چــــرا خـــداونــــد حـکــیـم عــقـل و فــهـم را در کــودکــان قـــرار نـــداده؟ - نسخه‌ی قابل چاپ +- انجمن های تخصصی فلش خور (http://www.flashkhor.com/forum) +-- انجمن: علم، فرهنگ، هنر (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=40) +--- انجمن: مذهبی (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=41) +--- موضوع: چــــرا خـــداونــــد حـکــیـم عــقـل و فــهـم را در کــودکــان قـــرار نـــداده؟ (/showthread.php?tid=188514)

چــــرا خـــداونــــد حـکــیـم عــقـل و فــهـم را در کــودکــان قـــرار نـــداده؟ - خخخخ - 29-10-2014 فـــکـــر، انــــدیــــشـــــه و هـــــوش! امام صادق علیه السلام فرمودند: ای مفضَّل! فکر، اندیشه و هوش در انسان چگونه است؟ اگر کودک، باعقل و فهیم پا به دنیا می گذاشت؟! در وقت تولد، دنیا را انکار میکرد و هرگاه با حیوانات، یا پرندگان و یا با دیگر موجوداتی که ندیده، روبرو می شد و هر ساعتی یا هر روزی یکی از اشکال مختلف و شگفت انگیز عالم را که هرگز ندیده بود می دید، عقل و اندیشۀ او منحرف و گمراه می شد بدانکه ! اگر عاقلی را از سرزمینی به سرزمین دیگر به اسیری ببرند از دیدن شگفتی های آنجا واله و حیران میشد امّا برخلاف، کودک است که اگر در کودکی به اسیری برده شود زود آداب و سنن و زیانهای آن سرزمین را فرا می گیرد اگر کودک با دانایی و هوشمندی به دنیا پا میگذاشت سخت احساس خواری و پستی میکرد! چرا؟! به جهت اینکه خیلی ناتوان است و توان راه رفتن ندارد پس به ناچار زحمت او به عهدۀ دیگران است که باید او را به دوش بگیرند و به او شیر بدهند و او را بپوشانند و در گاهواره ای او را بخوابانند! و از جهت دیگر به خاطر ظرافت و لطافت و رطوبت بدن او هرگز از این امور بی نیاز نبوده در نتیجه ممکن بود به هلاکت بیفتد و یا از نظر روحی و بدنی رشد مناسبی نمی کرد! همچنین در چنین حالی آن شیرینی دلبندی و محبوبیت کودکانه را نمی داشت از این رو کودک در حالی به دنیا می آید که از کار جهان و جهانیان غافل است نوزاد با ذهن ضعیف و شناخت اندک و ناقص خود با همه چیز روبرو می شود امّا کم کم و قدم به قدم در حالتهای مختلف به شناخت و آگاهی او اضافه می شود و او این چنین شناخت پیدا می کند تا اینکه از مرحلۀ حیرت و تامل، پای خود را فراتر می گذارد و با کمک عقل و اندیشۀ خود، قدم در وادیت صرّف و تدبیر و چاره جویی برای امرار معاش خود و برآوردن حاجات خود می گذارد او از حوادث دنیا؛ پند می گیرد یا اطاعت می کند و به کمال می رسد و یا با اشتباه و فراموشی و غفلت و گناه سقوط می کند بدانکه ! حکمتهای بسیار دیگری نیز در این امر نهفته است از جملۀ این حکمتها این است که اگر کودک در هنگام تولد باعقل کامل و مستقل و خودکفا به دنیا می آمد شیرینیِ داشتن فرزند برای پدر و مادراز بین می رفت و پدر، مادر به مصالح و عافیتی که در تربیت فرزند وجود دارد هرگز نمی رسیدند، که در انتها، تربیت، عاطفه و رحم و شفقّت و سرپرستی بر پدر و مادر در هــنــگــام پــــیـری بـــرای فـرزنـد لازم نـبـود چرا که پدر و مادر برای او زحمتی نکشیده بودند که او در سنّ پیری از آنان دست گیری نماید به جهت اینکه او از آغاز تولّدش خودکفا و مستقل بوده و احتیاجی به پدر و مادر نداشته است ای مفضّل ! اگر به فرض، بین فرزندان و والدین هیچ رابطه؛ الفت و پیوندی حاکم نبود و کودک محتاج تربیت و سرپرستی پدر خود نبود و از هنگام تولّد از پدر خود جدا می شد به سبب این جدایی او پدر و مادر خــواهــر و بـــرادر خـود را نـــمـی شــنـاخـت و همین باعث می شد که بر سرِ راهِ ازدواج با مادر؛ خواهر و دیگر محارم خود قرار می گرفت و مانعی هم بوجود نمی آمد و اندک مفسده ای، یا اینکه شنیع ترین عمل و قبیح ترین عمل زشت آن وقت است که کودکِ هوشمند در زمان تولد به چیزی نظر بیندازد که اجازۀ این عمل را از او گرفته اند و سزاوار نیست که اینچنین نماید پس ببین که چطور هر چه در آفرینش هست در جای مناسب خود قرار دارد و در اجزای کوچک و بزرگ هستی اندک خللی هویدا نیست؟ چقدر حکیمانه خلق می کند خدای رحمان و چه حکیمانه مدیریت میکند فـــتــبـــارک الله احـــســـن الــــخــــالــــقــــیــــن