18-02-2014، 15:27
اس ام اس مهربانی
بگذار بگویند خسیسممن دوستت دارم هایم را الکی خرج نمیکنم جز برای مهربانی خودت
* * * * * * * * * * * * * * * * * بوی مهربانی میآید
کجا ایستاده ای ؟ در مسیر باد !؟
* * * * * * * * * * * * * * * * *
خانه های جدول زندگیم را دستان مهربانت یک به یک پر کرد
و رمز جدول چنین بود:
دوستم بدار
* * * * * * * * * * * * * * * * *
موج آرام نگاهت لاف دریا را شکست / از حصار شب گذشت و مرز فردا را شکستغم بر روی شانه هایم سالها لم داده بود / مهربانیهای تو ، قندیل غمهایم شکست
* * * * * * * * * * * * * * * * *
ایمان داشته باش که کمترین مهربانی ها از ضعیفترین حافظه ها پاک نمیشوند ،
پس چگونه فراموش خواهی شد تو که پیشه ات مهربانی است . . . ؟
* * * * * * * * * * * * * * * * *
انتهای آسمانم قلب توست*مهربان،این آسمان ازآن توست
آسمانم هدیه ای ازسوی من* تابدانی قلب من هم یاد توست
* * * * * * * * * * * * * * * * *
میشه پروانه بود و به هر گلی نشست
اما بهتره مثل تو مهربون بود و به هر دلی نشست
**************
حکم فراموشیت را آوردند ، ولی به باد “مهربونی هایت” امضا نکردم . . .* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دم اونایی گرم که تو این قحطی محبت ، قلبشون مثل نگاهشون بوی محبت میده
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ای مهربانم، ازین پس هر شب سراغت را از ماه می گیرم و هر روز به خورشید
می سپارمت تا مبادا به سایه ی غم گرفتار شوی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مهربان ترین قلبها متعلق به کسانی است که با محبت ، دیگران را یاد میکنند . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
جونمو می بخشم واسه ی مهربونی نگاه تو
عمرمو میذارم پای عشق چشای بی گناه تو
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
داره باورم میشه که تو پاک و مهربونی
تو که اون روی سکه منو از خودت می دونی
داره باورم میشه که تا آخر خط باهامی
تو که لحظه لحظه هاتو نگران لحظه هامی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
جونمو می بخشم واسه ی مهربونی نگاه تو
عمرمو میذارم پای عشق چشای بی گناه تو
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
خیلی بدم اما بازم با بدیام تا میكنی
این دل سنگی منو توی دلت جا میكنی
اغوش مهربون تو برای من وا میكنی
از خوشحالی پرمیزنی هلهله برپا میكنی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
داره باورم میشه که تو پاک و مهربونی
تو که اون روی سکه منو از خودت می دونی
داره باورم میشه که تا آخر خط باهامی
تو که لحظه لحظه هاتو نگران لحظه هامی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
حالا که پابند منی تو رو میزارم رو چشمام
میدونی خودت میدونی خاطرتو خیلی می خوام
اگه میگم خواستی برو آخه میدونم می مونی
اگه شدی قسمت من واسه اینه مهربونی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
سکوت تو بلند ترین آوازه
خورشید چشات با من همرازه
تویی دریای وفا و مهربونی
تویی اون ندای گرم آسمونی
تو ستاره ی شب یلدایی
تو سپیدی صبح فردایی
مرحمی باش واسه زخم دل تنهام
بگذار اشک شوق بشینه توی چشمام
***********
هیچ دانی نازنینم می توانی / راحت اسرار سعادت را بدانی
رمز خوشبختی انسان نسیت جز این / مهربانی ، مهربانی ، مهربانی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
در میان دست هایت عشق پیدا میشود / زیر باران نگاهت، نسترن وا میشود
با عبور واژه ها از گوشه ی لب های تو / مهربانی خوب معنا میشود
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
چشمِ زمستان را کور کرده مهربانی چشم هایت!
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
حالا که آمده ای ، چترت را ببند ، در ایوان این خانه جز مهربانی نمی بارد .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مهربانی باغ سبزی است که از روزنه ی پنجره ها باید دید ، مهربانم مگذار لحظه ای روزنه ی پنجره ها بسته شود .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
هیچ ثروتی بالاتر از مهربانی نیست ، یادت باشه تو خیلی ثروتمندی
یه خورده از ثروتت رو هم به ما بدی چی میشه آخه !؟
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
تو همان مهربانی هستی؟! یا مهربانی همان توست؟!
