روزی روزگاری در کارائیب | Assassin's Creed IV: Black Flag

هیچ وقت اولین آشنایی خود را با سری Assassin's Creed فراموش نمی‌کنم. یکی از دوستان دوران دبیرستان ویدئویی از گیم‌پلی یک بازی را بر روی پروژکتور دبیرستان به نمایش گذاشت. الطیر مثل یک قهرمان می‌دوید، مثل یک قهرمان می‌جنگید و مثل یک قهرمان فرار می‌کرد! همه چیز کامل و بی‌نقص به نظر می‌آمد. بازی تبلیغات وحشتناکی داشت و به خاطر حضور یک زن در سطح بالای تولید آن، یوبیسافت تا می‌توانست، بر شدت تبلیغات خود افزود. شرکت همه را متقاعد کرد، نسل جدید را باید با عنوان تازه‌اش مزه کرد. بعد از ماه‌ها بالاخره بازی عرضه شد. عنوان خوبی بود اما پر نقص! گیمپلی تکراری و طراحی‌های ابتدایی مراحل به علاوه ی ایرادات فنی و تکنیکی بازی را از اوج گرفتن باز می‌داشت. با اینکه الطیر دارای شخصیت‌پردازی قدرتمندی بود اما بازی با کمال نهایی خود فاصله بسیاری داشت. با معرفی نسخه‌ی دوم همه چیز تغییر کرد. انعطاف پذیری بیشتر، گیمپلی اعتیاد آورتر و داستان قدرتمند تر نوید پیشرفت‌های بسیاری را داد. نسخه ی دوم سری اساسینز (Assassin's Creed II) مهمترین بازی نسل قبل یوبیسافت به شمار می‌رود. اگر این نسخه نبود، اکنون یوبیسافت را آنقدر جاه طلب نمی دیدید! در حال حاضر دیگر بازی رنگ و بوی یک عنوان سالیانه را به خود گرفته و آنقدر در تاریخ، ماجرای های گوناگونی وجود دارد که تا مدت‌ها سازندگان می‌توانند از آن تغذیه کنند. نسخه‌ی جدید سری AC با زیرعنوان Black flag بی‌شک بهتر از نسخه‌ی سرهم بندی شده و پر‌اشکال "سوم" ظاهر گشته است، اما به عنوان کسی که تمام بازی‌های این سری را تا انتها با ریزترین جزئیات ممکن به اتمام رسانده، بلک فلاگ نمادی از شروعی دیگر برای عناوین AC به شمار می‌رود. نمی‌توان همیشه از یک فرمول تکراری استفاده کرد. درست! راکستار هر دو یا سه سال یک بار عناوین خود را در کیفیت بالایی نشر می دهد اما این شرکت با تمام احترمات به خاطر دنیاهای خلاقش، یک زیر مجموعه ی ساده و کوچک به شمار می‌رود. یک شرکت خُرد در صنعت بازیسازی! ولی یوبیسافت که سالانه نشرهای متفاوتی را برای انواع و اقسام کنسول ها برنامه‌ریزی می‌کند، قطعا به عنوانی سالیانه نیاز دارد. عنوانی با فروش تضمین شده! البته کیفیت باید سر جای خود باقی بماند اما اصالت را در چنین وضعیتی نمی‌توان حفظ نمود. برای مثال بهتر است، یادآوری شود، اکتیویژن بدون محاسبه کردن بیلزارد سالانه چه بازی هایی را به غیر از سری ندای‌وظیفه (COD) نشر می دهد؟ اسپایدرمن؟! بازی های ساخته شده از روی انیمیشن‌های معروف هالیوودی ؟! جیمز باند؟! اکتیویژن با داشتن یک عنوان به قدرت اقتصادی سری ندای وظیفه، بدون داشتن عناوین آنچنانی جزو ناشرین بزرگ صنعت بازی های ویدئوی به حساب می آید. البته به طور قطع سود اقتصادی بیلزارد به کلیت این شرکت کمک می‌کند اما بحث بر سر فکر دیگریست. فکری که سری NFS را به وجود می‌آورد و اتفاقا EA را مجبور می‌کند تا با تاسیس استدیوهای مختلف فکری به حال سطح کیفی آن بکند. البته کسی نمی‌داند تا چه زمانی انتشار سالیانه‌ی این عناوین ادامه دارد ولی کمی رو به آینده نگاه کنید. شاید روزهای لذت بخش‌تری در انتظار شما و AC باشد.