همیشه عشق را واژه ای ناشناخته میدانستم که باعث ویرانگریست....

از عشق بدم میومد ولی دوستـــــــــ داشتن رو دوستـــــــــــ داشتم.....

هرگاه کسی به من میگفت عاشق شده ام لبخندی ازروی تمسخرمیزدم

ومیگفتم ای دیـــــــــــــــــــــــــــــوانه....

روزگار اینگونه میگذشتــــ تا شوری افسونگر به دریچه ی بسته ی دلم

راه یافتــــ،انگار رویـــــــا بود.شاید هم یک خیال چرا که درکوتاه ترین

مدتـــــــ قـــــــــــطره قــــــــــــطره وجــــــودم را درخود حـــــــل کرد.

اینـــــــــ بار میخندیدم اما نـه به دیـــــــــگران بلـــــــــکه به خودم......


آری من عاشـــــــــــــق شده بودم

فـاحشـــه ای کــه ؛

تن فــــــروش اسـت ؛

شـرافـت دارد بــه تـــو ...!

بــــــه تـــو کــه ؛

بـــاورم را بــه حــراج کشــانــدی ...........!