خُـــدایـــا مَــــن دلَــــم قُـــرصهـ کَـسی غیــر از تــو با مَـن نیــست

خیــآلـــت از زَمـــین راحَـــت که حتـــی روز روشـــن نیســت

کَـــسی اینجـــآ نمی بــینه که دُنـــیآ زیـــر چشمــآتهــ

یــه عُمـــره یــآدمــون رَفــــتهــ زَمیـــن دار مُکــآفآتهـــ

فَـــرامــوشَم شُــدهـ گــآهی کـه ایــن پــآیین چـهـ ها کَــردمــ

یــه روزی بــایَد اَز اینـــجآ بــآزَم پیــش تـــو بَرگــردمـــ

خُــدایــآ وَقـــتــ بَرگشــتن یکـــم با مَـــن مُــدارا کُــن

شنـــیدم گَــرمه آغوشـــت اگر میشــه مَــنَـم جــآ کُــن

هر کـس به طریقــی ؛


دل مــا می شـِـکند ..


امـــّــا تـو خیلی خلاقیـت بـه خرج دادی ..!


آوریــن ! آوریــن