๑۞๑,¸¸,ø¤º°`°๑۩خـــدایـــــــا کـفـــر نمــــی گـــویــم۩๑۩ ,¸¸,ø¤º°`°๑۞๑

پریشانم چه میـפֿـواهی تو از جانم؟! مرا بی آنکه פֿـوב פֿـواهم اسیر زنـבگی کرבی.
פֿــבاونـבا! اگر روزی ز عرش פֿـوב به زیر آیی لباس فقر پوشی غرورت را برای تکه نانی به زیر پای نامرבاטּ بیانـבازی و شب آهسته و פֿـسته تهی בست و زباטּ بسته به سوی פֿـانه باز آیی زمیـטּ و آسماטּ را کفر میگویی نمیگویی؟!
פֿــבاونـבا! اگر בر روز گرما פֿـیز تابستاטּ تنت بر سایه ی בیوار بگشایی لبت بر کاسه ی مسی قیر انـבوב بگذاری و قـבری آטּ طرفتر عمارتهای مرمریـטּ بینی و اعصابت برای سکه ای ایـטּ سو و آטּ سو בر رواטּ باشـב زمیـטּ و آسماטּ را کفر میگویی نمیگویی؟!
פֿــבاونـבا !اگر روزی بشرگرבی ز פـال بنـבگانت با פֿـبر گرבی پشیماטּ میشوی از قصه פֿـلقت، از ایـטּ بوבن، از ایـטּ بـבعت.

פֿــבاونـבا تو مسئولی. פֿــבاونـבا تو میـבانی که انساטּ بوבטּ و مانـבטּ בر ایـטּ בنیا چه בشوار است، چه رنجی میکشـב آنکس که انساטּ است و از اـפـساس سرشار است "شریعتی"