نمی دانم می دانم بی شک با هم نسبت نزدیکی دارید
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مهربانی نقش هر نقاش نیست / هر که نقشی را کشید نقاش نیست
نقش را نقاش معنا میدهد / مهربانی نقش یار است حیف که یار نقاش نیست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ایمان داشته باش که کمترین مهربانی ها از ضعیفترین حافظه ها پاک نمیشوند
پس چگونه فراموش خواهی شد تو که پیشه ات مهربانی است ؟
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مهربانی باغ سبزی است که از روزنه پنجره ها باید دید
مهربانم مگذار لحظه ای روزنه پنجره ها بسته شود
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
بی وفایی کن وفایت میکنند با وفا باشی خیانت میکنند
مهربانی گر چه آیینه ی خوشیست مهربان باشی رهایت میکنند
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
کاش میشد بر جدایی خشم کرد / شاخه های نسترن را با تواضع پخش کرد
کاش میشد خانه ای از مهر ساخت / مهربانی را در آن سرمشق کرد
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
در مهربانی همچون باران باش که در ترنمش علف هرز و گل سرخ یکیست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مهربانی زبانی است که : برای کور دیدنی ، برای کر شنیدنی ، و برای لال گفتنی است
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مهربانی تزئین لحظه هاست برای مهربانیت جوابی جز دوست داشتن ندارم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
عشق را رنگ آبی زدم، دوست داشتن را قرمز، نامردی را سیاه، دروغ را سفید،
ولی نمی دانم چرا به تو که میرسم نمی دانم مهربانی چه رنگی است ؟
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مهربونیات زیاده که هنوز خوب و صبوری / مثل یک حس قشنگی حتی وقتی خیلی دوری . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
یادمان باشد از امروز جفایی نکنیم، یا که در خویش شکستیم صدایی نکنیم
یادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند، طلب عشق به هر بی سروپایی نکنیم
مهربانی صفت بارز عشاق خداست، یادمان باشد از این کار ابایی نکنیم.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
چه کسی رسد به پایت ز محبت و صفایت / به خدا ز مهربانی در جهان یگانه هستی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
کاش هرگز در محبت شک نبود / تک سوار مهربانی تک نبود
کاش بر لوحی که بر جان و دل است / واژه تلخ خیانت حک نبود
بگذار بگویند خسیسممن دوستت دارم هایم را الکی خرج نمیکنم جز برای مهربانی خودت
* * * * * * * * * * * * * * * * * بوی مهربانی میآید
کجا ایستاده ای ؟ در مسیر باد !؟
* * * * * * * * * * * * * * * * *
خانه های جدول زندگیم را دستان مهربانت یک به یک پر کرد
و رمز جدول چنین بود:
دوستم بدار
* * * * * * * * * * * * * * * * *
موج آرام نگاهت لاف دریا را شکست / از حصار شب گذشت و مرز فردا را شکستغم بر روی شانه هایم سالها لم داده بود / مهربانیهای تو ، قندیل غمهایم شکست
* * * * * * * * * * * * * * * * *
ایمان داشته باش که کمترین مهربانی ها از ضعیفترین حافظه ها پاک نمیشوند ،
پس چگونه فراموش خواهی شد تو که پیشه ات مهربانی است . . . ؟
* * * * * * * * * * * * * * * * *
انتهای آسمانم قلب توست*مهربان،این آسمان ازآن توست
آسمانم هدیه ای ازسوی من* تابدانی قلب من هم یاد توست
* * * * * * * * * * * * * * * * *
میشه پروانه بود و به هر گلی نشست
اما بهتره مثل تو مهربون بود و به هر دلی نشست
**************
حکم فراموشیت را آوردند ، ولی به باد “مهربونی هایت” امضا نکردم . . .* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دم اونایی گرم که تو این قحطی محبت ، قلبشون مثل نگاهشون بوی محبت میده
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ای مهربانم، ازین پس هر شب سراغت را از ماه می گیرم و هر روز به خورشید
می سپارمت تا مبادا به سایه ی غم گرفتار شوی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مهربان ترین قلبها متعلق به کسانی است که با محبت ، دیگران را یاد میکنند . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
جونمو می بخشم واسه ی مهربونی نگاه تو
عمرمو میذارم پای عشق چشای بی گناه تو
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
داره باورم میشه که تو پاک و مهربونی
تو که اون روی سکه منو از خودت می دونی
داره باورم میشه که تا آخر خط باهامی
تو که لحظه لحظه هاتو نگران لحظه هامی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
جونمو می بخشم واسه ی مهربونی نگاه تو
عمرمو میذارم پای عشق چشای بی گناه تو
