو دوره جام اتحادیه فوتبال انگلستان، آنها موفق به کسب اولین قهرمانی اروپایی خود در سال ۱۹۷۰−۱۹۶۹ در جام نمایشگاههای بین شهری شدند. این موفقیتها تا آنجا ادمه داشت که آنها برای اولین بار قهرمان هر دو جام لیگ و جام حذفی در فصل ۷۱−۱۹۷۰ شدند.اما موفقیتهای آرسنال کمتر تکرار شد، در فصل ۷۳−۱۹۷۲ به مقام نایب قهرمانی لیگ رسید، در سه فینال جام حذفی (۱۹۷۲،۱۹۷۸ و ۱۹۸۰) شکست خورد و در سال ۱۹۸۰ میلادی قهرمانی جام در جام اروپا را در ضربات پنالتی از دست داد. تنها موفقیت باشگاه در طول این زمان پیروزی ۳ بر ۲ برابر منچستر یونایتد در فینال جام حذفی در سال ۱۹۷۹ بود.
بازگشت بازیکن سابق آرسنال یعنی جورج گراهام به عنوان مربی در سال ۱۹۸۶ میلادی دوره سوم موفقیت را برای این باشگاه به ارمغان آورد. آرسنال در فصل ۸۷−۱۹۸۶ قهرمان جام اتحادیه شد. همچنین آرسنال قهرمان لیگ انگلستان در فصل ۸۹−۱۹۸۸ شد، این قهرمانی با گل لحظات آخر مایکل توماس در مقابل تیم لیورپول حاصل شد. گراهام قهرمانی دیگری را نیز در لیگ انگلیس(فصل ۹۱−۱۹۹۰) به دست آورد، این در حالی بود که تنها یک در یک بازی شکست خوردهبودند. در سال ۱۹۹۳ میلادی آرسنال قهرمان هر دو جام، حذفی و جام اتحادیه شد و جام در جام اروپا (۱۹۹۴) به مقام قهرمانی دست یافت. شهرت و اعتبار گراهام بعد اتهام رشوه دادن لکهدار شد و سرانجام وی در سال ۱۹۹۵ میلادی برکنار شد و بروس ریوچ به عنوان سرمربی انتخاب شد، وی تنها بعد از یک فصل حضور در آرسنال از این تیم کنار گذاشته شد.
در سپتامبر ۱۹۹۶ میلادی آرسن ونگر به عنوان مربی آرسنال منصوب شد. ونگر تاکتیکهای جدیدی را به ارمغان آورد، یک نظام آموزشی جدید و چند بازیکن خارجی که استعدادهای انگلیسی موجود را تکمیل میکردند را به این تیم آورد. آرسنال باز هم به طور همزمان در یک فصل (۹۸−۱۹۹۷) قهرمان لیگ برتر و قهرمان جام حذفی شد. علاوه بر این، به فینال جام یوفا در فصل ۲۰۰۰−۱۹۹۹ راه پیدا یافت اما در ضربات پنالتی مقابل تیم گالاتاسرای شکست خورد. در سالهای ۲۰۰۳ و ۲۰۰۵ قهرمان جام حذفی شدند و در لیگ برتر در فصل ۰۴−۲۰۰۳ قهرمانی را بدون باخت حتی در یک بازی به دست آوردند. این باشگاه در ۴۹ بازی لیگ در آن فصل شکست نخورد که یک رکورد ملی به حساب میآید.
آرسنال در یازده فصل اول حضور ونگر، هشت فصل در رتبههای اول یا دوم قرار میگرفت، اگرچه آنها در هیچ زمان قادر به حفظ عنوان خود نبودند. آنها در فصل ۱۱-۲۰۱۰ میلادی در رده چهارم لیگ برتر انگلستان قرار گرفتند. آرسنال در فصل ۰۶−۲۰۰۵ برای اولین بار به فینال لیگ قهرمانان اروپا صعود کرد اما با نتیجه ۲ بر ۱ مغلوب تیم بارسلونا شد. سرانجام در ژوئیه ۲۰۰۶، آنها پس از ۹۳ سال ورزشگاه هایبوری را ترک کردند و به ورزشگاه جدیدشان یعنی ورزشگاه امارات نقل مکان کردند.
