خدا چراغی به او داد...

روز قسمت بود.

.خدا هستی را قسمت میکرد.

خدا گفت: چیزی از من بخواهید هر چه باشدبه شما خواهم داد ..

سهمتان را از هستی طلب کنید زیرا خدا بخشنده است.

و هر که آمد چیزی خواست..

یکی بالی برای پریدن و دیگری پایی برای دویدن..

یکی جثه ای بزرگ خواست و آن یکی چشمانی تیز..یکی دریا را انتخاب کرد و یکی آسمان را .

در این میان کرمی کوچک جلو آمد و به خدا گفت:خدایا من چیز زیادی از این هستی نمی خواهم .

نه چشمانی تیز و نه جثه ای بزرگ نه بال و نه پایی..نه آسمان و نه دریا.

.....تنها کمی از خودت..تنها کمی از خودت به من بده و خدا کمی نور به او داد.

نام او کرم شب تاب شد.خدا گفت: آن که نوری با خود دارد بزرگ است..

حتی اگر به قدر ذره ای باشد.

تو حالا همان خورشیدی که گاهی زیر برگ کوچکی پنهان می شوی و

رو به دیگران گفت: کاش می دانستید که این کرم کوچک بهترین را خواست..

زیرا که از خدا جز خدا نباید خواست.