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
خیلی بدم اما بازم با بدیام تا میكنی
این دل سنگی منو توی دلت جا میكنی
اغوش مهربون تو برای من وا میكنی
از خوشحالی پرمیزنی هلهله برپا میكنی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
داره باورم میشه که تو پاک و مهربونی
تو که اون روی سکه منو از خودت می دونی
داره باورم میشه که تا آخر خط باهامی
تو که لحظه لحظه هاتو نگران لحظه هامی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
حالا که پابند منی تو رو میزارم رو چشمام
میدونی خودت میدونی خاطرتو خیلی می خوام
اگه میگم خواستی برو آخه میدونم می مونی
اگه شدی قسمت من واسه اینه مهربونی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
سکوت تو بلند ترین آوازه
خورشید چشات با من همرازه
تویی دریای وفا و مهربونی
تویی اون ندای گرم آسمونی
تو ستاره ی شب یلدایی
تو سپیدی صبح فردایی
مرحمی باش واسه زخم دل تنهام
بگذار اشک شوق بشینه توی چشمام
***********
هیچ دانی نازنینم می توانی / راحت اسرار سعادت را بدانی
رمز خوشبختی انسان نسیت جز این / مهربانی ، مهربانی ، مهربانی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
در میان دست هایت عشق پیدا میشود / زیر باران نگاهت، نسترن وا میشود
با عبور واژه ها از گوشه ی لب های تو / مهربانی خوب معنا میشود
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
چشمِ زمستان را کور کرده مهربانی چشم هایت!
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
حالا که آمده ای ، چترت را ببند ، در ایوان این خانه جز مهربانی نمی بارد .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مهربانی باغ سبزی است که از روزنه ی پنجره ها باید دید ، مهربانم مگذار لحظه ای روزنه ی پنجره ها بسته شود .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
هیچ ثروتی بالاتر از مهربانی نیست ، یادت باشه تو خیلی ثروتمندی
یه خورده از ثروتت رو هم به ما بدی چی میشه آخه !؟
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
تو همان مهربانی هستی؟! یا مهربانی همان توست؟!
نمی دانم می دانم بی شک با هم نسبت نزدیکی دارید
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مهربانی نقش هر نقاش نیست / هر که نقشی را کشید نقاش نیست
نقش را نقاش معنا میدهد / مهربانی نقش یار است حیف که یار نقاش نیست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ایمان داشته باش که کمترین مهربانی ها از ضعیفترین حافظه ها پاک نمیشوند
پس چگونه فراموش خواهی شد تو که پیشه ات مهربانی است ؟
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مهربانی باغ سبزی است که از روزنه پنجره ها باید دید
مهربانم مگذار لحظه ای روزنه پنجره ها بسته شود
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
بی وفایی کن وفایت میکنند با وفا باشی خیانت میکنند
مهربانی گر چه آیینه ی خوشیست مهربان باشی رهایت میکنند
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
کاش میشد بر جدایی خشم کرد / شاخه های نسترن را با تواضع پخش کرد
کاش میشد خانه ای از مهر ساخت / مهربانی را در آن سرمشق کرد
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
در مهربانی همچون باران باش که در ترنمش علف هرز و گل سرخ یکیست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مهربانی زبانی است که : برای کور دیدنی ، برای کر شنیدنی ، و برای لال گفتنی است
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مهربانی تزئین لحظه هاست برای مهربانیت جوابی جز دوست داشتن ندارم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
عشق را رنگ آبی زدم، دوست داشتن را قرمز، نامردی را سیاه، دروغ را سفید،
ولی نمی دانم چرا به تو که میرسم نمی دانم مهربانی چه رنگی است ؟
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مهربونیات زیاده که هنوز خوب و صبوری / مثل یک حس قشنگی حتی وقتی خیلی دوری . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
یادمان باشد از امروز جفایی نکنیم، یا که در خویش شکستیم صدایی نکنیم
یادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند، طلب عشق به هر بی سروپایی نکنیم
مهربانی صفت بارز عشاق خداست، یادمان باشد از این کار ابایی نکنیم.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
چه کسی رسد به پایت ز محبت و صفایت / به خدا ز مهربانی در جهان یگانه هستی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
کاش هرگز در محبت شک نبود / تک سوار مهربانی تک نبود
کاش بر لوحی که بر جان و دل است / واژه تلخ خیانت حک نبود