دختری هستم از جنس سرما                         

از جنس یخ ک سردی را در آغوش گرمش نگه داشته    از جنس گلوله های برفی در اسمان           

از جنس قندیل های تیز و برنده ک در دل کوه هاست

از جنس ...

و این منم ک چشمانم را به هیچی ابدیت دوخته اند و نمیگذارند ک چشم از آن بردارم

آیا راه نجاتی وجود دارد؟

آیا می توانم از این هیچ ک در آنم نجات پیدا کنم؟

آیا واقعا هیچی، ابدیت است یا  این کابوس هیچ من با شروع شدن صبح  ب اتمام میرسد؟

اصلا آیا صدای غریبه ام به گوش های ناشنوای شما میرسد؟ 

کاش میشد همه ی هیچ  هارا جمع کنم و ب آتش بکشم تا هیچ وقت کسی در دنیای هیچی سردرگم ب دنبال راه نجات نباشد

یا کاش میتوانستم همه چیز را ب هیچ چیز تبدیل کنم 

ک  زندگی ام در بین هیچ و همه گیر نکند

من ابدیت میخاهم 

ن هیچی ابدیت 

فقط ابدیت را میخواهم

همان ک ب معنای همیشگی و جاودانه است

و من دختری  هستم از جنس سرما

از جنس یخ ک سردی را در آغوش گرمش نگه داشته 
از جنس گلوله های برفی در اسمان 
از جنس قندیل های تیز و برنده ک در دل کوه هاست 
از جنس...