25-12-2013، 20:33
به نام خدایی که ما دانش*آموزان و معلم*ان را آفرید تا بتوانیم درس بخوانیم و معلم*ها هم بتوانند درس بدهند و نان*شان را از این راه در بیاورند و مثل شمع بسوزند و راه را برای ما کور و کچل*های ملت روشن کنند. ما هم هیچی نفهمیم و هی بپرسیم: آقا اجازه این یعنی چی، اون یعنی چی؟ و حوصله معلم عزیزمان را که قرار است بعد از عید برایش یک جفت جوراب با جنس عالی بخریم را سر ببریم و او هم به ما بگوید: لطفاً هر چه زودتر آدم بشوید، کار داریم!!!! البته بر همگان واضح و مبرهن است كه ادب و اخلاق چیز خیلی خوبی میباشد و انسان همیشه باید آنها را داشته باشد تا بتواند فرد باادب و با اخلاقی شود!!!!!
اصولا ما باید به همه احترام بگذاریم و هر وقت یك كسی را دیدیم زود سلامش دهیم!!!! البته نه آنقدر زیاد كه با لگد تحویلمان بگیرند!!! چون ما همین چند روز پیش به آقا جهان پدر دختر همسایه چند بار سلام دادیم كه خیلی عصبانی شد و فرمود كره خر چش لوچ چه خبرته صد بار سلام میكنی!!!! اما ما قسم میخوریم كه اگر خیلی هم سلام
كرده باشیم فوقش 60 بار بود یا شاید هم هشتاد بار و به صد نرسید كه این نشان از بیسوادی آقا جهان دارد!!!!! البته ما حق را به ایشان میدهیم و میدانیم چند بار بیشتر سلام كردیم ولی نامبرده فوق یك مقداری بی ادبی كردند كه ما باید به بابایمان بگوییم تا ترتیبشان را بدهد!!! اصولا ما علاقه خیلی زیادی به احترام داریم!! ایشان خیلی خانوم خوب و مهربانی هستند و حتی بابایمان هم خیلی دوستش دارد و ما احتمال میدهیم اگر یك روزی مادرمان بمیرد بابایمان میخواهد احترام خانوم را به عنوان مادر به ما كادو بدهد تا در روز مادر زیاد احساس ناراحتی نكنیم!!!! البته ما خودمان میدانیم كه این احترام با آن احترام خیلی فرق دارد!!! چون این یكی باسن خیلی بزرگی دارد و وقتی كه راه میرود همه به آنجایش نگاه میكنند و چشمهایشان یك جور دیگری میشود!!!! اما آن یكی احترام چیز خوبی است كه ما به آن بیشتر از این یكی احترام علاقه داریم!!!!یكی از افرادی كه همیشه الگوی ما در احترام گذاشتن میباشد پدر محترممان است كه همیشه سعی میكند خیلی احترام بگذارد و هم اینكه خیلی باادب حرف میزند!!! مثلا همین هفته قبل كه ما دستمان را تا آستین درون دماغمان كرده بودیم و به دنبال اكتشافات جدید بودیم!!!! بابایمان گفت كه این یك كار خیلی بد بیشرفی است و اگر یك بار دیگر ببینم كه اینكار را میكنی همچین با لگد میزنم كه مثل چس فیل بچسبی به سقف!!!! كه مادرمان فرمودند آقای نصیحت گو اول این حرفها را بخودت بگو كه همیشه در حال شماره گیری با دماغ شیپوریت هستی!!!! و بابایمان در حالی كه عرقش را پاك میكرد فرمود خانوم این حرفهای را پیش چه نگو كه بدآموزی دارد.!!! اون روی سگم را بالا نیار!!!!مامانمان فرمودند : اگه بالا بیاد مثلاً چی کار می کنی ؟. بعد بابایمان یک کار هایی کرد و بعد مامانمان کارهای بابایمان را جواب داد !!!!!!!
ما خودمان آنقدر فهم و شعور داریم که بقیه ماجرا را سانسور کنیم!!!!!!
البته ما نباید شوخی های بیجا و بیتربیتی هم با دوستانمان بكنیم كه این خود موجب میشود تا ادب و اخلاقمان مثل گوه بشود و حسابی گند بزنیم به همه چیز!!! بطور مثال دیروز وقتی همین آست خان كاوه اولیا ما را كه حقایق زندگیش را به ملت شرح دادیم درون جوی آب هل فرمود كه همه لباسهایمان بوی فاضلاب گرفت!!!! بعد هم فرمود كه شوخی كردیم!!! ما نیز به تلافی كارش تمام کتاب ها و دفترهایش را پاره کردیم و با سنگ سرش را شکستیم و بعد به خانه شان زنگ زدیم و گفتیم : این آست خان تصادف کرده و الان وسط خیابان افتاده است . مادر آست هم غش کرد و پدرش یک سکته ناقص زد . و ما در حالی که غش غش می خندیدیم گفتیم : شوخی کردیم . با مزه بود ؟!!!!!! ولی مثل اینکه شوخی ما زیاد با مزه نبود چون خیلی اتفاقاتی بدی بعدش افتاد كه میانه ما با نامبرده فوق الذكر مثل همان تام و جری شد!!!!!! البته ایشان یك بچه تخصی میباشند كه اندازه ندارد اما ما به بزرگواری خودمان گناهش را بخشیدیم و دیگر هم سعی نخواهیم كرد كه با سنگ او را بزنیم چون یك روش خیلی جدید یاد گرفتیم كه بعدا خودش خواهد گفت!!!!
