06-01-2014، 22:51
اینترو [ رضا پیشرو ]:
این روزا حال من یه جوره دیگست ، غمگینم وقتی به خونه میـــرم
"دلهره" بغض نمیاره که راحت شـم ، همش با کاغذم درگیـــرم
ورس 1:
دوباره ، یه غمی ته بغض صدامه // میشکونمش دِ ولی اگه عقده بذاره
که تو 3 سال ، مثل یه مرده به ظاهر // با چشای باز خیرِ به یه نقطه نگاهت
باشه و حسرت روزایی که رفت هدر // به خودم میگم منم به سختی تن ندم
همش یه حسی بهم میگه راه ادامه داره // ولی مُرده اون آدمی که با اراده باشه
آره من حتی گذشتم به یادم نمیاد // حالا فقط قلم و ورق و دارم ، نمیخوام
که پُز بدم با قافیه درگیرِ مخم // که شب اونقده بیدارم نمونده رنگی به رخم
نه ، اینا همش زخمای روزگارِ // که میبینی رو در و دیوارِ دلم یادگارِ
آخه سخته که بدی باشه با تو همشُ // حتی و یه لحظه با خوشی نکنه جاشو عوض
اینکه خوشی رو دل پا بذاره خوابِ بازم // یه گوشه که حس میکنم به یاده خاطراتم
به روزایی برمیگردم که گذشت // میبینم یه جورایی بد میکردم به خودم
که واسه دنیا هم حکمت طعمه شده // و اما دیگه وقتش رسیده توبه کنم
تا بتونم ، منم مثل گذشته کثافت نباشمُ نگم تف به خودم
کروس [ رضا پیشرو ]:
این روزا حال من یه جوره دیگست ، غمگینم وقتی به خونه میـــرم
"دلهره" بغض نمیاره که راحت شـم ، همش با کاغذم درگیـــرم
ورس 2:
هوا روشن شده منم ساکمو بستم // دارم قدم میزنم ولی بدونِ مقصد
خیره به برگایی که زیره پاهام میرقصن // بهم میگن نرو ، ولی بازم میرم من
ساعتمم مثل لحظه هام دیر میگذره // از زیرِ آستینم منُ دید میزنه
یه حس بهم میگه برگرد به خونه // ولی نه تو مسیری که بسته است به جونت
کی میتونه رو زخم دلم مرحم بذاره // که بگم تو سینه دلی دارم مرحم به ظاهر
همین چندتا قافیه بهونه است // بدونه دلنوشتام یه ثانیه دوومم نمیارم
و نه بوده مثل دوست سابق // آره حقیقت تلخه مثل پوست نارنج
قسمت همینه باید سر کرد و من // بین دوراهی همیشه سردرگمم
واسه ما کسی راه نمیده به دلش غم نه // دستم نمیره به نوشتم نه
تو این سرنوشت که منتظره // که بگیره ازم زهر چشم
بیخیال عیبی نداره قدم به قدم // جلو میرم تا یه روزی برسم به هدف
و تا وقتی تبدیل شه این کابوس به رویا // و من لفظ زیرِ لبم ، فحش ناموس به دنیاست
کروس [ رضا پیشرو ]:
این روزا حال من یه جوره دیگست ، غمگینم وقتی به خونه میـــرم
"دلهره" بغض نمیاره که راحت شـم ، همش با کاغذم درگیـــرم
این روزا حال من یه جوره دیگست ، غمگینم وقتی به خونه میـــرم
"دلهره" بغض نمیاره که راحت شـم ، همش با کاغذم درگیـــرم
ورس 1:
دوباره ، یه غمی ته بغض صدامه // میشکونمش دِ ولی اگه عقده بذاره
که تو 3 سال ، مثل یه مرده به ظاهر // با چشای باز خیرِ به یه نقطه نگاهت
باشه و حسرت روزایی که رفت هدر // به خودم میگم منم به سختی تن ندم
همش یه حسی بهم میگه راه ادامه داره // ولی مُرده اون آدمی که با اراده باشه
آره من حتی گذشتم به یادم نمیاد // حالا فقط قلم و ورق و دارم ، نمیخوام
که پُز بدم با قافیه درگیرِ مخم // که شب اونقده بیدارم نمونده رنگی به رخم
نه ، اینا همش زخمای روزگارِ // که میبینی رو در و دیوارِ دلم یادگارِ
آخه سخته که بدی باشه با تو همشُ // حتی و یه لحظه با خوشی نکنه جاشو عوض
اینکه خوشی رو دل پا بذاره خوابِ بازم // یه گوشه که حس میکنم به یاده خاطراتم
به روزایی برمیگردم که گذشت // میبینم یه جورایی بد میکردم به خودم
که واسه دنیا هم حکمت طعمه شده // و اما دیگه وقتش رسیده توبه کنم
تا بتونم ، منم مثل گذشته کثافت نباشمُ نگم تف به خودم
کروس [ رضا پیشرو ]:
این روزا حال من یه جوره دیگست ، غمگینم وقتی به خونه میـــرم
"دلهره" بغض نمیاره که راحت شـم ، همش با کاغذم درگیـــرم
ورس 2:
هوا روشن شده منم ساکمو بستم // دارم قدم میزنم ولی بدونِ مقصد
خیره به برگایی که زیره پاهام میرقصن // بهم میگن نرو ، ولی بازم میرم من
ساعتمم مثل لحظه هام دیر میگذره // از زیرِ آستینم منُ دید میزنه
یه حس بهم میگه برگرد به خونه // ولی نه تو مسیری که بسته است به جونت
کی میتونه رو زخم دلم مرحم بذاره // که بگم تو سینه دلی دارم مرحم به ظاهر
همین چندتا قافیه بهونه است // بدونه دلنوشتام یه ثانیه دوومم نمیارم
و نه بوده مثل دوست سابق // آره حقیقت تلخه مثل پوست نارنج
قسمت همینه باید سر کرد و من // بین دوراهی همیشه سردرگمم
واسه ما کسی راه نمیده به دلش غم نه // دستم نمیره به نوشتم نه
تو این سرنوشت که منتظره // که بگیره ازم زهر چشم
بیخیال عیبی نداره قدم به قدم // جلو میرم تا یه روزی برسم به هدف
و تا وقتی تبدیل شه این کابوس به رویا // و من لفظ زیرِ لبم ، فحش ناموس به دنیاست
کروس [ رضا پیشرو ]:
این روزا حال من یه جوره دیگست ، غمگینم وقتی به خونه میـــرم
"دلهره" بغض نمیاره که راحت شـم ، همش با کاغذم درگیـــرم