- آرم و نماد باشگاه
در سال ۱۸۸۸ از اولین نماد آرسنال که شامل سه توپ جنگی بود که از بالا دیده میشد، استفاده شد. این نماد پس از انتقال باشگاه به هایبوری در سال ۱۹۱۳ میلادی تغییر کرد، نماد جدید تصویری یک توپ جنگی بود که به سمت شرق اشاره میکرد، این آرم تنها تا سال ۱۹۲۲ میلادی باقی ماند. نماد جدید باشگاه باز هم تصویر یک توپ جنگی بود که این بار به سمت غرب قرار گرفته بود، این نماد در سال ۱۹۲۵ انتخاب شد. در سال ۱۹۴۹ میلادی این باشگاه از آرم مدرن و متفاوت رونمایی کرد. در این آرم سه توپ جنگی زیر نام باشگاه به چشم میخورد. برای اولین بار، این نماد به صورت رنگی طراحی شده و شباهتهای زیادی با آرم فعلی باشگاه داشت.
از آنجا که تغییرهای زیادی بر روی آرم و نماد باشگاه صورت میگرفت، آرسنال از حق تکثیر آن ناتوان بود، و پس از ثبت نماد به عنوان یک علامت تجاری در یک نبرد طولانی مدت قانونی با یک تاجر خیابان محلی که کالاهای غیر رسمی آرسنال را به فروش میرساند به پیروزی رسید. باشگاه در سال ۲۰۰۲ آرم جدید خود که دارای مدرنتر و سبکی سادهتر بود را معرفی کرد. توپ جنگی بار دیگر به سمت شرق و نام باشگاه در بالای آن نوشته شدهاست. آرم جدید مورد انتقاد برخی از حامیان قرار گرفت؛ کانون هواداران مستقل آرسنال ادعا کرد که این باشگاه بسیاری از تاریخ و سنتهای آرسنال را با چنین طراحی نادیده گرفتهاست و در مورد این مسئله به درستی با طرفداران مشورت نشده است.
باشگاه آرسنال در فصل ۲۰۱۲−۲۰۱۱ برای ۱۲۵امین سالگرد خود آرم و نماد جدیدی را معرفی کرد که شامل نسخه اصلاح شده آرم فعلی است. آرم تماماً سفید است، که ۱۵ برگ بلوط در سمت راست و ۱۵ برگ بلوط در سمت چپ آرم قرار گرفتهاست و ۲۰۱۱ شعار «رو به جلو» در پایین آرم نوشته شده بود.
- رکوردهای باشگاه آرسنال
در بیشتر تاریخ آرسنال، رنگ پیراهن اصلی آنها در بازیهای خانگی رنگ قرمز روشن با آستین سفید و شورت سفید بوده است.
در سال ۱۹۳۳ میلادی، هربرت چاپمن پیشنهاد تغییراتی در لباس بازیکنان را داد که تغییر رنگ آستینها و یقه به سفید و روشنتر شدن رنگ قرمز بود.
صرف نظر از اینکه داستان درست است، پیراهنهای سفید و قرمز به منظور شناخت آرسنال آمدهاند و تیم در مدتی از زمان پوشیدهاست، بعد از دو فصل این لباسها کنار گذاشته شدند. اولین بار در فصل ۶۷−۱۹۶۶ بود که آرسنال پیراهن قرمز به تن کرد و ثابت کرد که این طرح محبوبیتی ندارد و آستینهای سفید فصل قبل بازگشت. در نیمه دوم فصل ۰۶−۲۰۰۵ آرسنال آخرین فصلی بود که در هایبوری بازی می کرد؛ در این زمان تیم پیراهنهای شبیه به پیراهنهایی که تیم در سال ۱۹۱۳ میپوشید، به یاد آنها بر تن کرد، در اولین فصل حضورشان در ورزشگاه هایبوری؛ باشگاه به رنگ طبیعی خود را در شروع فصل بعد بازگشت. در فصل ۰۹−۲۰۰۸، آرسنال آستینهای سفید را با آستینهای قرمز راه راه سفید جایگزین کرد.
رنگهای آرسنال در خانه الهام بخش برای حاقل سه باشگاه دیگر بودهاست. در سال ۱۹۰۹، اسپارتا پراگ کیت قرمز تیره مانند آرسنال که در آن زمان بر تن می کرد، به تصویب رساند؛ در سال ۱۹۳۸، هایبرنیان طراحی آستینهای پیراهن آرسنال در نوار سبز و سفید به نام خودش به ثبت رسانید. در سال ۱۹۲۰، مدیر ورزشی باشگاه براگا از یک بازی در هایبوری برگشت و کیت سبز تیم خود را به تکرار قرمز آرسنال با آستین و شورت سفید تغییر داد، تیمی با نام مستعار آرسنالیستیس ظهور کرد. این تیم هنوز هم این طرح را برای امروز میپوشد.