ما از این انشا نتیجه می گیریم که انشای ما بهترین انشای دنیاست و معلممان باید به ما بیست بدهد!!! و در غیر اینصورت آن میخ های كوچكی كه بابایمان برای كفشمان خریده را به یكی از قسمتهای حساس بدنش حواله میكنیم!!!! البته این فقط یکی از هنر های ما است و ما هنر های دیگری هم داریم!!!! به قول خواهرمان از هر انگشتمان یک هنر می زند بیرون !!!! که اگر تعریف از خود نباشد در انشاهای بعدی در مورد این هنرها صحبت می کنیم !!!!!!!
اصولا ما باید به همه احترام بگذاریم و هر وقت یك كسی را دیدیم زود سلامش دهیم!!!! البته نه آنقدر زیاد كه با لگد تحویلمان بگیرند!!! چون ما همین چند روز پیش به آقا جهان پدر دختر همسایه چند بار سلام دادیم كه خیلی عصبانی شد و فرمود كره خر چش لوچ چه خبرته صد بار سلام میكنی!!!! اما ما قسم میخوریم كه اگر خیلی هم سلام
كرده باشیم فوقش 60 بار بود یا شاید هم هشتاد بار و به صد نرسید كه این نشان از بیسوادی آقا جهان دارد!!!!! البته ما حق را به ایشان میدهیم و میدانیم چند بار بیشتر سلام كردیم ولی نامبرده فوق یك مقداری بی ادبی كردند كه ما باید به بابایمان بگوییم تا ترتیبشان را بدهد!!! اصولا ما علاقه خیلی زیادی به احترام داریم!! ایشان خیلی خانوم خوب و مهربانی هستند و حتی بابایمان هم خیلی دوستش دارد و ما احتمال میدهیم اگر یك روزی مادرمان بمیرد بابایمان میخواهد احترام خانوم را به عنوان مادر به ما كادو بدهد تا در روز مادر زیاد احساس ناراحتی نكنیم!!!! البته ما خودمان میدانیم كه این احترام با آن احترام خیلی فرق دارد!!! چون این یكی باسن خیلی بزرگی دارد و وقتی كه راه میرود همه به آنجایش نگاه میكنند و چشمهایشان یك جور دیگری میشود!!!! اما آن یكی احترام چیز خوبی است كه ما به آن بیشتر از این یكی احترام علاقه داریم!!!!یكی از افرادی كه همیشه الگوی ما در احترام گذاشتن میباشد پدر محترممان است كه همیشه سعی میكند خیلی احترام بگذارد و هم اینكه خیلی باادب حرف میزند!!! مثلا همین هفته قبل كه ما دستمان را تا آستین درون دماغمان كرده بودیم و به دنبال اكتشافات جدید بودیم!!!! بابایمان گفت كه این یك كار خیلی بد بیشرفی است و اگر یك بار دیگر ببینم كه اینكار را میكنی همچین با لگد میزنم كه مثل چس فیل بچسبی به سقف!!!! كه مادرمان فرمودند آقای نصیحت گو اول این حرفها را بخودت بگو كه همیشه در حال شماره گیری با دماغ شیپوریت هستی!!!! و بابایمان در حالی كه عرقش را پاك میكرد فرمود خانوم این حرفهای را پیش چه نگو كه بدآموزی دارد.!!! اون روی سگم را بالا نیار!!!!مامانمان فرمودند : اگه بالا بیاد مثلاً چی کار می کنی ؟. بعد بابایمان یک کار هایی کرد و بعد مامانمان کارهای بابایمان را جواب داد !!!!!!!
ما خودمان آنقدر فهم و شعور داریم که بقیه ماجرا را سانسور کنیم!!!!!!
البته ما نباید شوخی های بیجا و بیتربیتی هم با دوستانمان بكنیم كه این خود موجب میشود تا ادب و اخلاقمان مثل گوه بشود و حسابی گند بزنیم به همه چیز!!! بطور مثال دیروز وقتی همین آست خان كاوه اولیا ما را كه حقایق زندگیش را به ملت شرح دادیم درون جوی آب هل فرمود كه همه لباسهایمان بوی فاضلاب گرفت!!!! بعد هم فرمود كه شوخی كردیم!!! ما نیز به تلافی كارش تمام کتاب ها و دفترهایش را پاره کردیم و با سنگ سرش را شکستیم و بعد به خانه شان زنگ زدیم و گفتیم : این آست خان تصادف کرده و الان وسط خیابان افتاده است . مادر آست هم غش کرد و پدرش یک سکته ناقص زد . و ما در حالی که غش غش می خندیدیم گفتیم : شوخی کردیم . با مزه بود ؟!!!!!! ولی مثل اینکه شوخی ما زیاد با مزه نبود چون خیلی اتفاقاتی بدی بعدش افتاد كه میانه ما با نامبرده فوق الذكر مثل همان تام و جری شد!!!!!! البته ایشان یك بچه تخصی میباشند كه اندازه ندارد اما ما به بزرگواری خودمان گناهش را بخشیدیم و دیگر هم سعی نخواهیم كرد كه با سنگ او را بزنیم چون یك روش خیلی جدید یاد گرفتیم كه بعدا خودش خواهد گفت!!!!
ما از این انشا نتیجه می گیریم که انشای ما بهترین انشای دنیاست و معلممان باید به ما بیست بدهد!!! و در غیر اینصورت آن میخ های كوچكی كه بابایمان برای كفشمان خریده را به یكی از قسمتهای حساس بدنش حواله میكنیم!!!! البته این فقط یکی از هنر های ما است و ما هنر های دیگری هم داریم!!!! به قول خواهرمان از هر انگشتمان یک هنر می زند بیرون !!!! که اگر تعریف از خود نباشد در انشاهای بعدی در مورد این هنرها صحبت می کنیم !!!!!!!
