سـایــه ات از ســر ِ تــنهـایـی ِ مــن کــم نـشـود . . .

[size]
[/size] [size]







تـا یـادت مـیکنم

  بــــاران مــــی آیـــد. . .


نـــمـــی دانــــســـتــــــم

لــمــــس خــیــــــالــــت هــــم

وضــــو مــــی خـــــواهـــــد . . . !!!







چقدر خوشحــ ــال بود شیطــ ــان وقتے سیبــ را چیدم …


گمان مے کرد فریب داده استــ مرا


نمے دانستــ تو پرسیده بودے :


مرا بیشتر دوستــ دارے یا ماندن در بهشــ ــتــ را




يادت هست؟!

جــناق مي شکــستيم مي گــفتيم:

"يــادم تــــو را فرامــــوش"

ولي امـــــــروز،

تمــام استخوانهـــــايم شکــــــــسته

باز هــم تو را فراموش نکردم


فــرامــوش ڪــردنـتـــ بــرایــم مثـــل آبـــ خــوردن استــ …

از همــان آبـهـایـے خفـــه ات میــکنـد …

از همان هایے ڪــه بــایــد ساعتــــهـا سـرفـه ڪـنـے …

از همــان هـایـے ڪــه بـی اختیــاراشکـــهایــت را جـاری میـڪــند..




تو فقط با من باش...



من قول میدهم با خودم هم قطع رابطه کنم...



هیچ چیز دلنشین تر از این نیست که مدام نامت را صدا بزنم


با یک علامت سوال … “؟”


و تو با حوصله جواب بدهی جـــــــــــون ِدلــــم !؟



اگر دیوانگی نیست پس چیست؟


وقتی در این دنیای به این بزرگی 


دلت فقط هوای یکنفر را می کند....




من به هر تحقیری که شدم،



باصدای بلند خندیدم!


نام مراگذاشتند"باجنبه"!



بی آنکه بدانند،



خندیدم تا کسی صدای شکسته شدن 



قلبم رانشنود





مــــے گــفـتــنــد بـاراטּ کــــﮧ مــــے بـارد

بـوے خـاکـــــ بـلـنـد مــے شـود...

امـا ایـنـجـا

بـاراטּ کــــﮧ مــے زنـد


فـقـط بـوے خـاطـره هـا مــےآید



[/size]