برای بسیاری از سالها رنگ مهمان آرسنال پیراهن سفید یا سیاه و شورت سفید بود. از فصل ۷۰−۱۹۶۹، آنها زرد و آبی پوشیدند، اما استثناء وجود داشت. آنها در فصل ۸۳−۱۹۸۲ یک سبز و به دور کیت بر تن کردند، و از اوایل دهه ۱۹۹۰ و ظهور بازار تقلبی کیت سود آور، رنگ های خارج از خانه منظم شدهاند. در طی این مدت دو طرح به شکل آبی طراحی شدهاند، یا تغییرات در سنت زرد و آبی، مانند طلای فلزی و نوار نیروی دریایی در فصل ۰۲−۲۰۰۱ استفاده شد و از ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷ زرد و تیره خاکستری استفاده شد. از سال ۲۰۰۹، کیت خارج از خانه در هر فصل تغییر کرد.
پیراهن های آرسنال توسط تولید کنندگانی از جمله بوکتا تولید شدهاند( از دهه ۱۹۳۰ تا اوایل دهه ۱۹۷۰)، آمبرو (از دهه ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۶)، آدیداس (۱۹۹۴−۱۹۸۶) و نایک (از ۱۹۹۴). مانند آنهایی که از بزرگترین باشگاه های فوتبال هستند، پیراهن آرسنال آرم حامیان مالی را از دهه ۱۹۸۰ برجسته کرده است. حامیان مالی از جمله جی وی سی (۱۹۹۹−۱۹۸۲)، سگا (۲۰۰۲−۱۹۹۹)، او ۲ (۲۰۰۶−۲۰۰۲) و امارات (از ۲۰۰۶).
- ورزشگاه
- ورزشگاه هایبری
ورزشگاه هایبوری ورزشگاه سابق باشگاه فوتبال آرسنال در شهر لندن است.
باشگاه آرسنال از سال ۱۹۱۳ تا ۲۰۰۶ مسابقات خانگی خود را در این ورزشگاه برگزار میکرد اما پس آن کلیه مسابقات خود را به ورزشگاه امارات منتقل کرد. همچنین بخشی از بازیهای المپیک تابستانی ۱۹۴۸ در این ورزشگاه برگزار شده بود. این ورزشگاه پس از تخریب به مجتمع مسکونی تبدیل شد.
- ورزشگاه امارات
ورزشگاه امارات با گنجایش ۶۰،361 نفر در شهر لندن ورزشگاه جدید آرسنال است که در سال ۲۰۰۶ میلادی با بازی تیمهای آرژانتین و برزیل افتتاح شد .
در سال ۲۰۰۶ میلادی هواپیمایی امارات با پرداخت ۳۹۰ میلیون پوند به باشگاه فوتبال آرسنال، وارد قراردادی شد که به موجب آن نام استادیوم جدید آرسنال به مدت یازده سال (از سال ۲۰۰۶) به نام «امارات» نامگذاری شود. این مبلغ همچنین شامل حک شدن آرم شرکت هواپیمایی امارات به مدت ۷ سال بر روی پیراهن تیم بزرگ و پرطرفدار لندنی آرسنال نیز میباشد .
- ستارگان باشگاه آرسنال از ابتدا تا کنون
الکس جیمز ، کلیف باستین ، جورج گراهام ، مایکل توماس ، دیوید اولاری ، آلن ساندرلند ، ادی هاپگود ، لایونل اسمیت ، تامی دوچرتی ، باب مکناب ، یان رایت ، تیم کولمن ، جان ردفورد ، مایکل توماس ، ویلیام گالاس ، بابی گولد ، دیوید سیمن ، دنیس برکمپ ، پاتریک ویرا ، داور شوکر ، تونی آدامز ، مارک اورمارس ، امانوئل پتیت ، سیلوسن ویلتورد ، لیونگبرگ ، تیری هانری ، دنیس برگ کمپ ، سول کمپبل ، امانوئل آدبایور ، لوکاس پودولسکی ، تئو والکات ، نیکولاس بنتنر ، آندری آرشاوین و ...
- افتخارات باشگاه فوتبال آرسنال
لیگ برتر :
13 بار قهرمانی در سال های : 1930–31, 1932–33, 1933–34, 1934–35, 1937–38, 1947–48, 1952–53, 1970–71, 1988–89, 1990–91, 1997–98, 2001–02, 2003–04
اف ای کاپ (جام حذفی) :
10 بار قهرمانی در سال های : 1930, 1936, 1950, 1971, 1979, 1993, 1998, 2002, 2003, 2005
جام اتحادیه (کارلینگ کاپ) :
2 بار قهرمانی در سال های : 1987, 1993
جام خیریه :
12 بار قهرمانی در سال های : 1930, 1931, 1933, 1934, 1938, 1948, 1953, 1991 , 1998, 1999, 2002, 2004
جام در جام اروپا :
۱ بار قهرمانی در سال : 94-1993
جام فیرز کاپ اروپا :
۱ بار قهرمانی در سال : ۱۹70