06-03-2014، 15:34
سُروش یکی از ایزدان باستانی ایرانیان است.
او از ایزدان بزرگی است که بر نظم جهان مراقبت دارد، پیمان‌ها را می‌پاید و فرشتهٔ نگهبان خاص زرتشتیان است. سروش که در اوستا به صورت مرغ سروشه که همان خروس است، ظاهر می‌شود، نماد اطاعت و تسلیم در برابر اهورامزدا به شمار می‌آید. سروش پیک ایزدی و همانند آپولو در اساطیر یونان و روم است.
ایزد سروش بر فراز کوه البرز کاخی دارد، با یک‌هزار ستون که به خودی خود روشن است و ستاره‌نشان (یسنه ۵۷، بند ۱۰). گردونهٔ او را در آسمان، چهار اسب نر درخشان و تیزرو با سم‌های زرین می‌رانند. هیچ موجودی از ایشان پیشی نمی‌گیرد و بدین‌گونه است که او دشمنان خود را در هر کجا که باشند، دستگیر می‌کند.
در قدیمی‌ترین بخش اوستا یعنی بخش گاهان، آمده که سروش به همراه بهمن به سوی پرهیزکاران می‌آید و به هنگام پاداش و کیفر دادن به همراه اشی است.
علاوه بر این، روز هفدهم از هر ماه در ایران باستان، سروش نام داشته است و مراسم دینی و جشن‌های ویژه‌ای در روزهای هفدهم هر ماه برگزار می‌شده است که امروزه به فراموشی گراییده، اما سروش روز به ویژه در ماه فروردین از اعتبار ویژه‌ای در مراسم دینی برخوردار بوده که با شست‌وشو و به معبد رفتن و نیایش کردن همراه بوده است. این روز را روز باژ، یعنی روز زمزمه - به معنی دعا و نیایش - نیز می‌گفته‌اند.
در شاهنامه
سروش در شاهنامه، نخستین بار، به صورت «پری پلنگینه پوش» بر کیومرث ظاهر می‌شود. سروش، کیومرث را از توطئه‌ها و دشمنی‌های اهریمن و خزروان دیو آگاه می‌کند و او را به نبرد با آنها برمی‌انگیزد و چون سیامک در این نبرد کشته می‌شود و کیومرث یک سال به سوگ وی می‌نشیند، بار دیگر، سروش بر او آشکار می‌گردد و به سوک یک ساله فرمان می‌دهد.
در دوران فریدون نیز سروش چند بار بر این پادشاه جلوه می‌کند. نخست او را از کشتن ضحاک باز می‌دارد و سپس، به وی فرمان می‌دهد تا ضحّاک را به دماوند برد.
دوستان باید اضافه کنم که وقتی اسلام امد معادل فارسی جبرییل شد سروش چون هردو در دو دین اسلام و زردشت پیغام ها رو ابلاغ میکردن
او از ایزدان بزرگی است که بر نظم جهان مراقبت دارد، پیمان‌ها را می‌پاید و فرشتهٔ نگهبان خاص زرتشتیان است. سروش که در اوستا به صورت مرغ سروشه که همان خروس است، ظاهر می‌شود، نماد اطاعت و تسلیم در برابر اهورامزدا به شمار می‌آید. سروش پیک ایزدی و همانند آپولو در اساطیر یونان و روم است.
ایزد سروش بر فراز کوه البرز کاخی دارد، با یک‌هزار ستون که به خودی خود روشن است و ستاره‌نشان (یسنه ۵۷، بند ۱۰). گردونهٔ او را در آسمان، چهار اسب نر درخشان و تیزرو با سم‌های زرین می‌رانند. هیچ موجودی از ایشان پیشی نمی‌گیرد و بدین‌گونه است که او دشمنان خود را در هر کجا که باشند، دستگیر می‌کند.
در قدیمی‌ترین بخش اوستا یعنی بخش گاهان، آمده که سروش به همراه بهمن به سوی پرهیزکاران می‌آید و به هنگام پاداش و کیفر دادن به همراه اشی است.
علاوه بر این، روز هفدهم از هر ماه در ایران باستان، سروش نام داشته است و مراسم دینی و جشن‌های ویژه‌ای در روزهای هفدهم هر ماه برگزار می‌شده است که امروزه به فراموشی گراییده، اما سروش روز به ویژه در ماه فروردین از اعتبار ویژه‌ای در مراسم دینی برخوردار بوده که با شست‌وشو و به معبد رفتن و نیایش کردن همراه بوده است. این روز را روز باژ، یعنی روز زمزمه - به معنی دعا و نیایش - نیز می‌گفته‌اند.
در شاهنامه
سروش در شاهنامه، نخستین بار، به صورت «پری پلنگینه پوش» بر کیومرث ظاهر می‌شود. سروش، کیومرث را از توطئه‌ها و دشمنی‌های اهریمن و خزروان دیو آگاه می‌کند و او را به نبرد با آنها برمی‌انگیزد و چون سیامک در این نبرد کشته می‌شود و کیومرث یک سال به سوگ وی می‌نشیند، بار دیگر، سروش بر او آشکار می‌گردد و به سوک یک ساله فرمان می‌دهد.
در دوران فریدون نیز سروش چند بار بر این پادشاه جلوه می‌کند. نخست او را از کشتن ضحاک باز می‌دارد و سپس، به وی فرمان می‌دهد تا ضحّاک را به دماوند برد.
دوستان باید اضافه کنم که وقتی اسلام امد معادل فارسی جبرییل شد سروش چون هردو در دو دین اسلام و زردشت پیغام ها رو ابلاغ میکردن
