25-03-2014، 15:04
ام۴ شرمن یک تانک متوسط آمریکایی بود که مهمترین تانک این کشور در جنگ جهانی دوم محسوب می‌شد. حدود ۵۰ هزار دستگاه از این تانک در جریان این جنگ تولید شد که بسیاری از آن‌ها به دیگر نیروهای متفقین واگذار شدند. شرمن در این جنگ قابلیت‌های خود را به عنوان یک ابزار جنگی باارزش نظامی ثابت کرد. شرمن تانکی نسبتاً ارزان‌قیمت، با تعمیر ساده و مهمتر از همه با قابلیت تولید انبوه بود که به نیروهای متفقین اجازه داد با پیاده‌کردن سریع تعداد انبوهی تانک در میدان نبرد به موفقیت دست یابند. از این نظر ام۴ قابل مقایسه با تانک تی-۳۴ شوروی‌ها بود. تی-۳۴ تنها تانکی بود که در این جنگ در تعداد بیشتری از شرمن تولید شد.ام۴ شرمن با وجود توانایی‌های خود نسبت به مدل‌های اواخر جنگ تانک پانزر ضعیفتر بود و به خصوص از نظر قدرت آتش و محافظت زرهی در سطحی پایین‌تر از این تانک‌های آلمانی قرار می‌گرفت. امتیازات ام۴ شرمن در مقایسه با تانک های هم‌دوره خود سرعت خوب، اعتماددپذیری در میدان جنگ و همینطور تعداد زیاد آن‌ها بود.
نام رسمی این تانک «تانک متوسط ام۴» بود و نام شرمن توسط انگلیسی‌ها بر روی این تانک گذاشته شد که کم کم در آمریکا و دیگر نقاط دنیا هم رایج شد. مدل‌های مختلفی از ام۴ در طول جنگ تولید شد که شامل انواع توپ‌های خودکششی ۱۰۵ و ۱۵۵ میلی‌متری، تانک‌های تعمیرگر و مهندسی، تانک‌های آتش‌انداز، تانک‌های راکت‌انداز و شکارچی تانک‌هایی که با بدنه و شاسی ام۴ ساخته می‌شدند هم می‌شد.
طراحی شرمن با پیشرفت طرح تانک‌های متوسط گرانت و لی که پیش از جنگ جهانی دوم طراحی شده بودند، صورت گرفت. آمریکایی‌ها برای اولین بار توپ ۷۵ میلی‌متری خود را در یک برجک با قابلیت چرخش کامل نصب کردند که با استفاده از یک ابزار پایدارساز برجک قابلیت شلیک با دقت نسبی در حال حرکت را داشت.
مدل‌های متاخرتر شرمن از توپ ۷۶ میلی‌متری استفاده می‌کردند. در مدل‌های بهینه‌سازی شده شرمن پس از جنگ جهانی دوم توپ‌های ۹۰ میلی‌متری و ۱۰۵ میلی‌متری هم نصب شده بود.
پس از پایان جنگ جهانی دوم هزاران تانک شرمن از ارتش‌های متفقین خارج شدند. به این ترتیب شرمن تنها تانکی شد که کشور تازه تأسیس اسرائیل توانایی خریداری آن‌ها را داشت. تانک‌های شرمن در چهار جنگ مهم اعراب و اسرائیل از سال ۱۹۴۸ تا ۱۹۷۳ مورد استفاده قرار گرفتند و با بهینه‌سازی‌های انجام شده در اسرائیل در مقابل تانک‌های مدرن تی-۵۴ و تی-۶۲ موفق ظاهر شدند. بسیاری از تانک‌های شرمن هم به خودروهای نظامی دیگر از جمله توپ و خمپاره‌انداز خودکششی، خودروی مهندسی، شلیک‌کننده موشک‌های ضدرادار، آمبولانس، تانک مین‌روب و ... تبدیل شدند
کاربران
آرژانتین- استرالیا- برزیل -کانادا-شیلی -کوبا- دانمارک- مصر - امپراتوری ژاپن (تانک‌های غنیمتی)- آلمان نازی (تانک‌های غنیمتی) -هند- ایران -اسرائیل -ایتالیا (بعد از جنگ)-لبنان -هلند- نیوزیلند - نیکاراگوِئه- پاکستان -پاراگوئه -پرو-فیلیپین -لهستان پرتغال -جمهوری چین- عربستان سعودی-آفریقای جنوبی -کره جنوبی -ژاپن (بعد از جنگ)-اتحاد جماهیر شوروی - ترکیه- اوگاندا- بریتانیا- یوگسلاوی- اندونزی
نام رسمی این تانک «تانک متوسط ام۴» بود و نام شرمن توسط انگلیسی‌ها بر روی این تانک گذاشته شد که کم کم در آمریکا و دیگر نقاط دنیا هم رایج شد. مدل‌های مختلفی از ام۴ در طول جنگ تولید شد که شامل انواع توپ‌های خودکششی ۱۰۵ و ۱۵۵ میلی‌متری، تانک‌های تعمیرگر و مهندسی، تانک‌های آتش‌انداز، تانک‌های راکت‌انداز و شکارچی تانک‌هایی که با بدنه و شاسی ام۴ ساخته می‌شدند هم می‌شد.
طراحی شرمن با پیشرفت طرح تانک‌های متوسط گرانت و لی که پیش از جنگ جهانی دوم طراحی شده بودند، صورت گرفت. آمریکایی‌ها برای اولین بار توپ ۷۵ میلی‌متری خود را در یک برجک با قابلیت چرخش کامل نصب کردند که با استفاده از یک ابزار پایدارساز برجک قابلیت شلیک با دقت نسبی در حال حرکت را داشت.
مدل‌های متاخرتر شرمن از توپ ۷۶ میلی‌متری استفاده می‌کردند. در مدل‌های بهینه‌سازی شده شرمن پس از جنگ جهانی دوم توپ‌های ۹۰ میلی‌متری و ۱۰۵ میلی‌متری هم نصب شده بود.
پس از پایان جنگ جهانی دوم هزاران تانک شرمن از ارتش‌های متفقین خارج شدند. به این ترتیب شرمن تنها تانکی شد که کشور تازه تأسیس اسرائیل توانایی خریداری آن‌ها را داشت. تانک‌های شرمن در چهار جنگ مهم اعراب و اسرائیل از سال ۱۹۴۸ تا ۱۹۷۳ مورد استفاده قرار گرفتند و با بهینه‌سازی‌های انجام شده در اسرائیل در مقابل تانک‌های مدرن تی-۵۴ و تی-۶۲ موفق ظاهر شدند. بسیاری از تانک‌های شرمن هم به خودروهای نظامی دیگر از جمله توپ و خمپاره‌انداز خودکششی، خودروی مهندسی، شلیک‌کننده موشک‌های ضدرادار، آمبولانس، تانک مین‌روب و ... تبدیل شدند
کاربران
آرژانتین- استرالیا- برزیل -کانادا-شیلی -کوبا- دانمارک- مصر - امپراتوری ژاپن (تانک‌های غنیمتی)- آلمان نازی (تانک‌های غنیمتی) -هند- ایران -اسرائیل -ایتالیا (بعد از جنگ)-لبنان -هلند- نیوزیلند - نیکاراگوِئه- پاکستان -پاراگوئه -پرو-فیلیپین -لهستان پرتغال -جمهوری چین- عربستان سعودی-آفریقای جنوبی -کره جنوبی -ژاپن (بعد از جنگ)-اتحاد جماهیر شوروی - ترکیه- اوگاندا- بریتانیا- یوگسلاوی- اندونزی
