سیب که هیچ

تمامی باغ را می چینم

اگر در تبعید گاهمان

فقط مـــــن و تــــــو باشیم ...

منو از من نرنجونم... از این دنیا نترسونم

تمام دلخوشیهامو... به آغوش تو مدیونم

اگه دلسوخته ای عاشق... مث برگی نسوزونم

منو دریاب که دلتنگم... مدارا کن که ویرونم

نیاد روزی که کم باشم... از این دوسایه رو دیوار

به این زودی نگو دیره... منو دست خدا نسپار

یه جایی تویه قلبت هست... که روزی خونه من بود

به این زودی نگو دیره... به این زودی نگو بدرود

پر از احساس آزادی... نشسته کنج زندونم

یه بغض کهنه که انگار... میونه ابرو بارونم

وجودم بی تــــو یخ بسته... بتاب ،سردم، زمستونم

منو مثل همون روزا... با آغوشت بپوشونم